ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ.

Σπανίζει πολύ στις μέρες μας ο άνθρωπος που παραμένει ήρεμος μπροστά στα γεγονότα της ζωής και δεν ΑΝΤΙΔΡΑΕΙ. 

Ένα από τα κύρια αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά που έχουν τα εγώ ή ελαττώματα όταν εκδηλώνονται, είναι η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ.

Η κάθε αντίδραση προέρχεται από τις ΔΡΑΣΕΙΣ που κάνουν οι όμοιοί μας, από τα λόγια που λένε, ή τις εντυπώσεις που μας προκαλούν.

Η συνείδηση έχει μία κοινή λογική σε όλους τους ανθρώπους. 
Αντίθετα το κάθε ελάττωμα, καθώς έχει κλέψει ένα μικρό κομμάτι της ψυχής μας και έχει μηχανοποιηθεί, έχει αποκτήσει αυτονομία ΔΡΩΝΤΑΣ ανεξέλεγκτα, με δική του λογική και ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ.

Η διαφορά ενός ανθρώπου που έχει αφυπνίσει συνείδηση με έναν που δεν έχει αφυπνίσει, είναι ότι ο πρώτος χρησιμοποιεί συνειδητά και κατά βούληση τον νόμο της ΔΡΑΣΗΣ και της ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ ενώ ο δεύτερος μηχανικά.

Σε μια συζήτηση στο αστρικό με έναν αφυπνισμένο άνθρωπο θα δούμε ότι θα πει την γνώμη του, και ή θα αποχωρίσει, ή θα παραμείνει χωρίς να αντιδράσει επιμένοντας βίαια να αποδείξει ότι έχει δίκαιο. 
Δεν θα προσπαθήσει να περάσει την δική του γνώμη, μέσα από προσβολές, από χαρακτηρισμούς, με βρισιές, με ειρωνείες, κλπ.

Για να μην γίνουν παρεξηγήσεις. Δεν αναφέρομαι στην αντίδραση που είναι καθήκον να έχει κάποιος, όταν απειλείται η σωματική του ακεραιότητα και η ακεραιότητα των ατόμων που έχει υπό την προστασία του.

Ούτε ακόμα όταν κάποιος π.χ. εγκληματεί ή αδικεί σε βάρος μας, και εμείς αντιδρούμε κάνοντας χρήση της φυσικής δικαιοσύνης. Αναφέρομαι στις ψυχολογικές αντιδράσεις που βγαίνουν αυθόρμητα και σε πληθώρα από μέσα μας μηχανικά.

Είναι σημαντικό να λέμε την γνώμη μας πάνω σε ένα γεγονός, αλλά πραγματικά είναι κρίμα κάποιος να χάνει την συνείδηση του ΑΝΤΙΔΡΩΝΤΑΣ μηχανικά σαν ελατήριο στις ΔΡΑΣΕΙΣ που οι άλλοι κάνουν, ή στα λόγια που λένε.

Όταν έρθει η ώρα της απολογίας μπροστά στην Θεϊκή Δικαιοσύνη, δεν θα απολογηθούμε για τα λόγια, τις πράξεις, ή τα λάθη των άλλων, αλλά για το πως αντιδράσαμε εμείς μπροστά σε όλα τα γεγονότα της ζωής μας.

Ένας άνθρωπος που δεν στρέφει καθημερινά την προσοχή του επάνω του για να αυτοπαρατηρηθεί, που δεν διαλύει τα διάφορα εγώ ή ελαττώματα και ούτε βγαίνει συνειδητά στο αστρικό, είναι αδύνατο να δει και πολύ λιγότερο να κατανοήσει τις μηχανικές ΔΡΑΣΕΙΣ και ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ του.

Ο πιο σύντομος, ο πιο γρήγορος δρόμος για να δούμε τις μηχανικές ΔΡΑΣΕΙΣ και ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ μας είναι να μάθουμε να βγαίνουμε από το φυσικό μας σώμα συνειδητά τις ώρες που πάμε να κοιμηθούμε, στον αστρικό κόσμο. 

