Ο ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ.

Ο καινούριος χρόνος από μόνος του δεν θα φέρει καμιά νέα αλλαγή στη ζωή μας, γιατί είναι το παμπάλαιο εγώ που ντύνεται με καινούρια ρούχα. Το εγώ μεταμφιεσμένο σε καινούριο χρόνο, θέλει να συνεχίσει να ζει μέσα στο χρόνο. Το σημαντικό είναι να ζούμε έξω από τον χρόνο, και αυτό επιτυγχάνεται διαλύοντας τα διάφορα εγώ από μέσα μας. Όταν δρούμε με αυτόν τον τρόπο, σιγά σιγά ο χρόνος εξαφανίζεται και στη θέση του εμφανίζεται η αιωνιότητα που είναι ο Αγαπημένος μας Θεϊκός Πατέρας, όπου ζει έξω και πάνω από το χρόνο, δωρίζοντάς μας όλα αυτά που ποτέ δεν θα μας φέρει ο ψεύτικος καινούριος χρόνος.      

Εύχομαι με όλη μου την καρδιά, να μάθουμε να ζούμε έξω από τον χρόνο.

ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ.

Φίλοι της νεολαίας σε σας απευθύνομαι. Έχει έρθει η ώρα να ενισχύσουμε την Ουσία· να θυμηθείτε πως αυτή προέρχεται από την γαλακτική οδό, είναι φανερό λοιπόν ότι κατέχει υπερβατικές εξουσίες, πνευματικές, θαυμάσιες, μέσα από τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε, να ακούσετε, να αγγίξετε και να ψηλαφίσετε τις μεγάλες πραγματικότητες των ανωτέρων κόσμων.

Επανεκτιμώντας λοιπόν αρχές, μελετώντας τη θέση μας στη ζωή, μπορούμε να διαπιστώσουμε από μόνοι μας ότι η νεότητα είναι πολύ φευγαλέα, μαραίνεται σαν ένα λουλούδι σε πολύ λίγα χρόνια, και είναι πλέον απαραίτητο οι Γνωστικοί νέοι να γίνουν πιο στοχαστικοί.

Όταν είμαστε νέοι, αισθανόμαστε μαγεμένοι από την ίδια τη νεότητα και φτάνουμε μέχρι και να ξεχνάμε τα γηρατειά. Όταν μιλάει κάποιος στο νέο για τα γεράματα, τα θεωρεί σαν κάτι το πολύ μακρινό, λόγος για τον οποίο λέει: << Δεν αξίζει τον κόπο να με απασχολεί>>. Όμως τα γεγονότα είναι γεγονότα, τα χρόνια περνάνε πολύ γρήγορα. Και όταν λιγότερο το σκεφτόμαστε, έρχονται τα γεράματα.

Μερικοί νέοι έχουν ενθουσιαστεί με την ιδέα της εσωτερικής αυτοπραγμάτωσης του Είναι· υπάρχουν εκείνοι που έχουν παραδεχτεί με χαρά τις αρχές τις επανάστασης της συνείδησης. Όμως μαγεμένοι από την νεότητα, θυμήθηκαν τη δουλειά πάνω στον εαυτό τους στο βράδιασμα των ζωών τους, ήδη πολύ αργά. Τότε όπως είναι φανερό δεν μπόρεσαν να τελειώσουν το έργο, αναγκάστηκαν να το αναβάλουν για μια μελλοντική ζωή.

Αν οι νέοι το έβαζαν σκοπό να εκμεταλλευτούν το χρόνο, θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν όλη τη μεγάλη δουλειά σε μια μόνη ύπαρξη, εδώ και τώρα. 

Σ' αυτές τις στιγμές έρχεται στη μνήμη μου η περίπτωση του Μπερνάντο του <<Τρεβιχάνο>>, του μεγάλου αλχημιστή του μεσαίωνα. Αυτός ο άνθρωπος άρχισε όταν ήταν νέος, όμως πραγματοποίησε τη δουλειά του, έκανε το μεγάλο έργο σε 56 χρόνια. Αν οι νέοι ήξεραν να εκμεταλλευτούν το χρόνο, θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν το έργο σε μια μόνη ύπαρξη. Δυστυχώς, όπως ήδη σας είπα, αφήνονται να παρασυρθούν από την όμορφη λάμψη των 18, 20, ή 25 χρόνων.

Θέλω να προσκαλέσω τη Γνωστική νεολαία σε μια επανάσταση. Δεν μιλάω για μια επανάσταση αίματος και οινοπνεύματος, όχι· αναφέρομαι σε κάτι πολύ πιο μεγάλο: την επανάσταση της συνείδησης.

Το να πραγματοποιήσουμε το μεγάλο έργο στον εαυτό μας είναι το σημαντικό.

Θέλω να σας πω με πολύ έμφαση ότι αν αφοσιωθείτε στη μεγάλη δουλειά, μπορείτε αν έτσι το θέλετε, να μετατραπείτε εδώ και τώρα σε τρομερά Θεϊκούς Θεούς, με εξουσία πάνω στη φωτιά, στον αέρα, στο νερό και στη γη.

Νεαροί Γνωστικοί, επαναστατικοί αντάρτες, σε σας απευθύνομαι αυτές τις στιγμές.

Να καταλάβουν οι Γνωστικοί αυτές τις στιγμές, να καταλάβει η Γνωστική νεολαία, ότι αυτή η ανθρωπότητα είναι διεφθαρμένη και ότι στους νεαρούς Γνωστικούς, τους γεμάτους ενέργεια και ζωτικότητα θα τους τύχει να πιάσουν <<τον ταύρο από τα κέρατα>>. 

