Θα μιλήσω με παραδείγματα χωρίς ονόματα, γιατί δεν με ενδιαφέρει η ζωή των άλλων, αλλά και χωρίς να μασήσω τα λόγια μου, μιας και την διδασκαλία της Γνωστικής Κίνησης οφείλουμε να την κρατήσουμε ψηλά και όχι να την σέρνουμε στο πάτωμα.
Όλοι έχουμε την λαγνεία μέσα μας και αν κάποιος πει πως δεν την έχει θα είναι ψεύτης. Αυτό δεν σημαίνει ότι για να είμαι εγώ ειλικρινής με τον εαυτό μου και με τους άλλους, θα πρέπει να βγάλω στους δρόμους τελάλη διατυμπανίζοντας την λαγνεία μου με χίλιους δυο τρόπους.
Δεν με φτάνει δηλαδή που την έχω μέσα μου; Πρέπει να την βγάλω και έξω για να την δει όλος ο κόσμος;
Πολλές φορές η ειλικρίνειά μας να πούμε ή να δείξουμε στον εαυτό μας και στους άλλους την αλήθεια, ότι εγώ έτσι είμαι και δεν κρύβομαι, είναι πιο εγκληματική ακόμα και αν θα λέγαμε ψέματα.
Τι είναι πιο εγκληματικό; Να πεις κατάμουτρα την αλήθεια σε ένα μικρό παιδί ότι ο πατέρας του βρίσκεται στη φυλακή γιατί είναι δολοφόνος, παιδεραστής, κλέφτης κλπ, τραυματίζοντας ανεπανόρθωτα την τρυφερή ψυχή του, ή να του πεις ψέματα μέχρι να μεγαλώσει και να δεχτεί ωριμότερα την αλήθεια;
Τι είναι πιο εγκληματικό; Να πούμε σε ένα νέο άτομο που ήρθε στη Γνώση την δική μας αλήθεια, ότι η αστρική έξοδος για μας είναι πολύ δύσκολη που θα του γίνει τροχοπέδη στη ζωή του, ή να του πούμε ψέματα πως η αστρική έξοδος είναι πολύ εύκολη, (που μεταξύ μας πραγματικά είναι εύκολη), και που θα του δώσει φτερά για να πετάξει κάνοντας αυτό που εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε;
Πρώτα απ' όλα (αν θέλω να προχωρήσω σε αυτές τις σπουδές), σταματάω να εξωτερικεύω όλες τις κινήσεις που θέλουν να κάνουν τα διάφορα εγώ μέσα από το κινητικό μου κέντρο. Δεν αναφέρομαι σε κάποια χόμπι που έχουμε και τα εξωτερικεύουμε μέσα από τα εγώ, αλλά αναφέρομαι στα κύρια και μεγάλα εγώ.
Όπως η λαγνεία που χρησιμοποιεί το κινητικό μέρος της γλώσσας για να χυδαιολογεί λάγνα, παίρνοντας μέρος σε ακραίες δημόσιες πορνοσυζητήσεις, γελώντας με ευχαρίστηση, κλπ κλπ κλπ.
Έχουν σκεφτεί με τις πράξεις τους ορισμένα άτομα την εικόνα που δείχνουν στους άλλους, ειδικά στα νέα άτομα ή τα νέα παιδιά που θέλουν να μπούνε σε αυτή τη Γνώση; Που ψάχνουν την απελευθέρωσή τους; Τι επίπεδο δείχνουν με τις πράξεις τους; Και πόσο χαμηλά ρίχνουν την Γνωστική Κίνηση;
Ο κόσμος που έρχεται σε επαφή με αυτά τα άτομα, έχει χάσει τον μπούσουλα μαζί τους. Την μια μέρα εμφανίζονται μπροστά τους σαν κήρυκες μιλώντας για γνώση, για φως και τον θάνατο του εγώ, και την άλλη μέρα τους βλέπουν έκπληκτοι να ενισχύουν την μαύρη δύναμη υπερασπίζοντας τα εγώ με τις πράξεις τους.
Άνθρωπε, αν θέλεις να κάνεις τις διαβολιές σου, πολύ καλά, να τις κάνεις, είναι δικαίωμά σου, αλλά μην ταυτίζεις, μην εξισώνεις αυτές τις διαβολιές που εσύ κάνεις με την Γνωστική Κίνηση.