Ο αστρικός διαχωρισμός και η μετάβαση συνειδητά στην πέμπτη διάσταση ή κόσμο των ονείρων γίνεται επιτακτική ανάγκη, γιατί η εκπαίδευση που λαμβάνει κάποιος εκεί είναι μεγάλης σημασίας και αναντικατάστατη, μιας και δεν μπορεί να γίνει εδώ στον φυσικό κόσμο. 

Εννοείται ότι για να εκπαιδεύσει ένας Δάσκαλος τον μαθητή του στο Αστρικό, είναι αδύνατο αυτό να γίνει αν ο τελευταίος δεν είναι συνειδητός. 
Γιατί τι να κάνει ένας Δάσκαλος με έναν μαθητή που την ώρα του μαθήματος η συνείδησή του κοιμάται και ονειρεύεται; Πώς να τον εκπαιδεύσει;

  

Το πρώτο που εκπαιδεύουν οι Αξιοσέβαστοι Δάσκαλοι σε ένα μαθητή που τους επισκέπτεται συνειδητά στον Αστρικό Κόσμο είναι αυτό που ονομάζουμε μηχανική και αυτόματη ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ.

Δοκιμάζουν την ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ του συνεχώς κάθε φορά που αυτός τους επισκέπτεται συνειδητά στον Αστρικό Κόσμο, μέχρι που σιγά - σιγά, τον βοηθούν να αρχίσει να κατανοεί ότι αυτό που μέσα του αντιδράει είναι τα ίδια τα εγώ, εγώ ο ίδιος, ο εαυτός μου, δεν είναι η συνείδηση, και ότι αυτή η μηχανική και αυτόματη ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ αποτελείται από την ταύτιση, την γοητεία και τον ύπνο της συνείδησης. 

Να λοιπόν γιατί είναι τόσο σημαντικός ο συνειδητός αστρικός διαχωρισμός, και η μετάβασή μας στην Πέμπτη διάσταση.

Είναι ανάγκη να καταλάβουμε την ιδιότητά μας, ότι ήμαστε Μαθητές. Και όπως ακριβώς γίνεται εδώ στον φυσικό κόσμο, ο Μαθητής είναι αυτός που πηγαίνει στην αίθουσα του σχολείου να συναντήσει τον Δάσκαλό του, όπου θα τον εκπαιδεύσει και θα τον δοκιμάσει εξετάζοντάς τον.

Εκπαιδεύοντάς μας στο Αστρικό, ο ρόλος τον Αξιοσέβαστων Δασκάλων είναι να μας βοηθήσουν να δώσουμε την νότα προς τα πάνω, και μέσα από τις δοκιμασίες που μας βάζουν να μάθουμε να δουλεύουμε με τα εγώ και τις ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ μας.

Σε εκείνες τις κρίσιμες στιγμές της δοκιμασίας αλλά και της εκπαίδευσης, οι Αξιοσέβαστοι Δάσκαλοι με τις συνειδητές ΔΡΑΣΕΙΣ τους κάνουν τα πιο απίστευτα, τα πιο παράδοξα, τα πιο άδικα, τα πιο σκληρά πράγματα, βλέποντας έτσι αν θα πληγωθούμε και πως θα  ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ. 

Αυτό το κάνουν ειδικά πάνω σε καταστάσεις όπου γνωρίζουν ότι εμείς ήμαστε γοητευμένοι με ένα πρόσωπο, με μία ιδέα, με ένα γεγονός, ή μια κατάσταση όπου έχουμε δίκαιο.

Η πρώτη αντίδραση που βγαίνει από μέσα από κάποιον που περνάει από αυτό, είναι να σκεφτεί πως αυτός ο Δάσκαλος που τον δοκιμάζει ότι δεν είναι καλά, ότι δεν ξέρει τι του γίνεται.

Η δεύτερη αντίδραση είναι να βγει από μέσα του η απογοήτευση, η θανάσιμα πληγωμένη αυτοαγάπη του, συνοδευόμενη από θυμό και εσωτερική βία. 

