Η κάθε αντίδραση εκδηλώνεται από τις ΔΡΑΣΕΙΣ που κάνουν οι όμοιοί μας, από τα λόγια που λένε, και τις εντυπώσεις που μας προκαλούν.
Η συνείδηση έχει μία κοινή λογική σε όλους τους ανθρώπους.
Το κάθε ελάττωμα όμως, καθώς έχει κλέψει ένα μικρό κομμάτι της συνείδησής μας και έχει μηχανοποιηθεί, έχει αποκτήσει αυτονομία ΔΡΩΝΤΑΣ ανεξέλεγκτα, με δική του λογική και ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ.
Η διαφορά ενός ανθρώπου που έχει αφυπνίσει συνείδηση με έναν που δεν έχει αφυπνίσει, είναι ότι ο πρώτος χρησιμοποιεί συνειδητά και κατά βούληση τον νόμο της ΔΡΑΣΗΣ και της ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ ενώ ο δεύτερος χρησιμοποιεί εγωϊκά τον παραπάνω νόμο, ή ο ίδιος ο νόμος τον χρησιμοποιεί μηχανικά.
Σε μια συζήτηση στο αστρικό με έναν αφυπνισμένο άνθρωπο θα δούμε ότι θα πει την γνώμη του, και ή θα αποχωρίσει, ή θα παραμείνει χωρίς να αντιδράσει επιμένοντας βίαια να αποδείξει ότι έχει δίκαιο.
Δεν θα προσπαθήσει να περάσει την δική του γνώμη, μέσα από προσβολές, από χαρακτηρισμούς, με βρισιές, με ειρωνείες, κλπ.
Για να μην γίνουν παρεξηγήσεις. Δεν αναφέρομαι στην αντίδραση που είναι καθήκον να έχει κάποιος, όταν απειλείται η σωματική του ακεραιότητα και η ακεραιότητα των ατόμων που έχει υπό την προστασία του. Αναφέρομαι στις αντιδράσεις που αφορούν την ψυχολογία μας.
Είναι πολύ σημαντικό να λέμε την γνώμη μας πάνω σε ένα γεγονός που έχουμε βιώσει, αλλά πραγματικά είναι ασήμαντο, χωρίς αξία, κάποιος να χάνει την συνείδηση ΑΝΤΙΔΡΩΝΤΑΣ μηχανικά σαν ελατήριο στις ΔΡΑΣΕΙΣ που οι άλλοι κάνουν, ή στα λόγια που λένε.
Όταν έρθει η ώρα μας για να απολογηθούμε μπροστά στην Θεϊκή Δικαιοσύνη, θα απολογηθούμε για τα δικά μας λάθη, τις δικές μας πράξεις, τα δικά μας λόγια, και όχι για τα λάθη, τις πράξεις, ή τα λόγια των άλλων.
Ένας άνθρωπος που δεν στρέφει καθημερινά την προσοχή του επάνω του για να αυτοπαρατηρηθεί, είναι αδύνατο να δει τις ΔΡΑΣΕΙΣ και ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ του.
Αυτοί που νιώθουν έλξη για τα εσωτερικά ζητήματα της ψυχής και θέλουν να βαδίσουν προς αυτήν, οφείλουν να εργαστούν με την αυτοπαρατήρηση, τον ψυχολογικό θάνατο του εγώ, και τον αστρικό διαχωρισμό, με σκοπό να αφυπνίσουν συνείδηση. Για περισσότερα πατήστε ΕΔΩ.
Ο αστρικός διαχωρισμός και η μετάβαση συνειδητά στην πέμπτη διάσταση ή κόσμο των ονείρων γίνεται επιτακτική ανάγκη, γιατί η εκπαίδευση που λαμβάνει κάποιος εκεί είναι μεγάλης σημασίας και αναντικατάστατη, μιας και δεν μπορεί να γίνει εδώ στον φυσικό κόσμο.
Ακόμα, για να εκπαιδεύσει ένας Δάσκαλος τον μαθητή του στο Αστρικό, είναι αδύνατο αυτό να γίνει αν ο τελευταίος δεν είναι συνειδητός.
Γιατί τι να κάνει ένας Δάσκαλος με έναν μαθητή που την ώρα του μαθήματος η συνείδησή του κοιμάται και ονειρεύεται; Πώς να τον εκπαιδεύσει;
Το πρώτο που εκπαιδεύουν οι Αξιοσέβαστοι Δάσκαλοι σε ένα μαθητή που τους επισκέπτεται συνειδητά στον Αστρικό Κόσμο είναι αυτό που ονομάζουμε ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ.