Οι Δέκα Εντολές που ο Θεός άφησε στους ανθρώπους αυτό το νόημα έχουν. Να σταματάνε την εκδήλωση των εγώ στο φυσικό κόσμο. Είναι το πρώτο σκαλοπάτι. Αν δεν ξέρουμε αυτό να τηρούμε πώς θα προχωρήσουμε παραπέρα;
Κάποιοι λένε, αν σταματήσω την εκδήλωση της λαγνείας, του θυμού, της ζήλειας κλπ στο φυσικό, πώς θα δω αυτά τα εγώ για να τα δουλέψω;
Μα καλά, τότε η αυτοπαρατήρηση για ποιο λόγο υπάρχει; Γι' αυτό είναι η αυτοπαρατήρηση, για να βλέπουμε την εκδήλωση του κάθε εγώ μέσα μας και να ζητάμε από την Θεϊκή μας Μητέρα τον θάνατό τους, πριν αυτά εκδηλωθούν εξωτερικά.
Δηλαδή για να καταλάβω, γιατί δεν παίρνω στροφές και πολύ γρήγορα. Για να δω τον θυμό μου πρέπει να τον αφήσω να εκδηλωθεί ουρλιάζοντας, βρίζοντας ή σπάζοντας στο ξύλο τον άλλο; Ή για να δω την λαγνεία μου πρέπει να την αφήσω να εκδηλωθεί στο φυσικό και να αρχίσω να την πέφτω σε όποια δω, ή να κοιμάμαι με όποια βρω μπροστά μου;
Όλα αυτά είναι κόλπα του εγώ, κουτοπονηριές του εγώ, που κάνει τα πάντα για να ζήσει. Eμείς πρέπει να σταθούμε στο ύψος μας, προσεκτικοί, ξύπνιοι, στη στιγμή, ώστε να δούμε πώς τα διάφορα εγώ μας χτυπάνε, το πώς μας δουλεύουν χωρίς να το καταλαβαίνουμε, ή, αν το καταλαβαίνουμε, το πώς υποκύπτουμε.
Μόνο με το να δούμε την επιθυμία των εγώ, πώς θέλουν
να εκδηλωθούν στο φυσικό, το πώς μας εκλιπαρούν για να ικανοποιήσουμε τις ορέξεις τους μέσα απ' το κινητικό μας κέντρο, είναι υπέρ αρκετό για να τα διαλύσουμε. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να τα αφήσουμε να δράσουν στο φυσικό κόσμο.
Είναι αδύνατο, δεν γίνεται να λέω θα κόψω τα ναρκωτικά την μαστούρα, ή το ποτό που με έχει καταντήσει μπεκρούλιακα, μεθύστακα, χτυπώντας και θέλοντας να πεθάνουν αυτά τα εγώ από μέσα μου, και εξωτερικά να συνεχίζω να τραβάω την τζουρίτσα με το ναρκωτικό, ή να ρουφάω το μπουκάλι με το οινόπνευμα.
Από την μια θέλω να εξαλείψω τα εγώ από μέσα μου, και από την άλλη εξωτερικά τα τρέφω. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα απελευθερωθώ ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια.
Πρώτα απ' όλα σταματάμε τα εγώ από το να εκδηλωθούν στο κινητικό μας κέντρο, τα φρενάρουμε εδώ στον φυσικό κόσμο με το να μην κάνουμε αυτό που θέλουν, να μην γινόμαστε συνένοχοί τους, εφαρμόζοντας αμέσως τον ψυχολογικό θάνατό στην πορεία, με θαυμάσια αποτελέσματα.
Το να παρατηρήσουμε, να αρνηθούμε και να φρενάρουμε τα εγώ ζητώντας τον θάνατό τους από την Θεϊκή μας Μητέρα, ώστε να μην κάνουν αυτό που θέλουν στο φυσικό κόσμο, είναι το δικό μας καθήκον.
Αυτό, δεν είναι εκδηλωμένη ψευτοαγιότητα από μέρους μας όπως κάποιοι λανθασμένα νομίζουν, αλλά είναι εκδηλωμένη συνειδητή θέληση και ηθελημένη ταλαιπωρία, έως ότου η Θεϊκή μας Μητέρα δει έμπρακτα από μας, πως είμαστε αποφασισμένοι να πεθάνουμε. Τότε το μόνο που μένει, είναι να κάνει το δικό της καθήκον που είναι πρώτα να μας δώσει την κατανόηση, και μετά να εξαλείψει τα αντίστοιχα εγώ.