Εδώ επιτρέψτε μου να σας πω, ότι οι Ιεραρχίες που μας δοκιμάζουν και μας εκπαιδεύουν με τις συνειδητές ΔΡΑΣΕΙΣ τους, δεν έχουν τίποτε προσωπικό μαζί μας και σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να μας πληγώσουν. Αυτοί με όλη τους την καρδιά θέλουν να θριαμβεύσουμε, και όταν το κάνουμε μας επιβραβεύουν χαμογελώντας.

Αυτό είναι παρόμοιο με έναν δάσκαλο που εδώ στο φυσικό κόσμο βάζει διαγώνισμα στους μαθητές του. Όταν το κάνει αυτό, δεν έχει τίποτα προσωπικό μαζί τους. Έτσι δεν είναι; Τους εκπαιδεύει για να γίνουν αυτοί καλύτεροι.

             

Εμείς καλούμαστε να αναγνωρίζουμε την εσωτερική φύση του μαθήματος και της δοκιμασίας, δηλαδή αυτό που μας αναλογεί και είναι δικό μας, που είναι τα διάφορα εγώ και οι ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ τους που βγαίνουν από μέσα μας.

Τότε θα δούμε με συνειδητό τρόπο, ότι οι συνάνθρωποί μας αλλά και οι Δάσκαλοι, είναι απλά η αιτία για να μας βγάλουν στην επιφάνεια, αυτά που ήδη υπήρχαν κρυμμένα στα βάθη του εαυτού μας.

Έτσι θα έπρεπε να είμαστε χαρούμενοι όταν μας συμβαίνει κάτι τέτοιο, και όχι να ΑΝΤΙΔΡΑΜΕ βίαια ρίχνοντας το φταίξιμο στους άλλους. 

Γνωρίζω πως είναι δύσκολο, αλλά πραγματικά εμείς οφείλουμε να τους πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, (αν θέλουμε στ' αλήθεια ψυχολογικά να πεθάνουμε), σε όλους αυτούς που με την συμπεριφορά τους γίνονται η αιτία, να μας βγάλουνε τον χειρότερο εαυτό μας με τις ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ του, και έτσι να μας δείξουν αυτό που εσωτερικά είμαστε.

Η Θεϊκή μας Μητέρα μάς βοηθάει, μάς προπονεί πάνω σ' αυτό, δίνοντάς μας στον φυσικό και αστρικό κόσμο όλες τις ευκαιρίες μέσα από τις σχέσεις με τους συνανθρώπους μας, ώστε όταν έρθει η στιγμή της εξέτασης και της δοκιμασίας, εμείς να θριαμβεύσουμε.

Εμείς στην πορεία της ημέρας ΔΡΑΜΕ όσο ποιο συνειδητά μπορούμε, ζητώντας με δύναμη, εντελώς επαναστατικά από την Θεϊκή μας Μητέρα, να διαλύσει το κάθε εγώ ή ελάττωμα και τις αντιδράσεις του, με τον παρακάτω τρόπο. 

Μητέρα μου βγάλε έξω από μένα αυτό το ελάττωμά μου και διέλυσε το.

Έτσι είναι το πως γεννιέται μέσα μας η κατανόηση, εξαλείφεται το ελάττωμα και η αντίδρασή του, και το σημαντικότερο είναι ότι η συνείδηση που ήταν φυλακισμένη στο ελάττωμα ελευθερώνεται, βγαίνει από τον λήθαργό της, αφυπνίζεται, ξυπνάει.
Επίσης, με αυτόν τον τρόπο περνάμε με επιτυχία τις δοκιμασίες.

Η αλήθεια είναι, πως όσο τα εγώ ή ελαττώματα δεν διαλύονται, οι δυσάρεστες ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ που εκδηλώνονται μέσα από αυτά θα συνεχίσουν να υπάρχουν και να μας πικραίνουν την ζωή, και πάντα θα μας οδηγούν σε λανθασμένες ΔΡΑΣΕΙΣ. 