Δοκιμάζουν την ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ του συνεχώς κάθε φορά που αυτός τους επισκέπτεται συνειδητά στον Αστρικό Κόσμο, μέχρι που σιγά - σιγά, τον βοηθούν να αρχίσει να κατανοεί ότι αυτό που μέσα του αντιδράει είναι τα ίδια τα εγώ, εγώ ο ίδιος, ο εαυτός μου, και ότι αυτό είναι ο ύπνος και η ασυνειδησία.
Να λοιπόν γιατί είναι τόσο σημαντικός ο συνειδητός αστρικός διαχωρισμός, και η μετάβασή μας στην Πέμπτη διάσταση.
Είναι ανάγκη να καταλάβουμε την ιδιότητά μας, ότι ήμαστε Μαθητές. Και όπως ακριβώς γίνεται εδώ στον φυσικό κόσμο, ο Μαθητής είναι αυτός που πηγαίνει στην αίθουσα του σχολείου να συναντήσει τον Δάσκαλό του, όπου θα τον εκπαιδεύσει και θα τον δοκιμάσει εξετάζοντάς τον.
Εκπαιδεύοντάς μας στο Αστρικό, ο ρόλος τον Δασκάλων είναι να μας βοηθήσουν να δώσουμε την νότα προς τα πάνω, και μέσα από τις δοκιμασίες που μας βάζουν να μάθουμε να ξεκολλάμε από τα εγώ και τις ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ μας.
Σε εκείνες τις κρίσιμες στιγμές της δοκιμασίας, οι Αξιοσέβαστοι Δάσκαλοι με τις ΔΡΑΣΕΙΣ τους κάνουν τα πιο απίστευτα, τα πιο παράδοξα, τα πιο άδικα, τα πιο σκληρά πράγματα, βλέποντας έτσι αν θα πληγωθούμε και θα ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ. Αυτό το κάνουν ειδικά πάνω σε καταστάσεις όπου γνωρίζουν ότι εμείς έχουμε ΔΙΚΑΙΟ.
Η πρώτη αντίδραση που βγαίνει από μέσα από κάποιον που περνάει από αυτό, είναι να σκεφτεί πως αυτός ο Δάσκαλος που τον δοκιμάζει δεν πάει καλά, ότι δεν ξέρει τι του γίνεται.
Η δεύτερη αντίδραση είναι να βγει από μέσα του η πληγωμένη αυτοαγάπη και ο θυμός, καθώς το δίκιο του έχει πληγωθεί θανάσιμα.
Εδώ επιτρέψτε μου να σας πω, ότι οι Ιεραρχίες που μας δοκιμάζουν με τις ΔΡΑΣΕΙΣ τους, δεν έχουν τίποτε προσωπικό μαζί μας για να μας πληγώσουν. Αυτοί με όλη τους την καρδιά θέλουν να θριαμβεύσουμε, και όταν το κάνουμε χαμογελάνε και χαίρονται σαν μικρά παιδιά.
Αυτό είναι παρόμοιο με έναν δάσκαλο που εδώ στο φυσικό κόσμο βάζει διαγώνισμα στους μαθητές του. Όταν το κάνει αυτό, δεν έχει τίποτα προσωπικό μαζί τους. Έτσι δεν είναι;
Εμείς καλούμαστε να αυτοπαρατηρούμαστε και να αναγνωρίζουμε, την εσωτερική φύση του μαθήματος και της δοκιμασίας, αυτό που μας βγάζει από μέσα μας, αυτό που μας αντιστοιχεί και είναι δικό μας, δηλαδή τα ελαττώματα και τις αντιδράσεις τους.
Για να δούμε και να γνωρίσουμε τις αντιδράσεις από τα εγώ στην πορεία της κάθε ημέρας και της ζωής που ξετυλίγεται μπροστά μας, είναι αναγκαίο να στρέψουμε την προσοχή επάνω μας και να αυτοπαρατηρούμαστε.
Τότε θα δούμε με συνειδητό τρόπο, ότι οι συνάνθρωποί μας και οι Δάσκαλοι, είναι απλά η αιτία για να μας βγάλουν στην επιφάνεια αυτά που έχουμε μέσα μας.
Η Θεϊκή μας Μητέρα μάς βοηθάει, μάς προπονεί στον φυσικό κόσμο, δίνοντάς μας όλες τις ευκαιρίες μέσα από τις σχέσεις με τους συνανθρώπους μας, ώστε όταν έρθει η στιγμή της εξέτασης και της δοκιμασίας, να θριαμβεύσουμε.
Εμείς στην διάρκεια της ημέρας ΔΡΑΜΕ ζητώντας μέσα μας, με δύναμη, με σφοδρότητα, εντελώς επαναστατικά από την Θεϊκή μας Μητέρα, να διαλύσει το κάθε εγώ - ελάττωμα και τις αντιδράσεις του έτσι:
ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΒΓΑΛΕ ΕΞΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΛΑΤΤΩΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΙΕΛΥΣΕ ΤΟ.
Έτσι είναι που πεθαίνει το ελάττωμα και η αντίδρασή του, και το σημαντικότερο είναι ότι η συνείδηση που ήταν φυλακισμένη στο εγώ - ελάττωμα ελευθερώνεται, βγαίνει από τον λήθαργό της, αφυπνίζεται, ξυπνάει.
Με αυτόν τον τρόπο περνάμε με επιτυχία τις δοκιμασίες.
Η αλήθεια είναι, πως όσο τα ελαττώματα δεν διαλύονται, οι δυσάρεστες ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ που εκδηλώνονται μέσα από αυτά θα συνεχίσουν να υπάρχουν και να μας πικραίνουν την ζωή.
Αυτό, είναι κάτι που το βλέπουμε σε όλο τον κόσμο.
Εδώ αξίζει να πούμε το εξής: Ο στόχος δεν είναι να γίνουμε μοναχοί ή ερημίτες, να απαρνηθούμε τον κόσμο για να γλιτώσουμε από τους πειρασμούς και τα προβλήματα.
Γιατί τα προβλήματα του κόσμου είναι προβλήματα του ατόμου.
Ο στόχος είναι καθώς ζούμε μέσα στον κόσμο, να ελευθερωνόμαστε από όλους τους πειρασμούς και τα προβλήματα του κόσμου, που μας ταυτίζουν και μας γοητεύουν.
Να δούμε για λίγο, τι συμβαίνει στην πραγματικότητα μέσα μας όταν ΔΡΑΜΕ και ΑΝΤΙΔΡΑΜΕ μηχανικά; Συμβαίνει ότι σ' εκείνες τις στιγμές έχουμε ξεχάσει τελείως τον εαυτό μας, χάσαμε τελείως από τα μάτια, τα αυτιά μας, και από όλες τις αισθήσεις μας την ζωή, αυτό που Είναι, την πραγματικότητα, την αλήθεια.
Καθώς αυτοπαρατηρούμαστε και πεθαίνουμε ψυχολογικά στα ελαττώματα και τις ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ μας, αρχίζουμε σιγά - σιγά να απολαμβάνουμε την ζωή μας ήρεμοι και γαλήνιοι, ακόμα και κάτω από αντίξοες συνθήκες.
ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΒΓΑΛΕ ΕΞΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΛΑΤΤΩΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΙΕΛΥΣΕ ΤΟ.
Έτσι είναι που πεθαίνει το ελάττωμα και η αντίδρασή του, και το σημαντικότερο είναι ότι η συνείδηση που ήταν φυλακισμένη στο εγώ - ελάττωμα ελευθερώνεται, βγαίνει από τον λήθαργό της, αφυπνίζεται, ξυπνάει.
Με αυτόν τον τρόπο περνάμε με επιτυχία τις δοκιμασίες.
Η αλήθεια είναι, πως όσο τα ελαττώματα δεν διαλύονται, οι δυσάρεστες ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ που εκδηλώνονται μέσα από αυτά θα συνεχίσουν να υπάρχουν και να μας πικραίνουν την ζωή.
Αυτό, είναι κάτι που το βλέπουμε σε όλο τον κόσμο.
Εδώ αξίζει να πούμε το εξής: Ο στόχος δεν είναι να γίνουμε μοναχοί ή ερημίτες, να απαρνηθούμε τον κόσμο για να γλιτώσουμε από τους πειρασμούς και τα προβλήματα.
Γιατί τα προβλήματα του κόσμου είναι προβλήματα του ατόμου.
Ο στόχος είναι καθώς ζούμε μέσα στον κόσμο, να ελευθερωνόμαστε από όλους τους πειρασμούς και τα προβλήματα του κόσμου, που μας ταυτίζουν και μας γοητεύουν.
Να δούμε για λίγο, τι συμβαίνει στην πραγματικότητα μέσα μας όταν ΔΡΑΜΕ και ΑΝΤΙΔΡΑΜΕ μηχανικά; Συμβαίνει ότι σ' εκείνες τις στιγμές έχουμε ξεχάσει τελείως τον εαυτό μας, χάσαμε τελείως από τα μάτια, τα αυτιά μας, και από όλες τις αισθήσεις μας την ζωή, αυτό που Είναι, την πραγματικότητα, την αλήθεια.
Και τι συμβαίνει εκεί που λείπει η αλήθεια; Περισσεύει το ψέμα και η φαντασία.
Καθώς αυτοπαρατηρούμαστε και πεθαίνουμε ψυχολογικά στα ελαττώματα και τις ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ μας, αρχίζουμε σιγά - σιγά να απολαμβάνουμε την ζωή μας ήρεμοι και γαλήνιοι, ακόμα και κάτω από αντίξοες συνθήκες.