Να καταλάβει η επαναστατική Γνωστική νεολαία, να καταλάβουν αυτοί οι λόχοι μάχης, ότι πια τίποτα και κανένας δεν θα μπορέσει να μας σταματήσει σ' αυτή τη λαμπερή και θριαμβευτική πορεία.

Η Γνωστική νεολαία, τελείως ανεξάρτητη από τις τόσες προκαταλήψεις και προϊδέες, θεωρίες, παράλογα και καθυστερημένα πράγματα, προετοιμάζετε πραγματικά για μια νέα εποχή.

Ας συμβεί ότι και αν συμβεί! 
Νεαροί Γνωστικοί επαναστατικοί αντάρτες φωνάξτε μαζί μου: Στη μάχη! Στη μάχη! Στη μάχη! 

                                                       Α.Δ. Σαμαέλ Αούν Βεόρ.

ΔΥΝΑΜΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ.

Στις μέρες μας ακούμε πολύ συχνά για ανθρώπους δυνατούς, που έχουν νικήσει κάποια πολύ δύσκολη ή ανίατη ασθένεια, όπως για παράδειγμα τον καρκίνο. 

Τους ακούμε μετά το γεγονός να λένε πολλά λόγια για την δύναμή τους, αλλά δεν έχουμε ακούσει έστω και έναν λόγο για την αδυναμία τους την στιγμή που ζούσαν το γεγονός, και πώς το αντιμετώπισαν.

Πώς αντιμετώπισαν για παράδειγμα τον φόβο και τον τρόμο που κόβουν και παραλύουν τα γόνατα, για τον κρύο ιδρώτα που λούζει το σώμα και είναι ψυχρότερος από τους πάγους της Σιβηρίας, για το σαν πέτρα σφιγμένο στομάχι, για τους άδειους πνεύμονες, που όσο μεγάλη ανάσα και αν έπαιρναν, ποτέ τους δεν γέμιζαν με επαρκή αέρα.

Για το άγχος, που τους κρατούσε ξάγρυπνους τις ατελείωτες, αξημέρωτες νύχτες, για τον θυμό τους προς τον Θεό, συνοδευόμενος με παράπονο γιατί επέτρεψε να συμβεί αυτό ενώ πίστευαν σε Αυτόν, για την πίεση που σαν μέγγενη έσφιγγε τους κροτάφους, την αγωνία, το στρες, και τι ακόμα να θυμηθεί κανείς;

Καθημερινά είναι δεκάδες οι δύσκολες καταστάσεις μέσα στην ζωή, που όχι μόνο δεν ξέρουμε, αλλά δεν έχουμε ούτε την δύναμη, ούτε και την γνώση πώς να τις διαχειριστούμε. Κατά τα άλλα, φουσκώνουμε από περηφάνια για την δύναμή μας.

Αλήθεια, ποιος από μας είναι τόσο δυνατός ώστε να μπορεί να διαχειριστεί τα διάφορα εγώ - ελαττώματα, που πετάγονται μπροστά σε μια δύσκολη ή εύκολη κατάσταση στη ζωή μας;

Για παράδειγμα πόσο δυνατοί είμαστε μπροστά σε μια απιστία, σε μια προδοσία ενός φίλου, σε ένα διαζύγιο, όταν μας πληγώνουν, όταν μας αδικούν, σε μια αρρώστια ή σε μια απώλεια ενός αγαπημένου μας προσώπου;

Πόσες φορές αλήθεια έχουμε πλανευτεί με το να πιστεύουμε πως είμαστε δυνατοί και πως μπορούμε να διαχειριστούμε αυτό που μας συμβαίνει μέσα μας, ενώ τα αποτελέσματα μάς έχουν δείξει εντελώς το αντίθετο;

Καθημερινά τα γεγονότα μάς δείχνουν πως μπροστά στις διάφορες καταστάσεις και στα διάφορα εγώ που πετάγονται από αυτές, πως είμαστε σαν φτερό στον άνεμο, πως μας κάνουν ότι θέλουν, αλλά εμείς με τίποτα και με κανέναν τρόπο δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, και θεωρούμε τους εαυτούς μας δυνατούς.

Η απόδειξη πως δεν δεχόμαστε την κατάστασή μας, είναι πως προσπαθούμε να την πνίξουμε, να την κρύψουμε, και να την καλύψουμε από τον εαυτό μας και από τους άλλους, δήθεν γελώντας, διασκεδάζοντας, ότι όλα είναι καλά, και κάνοντας χίλιες δυο χαζομάρες, αλλά στο τέλος ξέρουμε πολύ καλά πως η πληγή είναι εκεί, και θα παραμείνει εκεί, μέχρι να την θεραπεύσουμε.

Μπορεί να κάνουμε πολλές προσευχές, πολλές μετάνοιες, να τρέχουμε από τον έναν ομιλητή στον άλλο, να λέμε πως πιστεύουμε στον Θεό, αλλά όσο δεν συνεργαζόμαστε άμεσα και έμπρακτα με την Θεϊκή μας Μητέρα, παρακαλώντας την να διαλύσει όλη την σαπίλα που κουβαλάμε μέσα μας, αυτή θα συνεχίσει να υπάρχει στην ψυχή μας, ακόμα και αν δεν το θέλουμε.

Φαίνεται πως δεν βαριόμαστε ποτέ βλέποντας το ίδιο έργο ξανά και ξανά. Δεν βαριόμαστε να παραμυθιάζουμε τον εαυτό μας λέγοντας δεν θα ξανά θυμώσω, δεν θα ξανά φοβηθώ, δεν θα ξανά ζηλέψω, δεν θα ξανά πληγώσω αυτούς που αγαπάω, δεν, δεν, δεν, και μετά πάλι να ξανακάνουμε τα ίδια.  