Αυτό, είναι κάτι που τις μέρες μας το βλέπουμε σε όλο τον κόσμο. 

Για παράδειγμα συμβαίνουν κάποια αρνητικά γεγονότα στη χώρα μας ή παγκόσμια, και όλος ο κόσμος απογοητευμένος και πληγωμένος από τους υπεύθυνους, ΑΝΤΙΔΡΑΕΙ με βία, τους κακολογεί, τους κρίνει, τους δικάζει, τους καταδικάζει και ποτέ του δεν κατανοεί, ότι και αυτός με τις εσωτερικές ή εξωτερικές του ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ, έχει κατέβει στο ίδιο επίπεδο με αυτούς. 

Όσο πιστεύει κάποιος σταθερά ότι έχει δίκαιο και δικαιολογημένα ψυχολογικά ΑΝΤΙΔΡΑΕΙ, βρίσκεται πολύ μακριά από αυτό που ονομάζεται, ο δρόμος προς το Είναι. 

Είναι αλήθεια πως κάποιες φορές στην ζωή μας, (όπως έγραψα παραπάνω),ίσως χρειαστεί να κάνουμε χρήση της φυσικής δικαιοσύνης, για να προστατευτούμε από κάποιον που θέλει να μας αδικήσει ή να μας βλάψει.  

Είναι σωστό να ζητάμε δικαιοσύνη, αλλά το σημαντικότερο είναι προτού πάμε να ζητήσουμε το δίκιο μας, ας κοιτάξουμε για λίγο μέσα μας, ώστε να δούμε και εμείς σε τι κατάσταση βρισκόμαστε. Τότε θα δούμε το ηφαίστειο με τις πάρα πολλές αντιδράσεις μας, 

Ναι! Είναι σωστό να απαιτούμε δικαιοσύνη από τους άλλους, αλλά το σημαντικότερο είναι πρώτα να την απαιτούμε από τον εαυτό μας και για τον εαυτό μας, ζητώντας από την Θεϊκή μας Μητέρα να διαλύσει ένα - ένα την πληθώρα των ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΝ από τα ελαττώματα που μας αναλογούν, και που είναι δικά μας.

Αν αυτό δεν το κάνουμε, αλλά αντίθετα βράζουμε μέσα μας από θυμό, μίσος, εκδίκηση, θέλοντας να πληρώσει ακριβά ο αντίδικός μας γι' αυτό που μας έκανε, τότε με τι εξουσία  θέλουμε και απαιτούμε μάλιστα, ένα κόσμο καλύτερο όταν εμείς σαν άτομα που αποτελούμε την κοινωνία έχουμε καταντήσει ίδιοι, και πολλές φορές χειρότεροι από αυτόν που μας αδίκησε; 

Εδώ αξίζει να πούμε το εξής: Ο στόχος δεν είναι να απαρνηθούμε τον κόσμο για να αποφύγουμε τους πειρασμούς και τα προβλήματα.

Ο στόχος είναι καθώς ζούμε μέσα στον κόσμο, να ελευθερωνόμαστε από τους πειρασμούς, τα προβλήματα και τις μηχανικές ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ που μας ταυτίζουν, μας γοητεύουν, και κρατούν την συνείδησή μας σε βαθύ λήθαργο.

ΑΤΙΔΡΑΜΕ στον μπροστινό οδηγό που κατά την γνώμη μας οδηγεί λάθος, ΑΝΤΙΔΡΑΜΕ στους συνεργάτες μας, ΑΝΤΙΔΡΑΜΕ σε αυτούς που δεν συμφωνούν με την δική μας γνώμη, ΑΝΤΙΔΡΑΜΕ στη γυναίκα μας, στον άντρα μας, στα παιδιά μας, που δεν κάνουν αυτό που εμείς θεωρούμε σωστό, κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ., 

Όταν ΑΝΤΙΔΡΑΜΕ μηχανικά και αυτόματα σε κάθε εξωτερικό γεγονός ή εσωτερική εντύπωση, τί συμβαίνει στην πραγματικότητα μέσα μας; Έχουμε ξεχάσει τελείως τον εαυτό μας, έτσι δεν είναι; Χάσαμε τελείως από τα μάτια, τα αυτιά μας, και από όλες τις αισθήσεις μας την αλήθεια, την ζωή που ρέει εδώ και τώρα, από μπροστά μας.