Πόσες φορές αλήθεια πρέπει ξανά και ξανά, να το περάσουμε αυτό μέχρι να καταλάβουμε ότι μπροστά στα εγώ - ελαττώματα είμαστε ανήμποροι, ανίσχυροι, και αδύναμοι;

Δεν μας αρέσει, το θεωρούμε αρνητικό, υποτιμητικό, σαν αδυναμία ή ντροπή να παραδεχτούμε μέσα μας πως είμαστε αδύναμοι να διαχειριστούμε και να αντιμετωπίσουμε τον ψυχολογικό μας κόσμο.

Φίλε και Φίλη, το να παραδεχτούμε την αλήθεια, πως είμαστε πιο αδύναμοι από τα εγώ μας, αδύναμοι να τα ελέγξουμε και να τα διαχειριστούμε, αυτό δεν κρύβει μέσα του καμία αδυναμία. Ίσα - ίσα, κρύβει μια μεγάλη δύναμη και γνώση.

Όταν παρατηρούμε τι συμβαίνει μέσα μας και  παραδεχόμαστε πραγματικά, ειλικρινά, ζώντας  κυριολεκτικά αυτό το γεγονός, ότι είμαστε ανήμποροι, ανίσχυροι, και αδύναμοι μπροστά στα εγώ που βγαίνουν από τις διάφορες καταστάσεις της ζωής, τότε γυμνοί και ταπεινοί είμαστε έτοιμοι να ντυθούμε με την μεγαλύτερη δύναμη που υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο, την ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.

Σ' αυτήν την κατάσταση, ταπεινοί και γυμνοί από κάθε δύναμη, προστρέχουμε στην Θεϊκή μας Μητέρα, γνωρίζοντας από άμεση εμπειρία πως μόνο η δύναμη της αγάπης Της μπορεί να μας λυτρώσει.

Σκέψου για λίγο. Όσο υπάρχει μέσα μας αυτός που αισθάνεται δυνατός, είναι ποτέ δυνατό να προσφύγει σε μια ανώτερη δύναμη για βοήθεια; 
Η Θεϊκή Μητέρα βοηθάει αυτούς που παραδέχονται την κατάστασή τους, την αδυναμία τους, δεν έχει λόγο ούτε και νόημα να βοηθήσει τους ήδη δυνατούς. 

Για να σας μεταδώσω καλύτερα αυτό που λέω, επιτρέψτε με να σας πάω λίγο πίσω τότε που ήμασταν μικρά παιδιά, τότε που τις νύχτες ξεσπούσε μια καταιγίδα, και εμείς ξυπνούσαμε στον ύπνο μας γεμάτοι φόβο από τις αστραπές, τους κεραυνούς, και τις βροντές.

Τι κάναμε τότε; Τρέχοντας, πηγαίναμε και κουρνιάζαμε στην αγκαλιά του πατέρα και της μητέρας μας και αυτοί με την δύναμη της αγάπης τους σκόρπιζαν τους φόβους, και γέμιζαν την ψυχή μας με δύναμη και θάρρος.

Τότε ειλικρινείς και αθώοι παραδεχόμασταν την κατάστασή μας, την αδυναμία μας. Τώρα βλέπεις μεγαλώσαμε και το θεωρούμε υποτιμητικό, ντροπιαστικό να δείξουμε αυτό που είμαστε στον εαυτό μας, ακόμα και στο Είναι μας, προτιμώντας έτσι να γυρνάμε την πλάτη στην αλήθεια.

Είναι προτιμότερο και ευκολότερο μέσα από την πρακτική δουλειά του εαυτού μας, να καταστρέψουμε την φαντασία μας πως είμαστε ισχυροί και δυνατοί, παρά μέσω του του Νόμου του Κάρμα της Θεϊκής Δικαιοσύνης, και περνώντας από ένα απερίγραπτο πόνο για τα λάθη που κάναμε, να καταλάβουμε στο τέλος ότι είμαστε ένα τίποτα.

Μαθαίνοντας να πλησιάζουμε την Θεϊκή μας Μητέρα χωρίς ντροπή για την κατάστασή μας, όπως τότε που ήμασταν παιδιά, με ειλικρίνεια μπορούμε να της μιλήσουμε για το όποιο βαρύ φορτίο κουβαλάμε.

Όταν της ζητάμε να αφαιρέσει από πάνω μας όλα τα βαριά ενδύματα όπως του φόβου, της αγωνίας, της φαρσοκωμωδίας, της ψεύτικης δύναμης, κλπ, Αυτή με την δύναμη της αγάπης της τα αφαιρεί.

Αυτή η άμεση εμπειρία, μας δίνει την γνώση πως είναι ή μόνη δύναμη στο σύμπαν που μπορεί να μας ελευθερώσει από όλα τα εγώ - ελαττώματα, και που δεν θα μας προδώσει ποτέ.

Κατανοώντας την κατάστασή μας, την αδυναμία μας, ότι είμαστε ανίσχυροι μπροστά στα διάφορα εγώ, ταπεινωμένοι παραδινόμαστε, και το μόνο που θέλουμε και ζητάμε με όλη την ψυχή μας, είναι η δύναμη της αγάπης που πηγάζει από την Θεϊκή μας Μητέρα, να μας εξαλείψει μια για πάντα.

Περισσότερες πληροφορίες για την Θεϊκή Μητέρα μπορείτε να διαβάσετε πατώντας ΕΔΩ. 

ΙΔΕΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΗΚΟΤΗΤΑ

Εάν ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΗΚΑΜΕ με την δουλειά με τον εαυτό μας, είναι γιατί πιο μπροστά ΓΟΗΤΕΥΤΗΚΑΜΕ απ' αυτή.

Το μυστικό για να μην απογοητευόμαστε, είναι να ξεκινάμε να κάνουμε τις πρακτικές με λίγο χρόνο, και όταν κουραζόμαστε ή ο νους μας αρχίζει να πετάει, να μην είναι συγκεντρωμένος, να κάνουμε ένα διάλειμμα, και να ξαναρχίζουμε πάλι.

Αυτό καθώς είναι μέσα στις δυνατότητες μας το κάνουμε με ευκολία, και καθώς το πετυχαίνουμε γεμίζουμε με δύναμη, αισιοδοξία, και αντικειμενική πίστη.

Όταν όμως θέλουμε να κάνουμε παρατεταμένες πρακτικές με πολύ χρόνο, ΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΙ με αυτήν την ΙΔΕΑ που έχουμε στο κεφάλι μας, τότε διαλύουμε τον νου μας, κακομεταχειριζόμαστε ζορίζοντας το σώμα, με το να  ερχόμαστε σε σύγκρουση με αυτό.

Καθώς το σώμα μας δεν είναι εκπαιδευμένο, αντιδράει μέσα από τα εγώ, δεν συνεργάζεται, και όταν βλέπουμε εμείς να μην πετυχαίνουμε αυτό που θέλουμε, τότε απογοητευόμαστε και τα παρατάμε.

Οι μικρές νίκες φέρνουν τις μεγάλες.

Καθώς παρατηρούμε τον εαυτό μας, είναι σημαντικό να βλέπουμε όχι μόνο την ΣΥΛΛΗΨΗ και την ΙΔΕΑ που έχει σχηματίσει ο νους, αλλά και το ΓΕΓΟΝΟΣ, την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, την ΑΛΗΘΕΙΑ που υπάρχει μέσα μας.

Παράδειγμα: Εμείς θέλουμε να κάνουμε τις πρακτικές μας, την προσπάθεια με τον εαυτό μας, κάθε λεπτό κάθε στιγμή.
Και γιατί αυτό;
Γιατί το είπαν οι Δάσκαλοι ή κάπου το διαβάσαμε.

Αυτό το ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ τώρα το εγώ και χρησιμοποιώντας τον νου σχηματίζει την ΙΔΕΑ, το ιδανικό που πρέπει να πετύχει, και γοητευμένο αδιαφορώντας για το ΓΕΓΟΝΟΣ την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ που υπάρχει μέσα μας, αρχίζει τυφλά να πιέζει ζορίζοντας τον νου, το σώμα, και την ψυχολογία μας.

Ας δούμε τώρα την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι πως ο νους μας, το σώμα, και η ψυχολογία μας, δεν αντέχουν την πίεση της προσπάθειας κάθε λεπτό και κάθε στιγμή, γιατί ακριβώς δεν έχουν εκπαιδευτεί. Για το μόνο που εκπαιδευτήκαμε από τη στιγμή που γεννηθήκαμε, είναι να ζούμε κάθε λεπτό και κάθε στιγμή ονειροπολώντας.

Και ερχόμαστε τώρα εμείς θέλοντας να το αλλάξουμε αυτό μέσα σε μια μέρα, και αυτό είναι ΑΔΥΝΑΤΟ.

Γι' αυτό λέγαμε παραπάνω ότι κάνουμε την προσπάθεια, και όταν κουραστούμε αμέσως σταματάμε.

Στα διαλείμματα χαλαρώνουμε, δεν σκεφτόμαστε την δουλειά, μετά μισή ώρα ξανά μπαίνουμε στην μάχη, και έτσι ξανά και ξανά ολοκληρώνουμε την μέρα μας, αλλά και την νύχτα μας.

Ας είμαστε ευχαριστημένοι στην διάρκεια της ημέρας που θυμηθήκαμε και δουλέψαμε με τον εαυτό μας, ακόμα και αν ήταν με διαλείμματα. Αυτό είναι μια νίκη με τον εαυτό μας, γιατί πρώτα δεν το κάναμε καθόλου, κοιμόμασταν όλη την ημέρα. Έτσι δεν είναι;

Η πρακτική δουλειά του εαυτού μας είναι παρόμοια με ενός αθλητή που προπονείται εντατικά για να πετύχει το αποτέλεσμα που θέλει.

Μετά από κάθε σκληρή προπόνηση χαλαρώνει τους μύες του, τους ξεκουράζει, όμως ποτέ δεν τους αφήνει να παραχαλαρώσουν ή να κοιμηθούν.

Αυτή η αναγκαία ανάκτηση δυνάμεων των μυών του, θα του επιτρέψει στην επόμενη προπόνηση να ανεβάσει λίγο τον χρόνο της επίδοσής του, και ήδη μ' αυτό δεν πέτυχε μια μικρή νίκη;

Αυτές οι πολύ μικρές νίκες από προπόνηση σε προπόνηση θα φέρουν το μεγάλο γεγονός με το να δοκιμαστεί λαμβάνοντας μέρος στους αγώνες.

Κάθε φορά που παρακαλούμε την Θεϊκή μας Μητέρα να διαλύσει ένα ελάττωμά μας, όσο μικρό και αν είναι, αυτό ίσως δεν το καταλαβαίνουμε, αλλά είναι μια μικρή νίκη.

Οι μικρές νίκες αναπόφευκτα θα φέρουν τις μεγάλες.

Όταν την εντατική δουλειά του εαυτού μας μέσα στην ημέρα και την νύχτα, την συνοδεύουμε με μικρά διαλείμματα χαλάρωσης, τότε δύσκολα έρχεται η κούραση, ή η απογοήτευση.