Όταν αγωνιζόμαστε για την αλήθεια, αυτή έχει την δύναμη να μας δείξει όλα τα ψέματα και τις φαντασίες του εαυτού μας.

Όταν δεν το κάνουμε αυτό, μένει ένα κενό, που αναπόφευκτα θα 'ρθει να το γεμίσει, το ψέμα και η φαντασία. 

Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι χειρότερες, οι πιο επικίνδυνες, βίαιες, καταστροφικές λανθασμένες, και μηχανικές ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ που βγαίνουν από μέσα μας, είναι αυτές που σε ένα γεγονός πιστεύουμε ακράδαντα πως έχουμε δίκαιο. 

Αν στ' αλήθεια αυτοπαρατηρούμαστε, δεν νιώθουμε μόνο την ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ του κάθε εγώ, αλλά νιώθουμε κατανοώντας βαθιά και χωρίς να το διαχωρίζουμε από τον εαυτό μας, πως το εγώ δεν είναι κάτι διαφορετικό από μένα, πως εγώ ο ίδιος είμαι το εγώ, εγώ είμαι αυτός που ΑΝΤΙΔΡΑΕΙ, εγώ είμαι το πρόβλημα στη δυστυχία μου και όχι οι άλλοι.

Αυτή η βαθιά κατανόηση έχει τόση δύναμη, που αλλάζει αυθόρμητα μέχρι και τα λόγια που απευθύνουμε στην Θεϊκή μας Μητέρα, για να διαλύσει τα διάφορα εγώ.

Δεν λέμε πλέον Μητέρα μου βγάλε έξω από μένα αυτό το εγώ και διέλυσε το, διαχωρίζοντάς το από μας, αλλά λέμε, Μητέρα μου, βγάλε με έξω από τον Ναό σου*, και διέλυσε με.

 

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΟ ΝΑ ΕΚΔΗΛΩΘΕΙ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ!

Αυτό, το να κατανοήσουμε πως το εγώ που τόσο πολύ θέλουμε να εξαλειφθεί ότι είναι το ίδιο πρόσωπο με μένα, σηματοδοτεί μια μεγάλη αλλαγή στη συνείδηση που είναι, πως πλέον δεν διασπάται, δεν διαχωρίζει τον εαυτό της σε συνείδηση και εγώ, σε εγώ ο παρατηρητής και το κακό παρατηρούμενο εγώ, αλλά είναι αρμονικά ενωμένη, χωρίς να συγκρούεται, συγκεντρωμένη στο να βλέπει και να κατανοεί ακέραια όλες τις ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ, και τον δικό της εγκλωβισμό, μέσα στο εγώ.

Αυτή είναι μια κατάσταση, όπου στον Γνωστικό Εσωτερισμό ονομάζεται, η επανάσταση της συνείδησης. 

Για να επαναστατήσει η συνείδηση, είναι αναγκαίο να εργαζόμαστε σοβαρά επάνω στην διάλυση των ελαττωμάτων μας, ώστε να αρχίσει να βγαίνει από τον λήθαργό της, να ξυπνάει, και αυτό ποτέ δεν γίνεται ασυνείδητα. 

Γίνεται συνειδητά, και είμαστε ΕΜΕΙΣ αυτοί που θα πρέπει να κάνουν αυτό το μεγάλο βήμα. Ποτέ και κανείς άλλος δεν θα το κάνει αυτό για μας. Οι Εσωτερικοί μας Γονείς, μας στηρίζουν και μας βοηθάνε πολύ επάνω σ' αυτό, αλλά είμαστε ΕΜΕΙΣ που πρέπει να το κάνουμε.  

* Το φυσικό μας σώμα.