Είναι προτιμότερο να δουλεύουμε καθημερινά με μικρά διαλείμματα, παρά εντατικά για ένα διάστημα όπου στο τέλος το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να κλατάρουμε, και θα θελήσουμε μετά από μήνες να ξαναδουλέψουμε.

Η προσπάθεια είναι καλή. Η υπερπροσπάθεια ακόμα καλύτερη. Το να διαλύσουμε όμως το σώμα, τον νου και την ψυχολογία μας, είναι ότι χειρότερο.

Γι' αυτό σε όλα τα σχολεία του κόσμου, νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, πανεπιστήμια κλπ, υπάρχουν τα διαλείμματα και οι εκδρομές· για να μπορεί το σώμα και ο νους των μαθητών να ξεκουράζονται.

Τι θα λέγαμε για ένα δάσκαλο στο σχολείο που έχει ΣΥΛΛΑΒΕΙ με τον νου του την ΙΔΕΑ, ότι πρέπει οι μαθητές του να κάθονται πέντε ώρες χωρίς διάλειμμα για να μάθουν γράμματα; Και αν οι μαθητές του αντιδρούσαν γιατί κουράστηκαν, αυτός για να πετύχει την ΙΔΕΑ του, και αδιαφορώντας για το ΓΕΓΟΝΟΣ ότι κουράστηκαν, τους υποχρέωνε με το ζόρι να κάτσουν στο μάθημα;

Θα είχαν την διάθεση με ένα τέτοιο σκληρό και καταπιεστικό δάσκαλο που του λείπει η Αγάπη, να συνεχίσουν οι μαθητές να πηγαίνουν στο σχολείο και να μαθαίνουν γράμματα;

Φαίνεται απίστευτο, μα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο συμπεριφερόμαστε και εμείς στον εαυτό μας. Χωρίς Αγάπη.

Ο εσωτερικός μας Πατέρας και Μητέρα μας Αγαπάνε έτσι όπως είμαστε, με τα λάθη μας, και μέσα από την αγάπη αυτή μας βοηθάνε να δούμε αυτά τα λάθη, και να τα διορθώσουμε.

Δουλεύοντας με σοβαρότητα πάνω στην διάλυση των ελαττωμάτων μας και τον συνειδητό αστρικό διαχωρισμό, αρχίζουμε να βιώνουμε τον τρόπο που εκφράζεται η αγάπη Τους σε μας, και μπορούμε να την μεταδίδουμε ως παράδειγμα στον εαυτό μας αλλά και στους άλλους, με θαυμάσια αποτελέσματα.

ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ ΤΕΛΕΙΟΥ ΓΑΜΟΥ.

Το κείμενο που αντιγράφω παρακάτω είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Α. Δ. Σαμαέλ Αούν Βεόρ με τίτλο ο "Τέλειος Γάμος". Σε αυτό το απόσπασμα ο Δάσκαλος Σαμαέλ Αούν Βεόρ με απλό τρόπο, αποκρυπτογραφεί και εξηγεί τα μυστηριώδη και αινιγματικά λόγια του Αξιοσέβαστου Δασκάλου Ιησού προς τον Νικόδημο στον μεταξύ τους διάλογο, που βρίσκεται στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, κεφ.3, στίχοι 1-21.

Διαβάζοντας το παρακάτω κείμενο θα δούμε πολλές φορές τον Δ. Σαμαέλ να αναφέρει την λέξη μαγεία. Εμείς καλό είναι να μην μπερδέψουμε την κοινή μαγεία που μέχρι τώρα γνωρίζουμε, με την Θεϊκή μαγεία που είναι οι υπερφυσικές ικανότητες της συνείδησης που αποκτάει, που κερδίζει κάποιος δουλεύοντας σκληρά με τον εαυτό του και με τους τρεις παράγοντες της επανάστασης της συνείδησης, και που τις χρησιμοποιεί πάντα και μόνο για το καλό της ανθρωπότητας και ποτέ με επιδεικτικό τρόπο, ή για εγωιστικό όφελος. 

Αυτή η παράξενη Θεϊκή σεξουαλική μαγεία υπάρχει παντού διάχυτη στη φύση. Οποιαδήποτε ΓΕΝΝΗΣΗ στο φυτικό, στο ζωικό ή στο ανθρώπινο βασίλειο, είναι κάτι το μαγικό, όμως εμείς εξαιτίας της μηχανοποίησης και του υπνωτισμού των αισθήσεων, πάψαμε να βλέπουμε την μαγεία αυτή, και την θεωρήσαμε κάτι κοινό και συνηθισμένο.

Για παράδειγμα, αν δεν γνωρίζαμε πώς γεννιούνται τα

παιδιά, και κάποιος μας έδειχνε στο μικροσκόπιο ένα σπερματοζωάριο και ένα ωάριο και μας έλεγε ότι μέσα σ' αυτά υπάρχει ένας άνθρωπος, θα αναφωνούσαμε ότι αυτό είναι αδύνατο!!! Από την στιγμή που μέσα σ' αυτό δεν θα βλέπαμε κανένα άνθρωπο.

Αν δεν γνωρίζαμε πως γεννιούνται τα δέντρα, και κάποιος μας έδειχνε ένα σποράκι και μας έλεγε ότι μέσα σε αυτό το σποράκι υπάρχει ένα τεράστιο δέντρο δέκα μέτρων θα τον πιστεύαμε; Σίγουρα όχι, έτσι δεν είναι; Και όμως το δέντρο των δέκα μέτρων υπάρχει μέσα στο σποράκι, και φυτρώνει και αναπτύσσεται μπροστά στα μάτια μας, και αυτή είναι η μαγεία της φύσης, η μαγεία του Θεού, όπου το αόρατο το κάνει ορατό. 

Έτσι συμβαίνει και μέσα στον σπόρο του ανθρώπου, μέσα στο σπέρμα του, που εάν δεν το σπαταλήσει αλλά το καλλιεργήσει μετατρέποντάς το, τότε γεννιέται κάτι που δύσκολα μπορούμε ακόμα και να το φανταστούμε.

Κάτι που για μας τους ανθρώπους φαίνεται απίστευτο και αδύνατο, αν συνεργαστούμε με τον προσωπικό Εσωτερικό Πατέρα μας τότε γίνετε δυνατό.

Όμως ας διαβάσουμε το απόσπασμα του βιβλίου που είπαμε στην αρχή, και τον διάλογο του Ιησού με τον Νικόδημο.

Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να διαχωρίζουν το Θεϊκό Λόγο από την σεξουαλική μαγεία. Αυτό είναι παράλογο. Κανένας δεν μπορεί να ενσαρκώσει το Λόγο αποκλείοντας την σεξουαλική μαγεία. Ο Ιησούς που είναι η ίδια η ενσάρκωση του Λόγου, ο Ιησούς, που είναι ο ίδιος ο Λόγος γινόμενος σάρκα, δίδαξε σεξουαλική μαγεία, συγκεκριμένα στο ίδιο το Ευαγγέλιο του Ιωάννη. Είναι αναγκαίο να μελετήσουμε τώρα το Ευαγγέλιο του Ιωάννη, Κεφάλαιο 3, από το στίχο 1 μέχρι 21. Να δούμε:

Ήταν κάποιος άνθρωπος από τους Φαρισαίους που ονομαζόταν Νικόδημος, άρχοντας των Ιουδαίων. Αυτός ήρθε τη νύχτα προς τον Ιησού, και του είπε: "Ραββί, ξέρουμε πως από τον Θεό ήρθες Δάσκαλος. Γιατί κανείς δεν μπορεί να κάνει αυτά τα σημεία τα οποία εσύ κάνεις, αν δεν είναι ο Θεός μαζί του". Αποκρίθηκε ο Ιησούς και του είπε: "Αλήθεια, αλήθεια σου λέω, αν κάποιος δεν γεννηθεί επάνω, δεν μπορεί να δει τη βασιλεία του Θεού".

Να αγαπητέ αναγνώστη ένα σεξουαλικό πρόβλημα.

Η ΓΕΝΝΗΣΗ πάντα ήταν και θα είναι σεξουαλική. Κανένας δεν μπορεί να γεννηθεί με θεωρίες. Δεν έχουμε γνωρίσει τον πρώτο γεννημένο από κάποια θεωρία ή από κάποια υπόθεση. Το να γεννιέσαι δεν είναι ζήτημα πεποιθήσεων.... Αν με το να πιστεύουμε μόνο στα Ευαγγέλια γεννιόμασταν, τότε γιατί δεν έχουν γεννηθεί όλοι οι μελετητές της Βίβλου; Αυτό το να γεννιέσαι δεν είναι ζήτημα του να πιστεύεις ή να μην πιστεύεις. Κανένα παιδί δεν γεννιέται από πεποιθήσεις. Γεννιέται από μια σεξουαλική πράξη. Αυτό είναι σεξουαλικό ζήτημα.

Ο Νικόδημος αγνοούσε το μεγάλο Αρκάνο και απάντησε στην άγνοιά του λέγοντας. "Πώς μπορεί να γεννηθεί ο άνθρωπος όταν είναι γέρος; Μπορεί να μπει ξανά στην κοιλιά της μητέρας του και να γεννηθεί; Και απάντησε ο Ιησούς: "Αλήθεια, αλήθεια σου λέω, όποιος δεν γεννιέται από το νερό και το πνεύμα , δεν μπορεί να μπει στο βασίλειο του Θεού".

Είναι αναγκαίο αναγνώστη να ξέρεις ότι το Νερό του Ευαγγελίου είναι το ίδιο το σπέρμα και το ΠΝΕΥΜΑ είναι η ΦΩΤΙΑ. Ο Γιος του ανθρώπου γεννιέται από το Νερό και τη Φωτιά. Αυτό είναι απολύτως σεξουαλικό.

"Αυτό που γεννιέται από σάρκα είναι σάρκα, και αυτό που γεννιέται από πνεύμα, είναι πνεύμα. Μην απορείς που σου είπα ότι πρέπει να γεννηθείτε επάνω".
Είναι αναγκαίο να γεννιέται ο Δάσκαλος μέσα σε μας τους ίδιους. "Ο άνεμος από όπου θέλει φυσά και ακούς τον ήχο του. Όμως δεν ξέρεις ούτε από που έρχεται ούτε προς τα πού πάει. Έτσι έχει γεννηθεί εκείνος που είναι γεννημένος από Πνεύμα". Πραγματικά εκείνος που γεννιέται από το Πνεύμα λάμπει για μια στιγμή και μετά εξαφανίζεται μέσα στα πλήθη. Τα πλήθη δεν μπορούν να δουν τον Υπεράνθρωπο. Ο Υπεράνθρωπος γίνεται αόρατος για τα πλήθη. Έτσι όπως η χρυσαλλίδα δεν μπορεί να δει την πεταλούδα όταν αυτή έχει πετάξει, έτσι ο κανονικός, κοινός και συνηθισμένος άνθρωπος χάνει από την θέα του τον Υπεράνθρωπο.

Ο Νικόδημος δεν κατάλαβε τίποτα από αυτό και απαντώντας είπε: "Πως μπορεί να γίνεται αυτό;" Απάντησε ο Ιησούς και του είπε: "Εσύ είσαι δάσκαλος του Ισραήλ και δεν το ξέρεις αυτό;" Πραγματικά, ο Νικόδημος ήξερε τις άγιες γραφές γιατί ήταν ένας Ραββί, όμως δεν ήξερε την σεξουαλική μαγεία, γιατί ο Νικόδημος δεν ήταν μυημένος. Ο Ιησούς συνεχίζει λέγοντας: "Αλήθεια, αλήθεια σου λέω ότι από αυτό που ξέρουμε μιλάμε και ότι αυτό που έχουμε δει βεβαιώνουμε. Και δεν λαμβάνεις την μαρτυρία μας". Ο Ιησούς έδωσε μαρτυρία για όσα ήξερε, από όσα είχε δει και από όσα είχε δοκιμάσει από τον εαυτό του. Ο Ιησούς άσκησε σεξουαλική μαγεία με μια Ιέρεια της πυραμίδας του Χεφρήνος. Έτσι Αυτός γεννήθηκε. Έτσι είναι πως αυτός ετοιμάστηκε για να ενσαρκώσει τον Χριστό. Έτσι ήταν πως μπόρεσε να ενσαρκώσει τον Χριστό στον Ιορδάνη.

Όλοι ξέρουμε ότι ο Ιησούς μετά αφότου έφυγε από την Αίγυπτο, ταξίδεψε στην Ινδία, Θιβέτ, Περσία, κλπ, και μετά γύρισε στην Άγια Γη και έλαβε τη Βενούστα (της Αφροδίτης) μύηση στον Ιορδάνη. Όταν ο Ιωάννης βάφτισε το Δάσκαλο Ιησού, τότε ο Χριστός μπήκε μέσα στην ψυχή του Δασκάλου.
Ο Χριστός ανθρωποποιήθηκε. Ο Ιησούς Θεϊκοποιήθηκε. Από αυτό το μείγμα του θεϊκού και του ανθρώπινου γίνεται αυτό που ονομάζεται ο Γιος του ανθρώπου ( ο Υπεράνθρωπος).

Αν ο Ιησούς δεν είχε ασκήσει σεξουαλική μαγεία στην Αίγυπτο δεν θα είχε σίγουρα ενσαρκώσει τον Χριστό. Θα είχε γίνει ένας καλός Δάσκαλος όχι όμως το ζωντανό μοντέλο του Υπερανθρώπου. "Αν σας έχω πει γήινα πράγματα και δεν πιστεύεται πώς θα πιστεύατε αν σας έλεγα τα ουράνια;" Με αυτό βεβαιώνει ο μεγάλος Δάσκαλος ότι μιλάει για γήινα πράγματα, για την πρακτική της σεξουαλικής μαγείας. Χωρίς αυτή δεν μπορούμε να γεννιόμαστε. Αν ο κόσμος δεν πιστεύει τα γήινα πράγματα, πώς θα μπορούσε να πιστεύει στα ουράνια;

"Και κανένας δεν ανέβηκε στον Ουρανό παρά εκείνος που κατέβηκε από τον Ουρανό, ο Γιος του Ανθρώπου που βρίσκεται στον Ουρανό".

Το εγώ δεν μπορεί να ανέβει στον Ουρανό, γιατί δεν κατέβηκε από τον Ουρανό.

Το εγώ είναι ο σατανάς και πρέπει να διαλυθεί αναπόφευκτα. ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ.

Μιλώντας για το Ιερό Φίδι είπε ο μεγάλος Δάσκαλος: "Και όπως ο Μωυσής σήκωσε το Φίδι στην έρημο, έτσι είναι αναγκαίο να σηκωθεί και ο Γιος του ανθρώπου". Χρειαζόμαστε να σηκώνουμε το Φίδι (την σεξουαλική ενέργεια), πάνω στη ράβδο (στην σπονδυλική στήλη) έτσι όπως το έκανε ο Μωυσής στην έρημο. Αυτό είναι θέμα σεξουαλικής μαγείας, γιατί η Κουνταλίνη (ονομασία της ενέργειας της Θεϊκής μας Μητέρας), ανεβαίνει μόνο με τη σεξουαλική μαγεία. Μόνο έτσι μπορούμε να σηκώνουμε τον Γιο του Ανθρώπου, τον Υπεράνθρωπο, μέσα από εμάς τους ίδιους. Είναι αναγκαίο να σηκώνεται ο Γιος του Ανθρώπου, "για να μην χαθεί όποιος σε Αυτόν πιστεύει, αλλά να έχει αιώνια ζωή". Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ήδη έχουν αιώνια ζωή και ότι έχουν σωθεί. Αυτή η αντίληψη είναι λανθασμένη. Η ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΛΟΙ. Μόνο με το να γεννιόμαστε μπορούμε να την κατακτήσουμε. Ο κανονικός κοινός θάνατος είναι μια αφαίρεση ακέραιων αριθμών. Έχοντας γίνει η πράξη μένουν μόνο οι αξίες Αυτό είναι το ΠΟΛΛΑΠΛΟ ΕΓΩ. Λεγεώνα φαντασμάτων που συνεχίζει. Κοιμισμένα φαντάσματα, ψυχρά φαντάσματα....

Όμως το πρόσωπο που αγαπάμε στη γη, πέθανε. Δεν ήταν αθάνατο, πέθανε. Το εγώ είναι ένα μάτσο αναμνήσεων. Αναμνήσεις του αγαπημένου όντος που πέθανε. Συνέχισαν μόνο οι αναμνήσεις. Το πρόσωπο πέθανε. Τα ονομαζόμενα σώματα αστρικό, διανοητικό και αιτιατό, πραγματικά δεν είναι μόνο φαντάσματα. Είναι αναγκαίο να εξασκούμε σεξουαλική μαγεία, να ζούμε το μονοπάτι του Τέλειου Γάμου για να δημιουργούμε το ηλιακό αστρικό, τον ηλιακό νου, και το ηλιακό αιτιατό. Εκείνος που ήδη έχει το ηλιακό αστρικό, συνεχίζει αιώνια δεν χάνεται, είναι αιώνιος, ξυπνάει στο αστρικό και συνεχίζει ξύπνιος και ζωντανός μετά το θάνατο του φυσικού του σώματος.

Τα ηλιακά οχήματα δημιουργούνται με την σεξουαλική μαγεία. Το ανθρώπινο ον έχει ενσαρκώσει μόνο ένα κλάσμα του αιτιατού (ανθρώπινη ψυχή). Το ανθρώπινο ον έχει ενσαρκώσει μόνο ένα έμβρυο της ψυχής. Όποιος δημιουργεί τα ηλιακά οχήματα, ενσαρκώνει τη θεϊκή ψυχή του. Ο καθένας που ενσαρκώνει την ψυχή του μπορεί να προετοιμαστεί να ενσαρκώσει το Λόγο. Κανένας δεν μπορεί να ενσαρκώσει το Λόγο χωρίς προηγουμένως να έχει ενσαρκώσει την ψυχή του. Κανένας δεν μπορεί να ενσαρκώσει την ψυχή του χωρίς να έχει δημιουργήσει τα ηλιακά οχήματα με την σεξουαλική μαγεία. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα αυτών των πραγμάτων. Εκείνος που δεν δημιουργεί τα ηλιακά οχήματά του, χάνεται αναπόφευκτα. Ευτυχισμένοι εκείνοι που έχουν σηκώσει τον Γιο του Ανθρώπου. Αυτοί δεν χάνονται. Αυτοί έχουν αιώνια ζωή.

"Γιατί αγάπησε ο Θεός τον κόσμο τόσο πολύ, που έδωσε το Γιο του το μονογενή για να μην χαθεί όποιος πιστεύει σε Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια. Επειδή δεν απέστειλε ο Θεός το Γιο του στον κόσμο παρά μόνο για να σωθεί ο κόσμος μέσω Αυτού. Όποιος πιστεύει σε Αυτόν δεν κρίνεται. Όποιος όμως δεν πιστεύει, έχει ήδη κριθεί, γιατί δεν πίστεψε στο όνομα του μονογενή Γιου του Θεού". 

Εμείς βεβαιώνουμε ότι την πραγματική πίστη και

πεποίθηση τη δείχνουμε με γεγονότα. Εκείνος που δεν πιστεύει στη σεξουαλική μαγεία, δεν μπορεί να γεννηθεί ακόμα κι αν λέει, πιστεύω στο Γιο του Θεού. Η ΠΙΣΤΗ χωρίς έργα είναι νεκρή. Όποιος δεν πιστεύει στη σεξουαλική μαγεία που δίδαξε ο Ιησούς στον Νικόδημο, δεν πιστεύει στο Γιο του Θεού. Αυτοί χάνονται. Το ΠΟΛΛΑΠΛΟ ΕΓΩ επιστρέφει πολλές φορές για να ικανοποιήσει επιθυμίες, όμως ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΤΡΟΠΗΣ, ο νόμος της επανάληψης των ζωών έχει ένα όριο. Πιο πέρα από αυτό το όριο, βυθίζεται το Εγώ οριστικά στην  άβυσσο και κει μετατρεμμένο σε επικίνδυνο δαίμονα, διαλύεται βαθμιαία, μέχρι να περάσει από το Δεύτερο Θάνατο. Όλο αυτό γίνεται επειδή δεν δημιούργησε τα ηλιακά οχήματα του. Όλο αυτό, επειδή δεν πίστεψε στη σεξουαλική μαγεία που δίδαξε ο Ιησούς.

"Και αυτή είναι η καταδίκη: Γιατί το φως ήρθε στον κόσμο και οι άνθρωποι αγάπησαν περισσότερο τα σκοτάδια από το φως, γιατί τα έργα τους ήταν κακά.
"Γιατί ο κάθε άνθρωπος που κάνει το κακό, μισεί το φως, (μισεί τη σεξουαλική μαγεία) και δεν έρχεται στο φως, για να μην αντικρούονται (συζητούνται) τα έργα του.
"Όμως εκείνος που εργάζεται αληθινά, έρχεται στο φως για να εκδηλώνονται τα έργα του ότι είναι φτιαγμένα από το Θεό".

Όλα αυτά είναι από το κείμενο του Ιερού Ευαγγελίου του Ιωάννη. Είναι αναγκαίο να γεννιόμαστε σε όλα τα επίπεδα. Τι κάνει ένας φτωχός άντρας ή μια φτωχή γυναίκα γεμάτοι από θεωρίες, κάνοντας ασκήσεις κ.λπ, κ.λπ, χωρίς να έχουν γεννηθεί στο αστρικό; Σε τι χρησιμεύει να δουλεύουμε με το ΝΟΥ, αν δεν έχουμε ακόμα το διανοητικό σώμα; Το ανθρώπινο ον πρέπει να δημιουργήσει πρώτα τα εσωτερικά οχήματά του, και μετά μπορεί να εξασκήσει αυτό που θέλει, να μελετήσει αυτό που θέλει. Όμως πρώτα, πρέπει να δημιουργούμε τα εσωτερικά οχήματα για να έχουμε το δικαίωμα να ενσαρκώσουμε την ψυχή μας και αργότερα το Λόγο.

Αν θέλετε μπορείτε να δείτε το βίντεο της συνομιλίας του Ιησού με τον Νικόδημο πατώντας εδώ.