Είναι γεγονός πως υπάρχουν πολύ ισχυρά, πολύ δυνατά εγώ, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν νικιούνται. Ναι! Υπάρχει μέσα μας η μαύρη δύναμη του εγώ, όμως αυτή υποκύπτει, γονατίζει όταν εμείς έχουμε αποφασίσει πως Μόνο η δύναμη του Θεού μας έχει θέση μέσα μας.
Εμείς είμαστε στρατιώτες του Χριστού, εργάτες του Χριστού και το αποδεικνύουμε αυτό στον εαυτό μας, όταν έκπληκτοι ανακαλύπτουμε πως κάνουμε τα ίδια έργα όπως Αυτός έχει κάνει. Όπως για παράδειγμα με τον πειρασμό που πέρασε στην έρημο, όταν ο Σατανάς του είπε: «Όλα τα βασίλεια του κόσμου θα σου τα δώσω αν γονατίσεις και με λατρέψεις». Και ο Χριστός του απάντησε: «Σατανά, Σατανά, είναι γραμμένο ότι τον Κύριο και Θεό σου δεν θα βάζεις σε πειρασμό και μόνο σε Αυτόν θα υπακούς».
Όταν πραγματικά δουλεύουμε αρνούμενοι τον εαυτό μας, πεθαίνοντας στον εαυτό μας, τότε όλα αυτά που έζησε ο Χριστός, κυριολεκτικά αρχίζουμε να τα ζούμε σε μικρογραφία εδώ και τώρα, σύμφωνα με το επίπεδο στο οποίο βρισκόμαστε.
Εγώ νόμιζα εσφαλμένα πως αυτό ήταν κάτι μακρινό, αλλά όχι, είναι εδώ και τώρα που ζούμε το πώς τα εγώ - διάβολοι μας βάζουν σε πειρασμό. Είναι εδώ και τώρα που εμείς αρνούμαστε τα εγώ όπως ο Χριστός το έκανε, και δεν γονατίζουμε μπροστά τους, και ούτε τα προσκυνάμε κάνοντας αυτό που θέλουν.
Λέγεται πως ο Χριστός προτού τον βάλει σε πειρασμό ο Σατανάς στην έρημο, πως νήστεψε σαράντα ημέρες. Αλλά εσωτερικά τι συμβολίζει η έρημος και η νηστεία;
Η έρημος συμβολίζει τον ψυχολογικό μας κόσμο που μέσα σε αυτόν ζει ο Σατανάς, το εγώ το ίδιο, και νηστεύω σημαίνει κάνω ασιτία, δεν τρέφομαι, με αποτέλεσμα ΕΓΩ να αδυνατίζω. Δεν τρέφω τα εγώ μου, τα στερώ την τροφή τους με το να μην κάνω αυτό που θέλουν, τα αδυνατίζω με το να μην τρέφω την όρεξή τους, ως την στιγμή που η Θεϊκή Μητέρα τα διαλύσει.
Έτσι είναι το πως η δύναμη του Χριστού σιγά - σιγά, πλημμυρίζει όλα μας τα κύτταρα επαναστατώντας τα. Και βιώνοντας αυτό, κατανοούμε και τα λόγια που είπε: «Εγώ είμαι ο δρόμος, η αλήθεια, και η ζωή, και κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μονάχα περνώντας από μένα· δηλαδή από τα έργα που Αυτός έχει κάνει».
Το Αντικειμενικό Θεϊκό Δικαστήριο και οι Δικαστές του Κάρμα, ποτέ δεν μας τιμωρούν για τις σκέψεις μας ή τις επιθυμίες μας, παρά μόνο για τις πράξεις μας. Είναι προς όφελός μας να είμαστε προσεκτικοί.
Όταν κάποιος πηγαίνει συνειδητά στο αστρικό στην πέμπτη διάσταση, την διάσταση που βλέπουμε τα όνειρα, σε έναν από τους παγκόσμιους Δικαστές αλλά και υπερασπιστές της ανθρωπότητας όπως είναι ο Α.Δ. Ραβολού, και του λέει Δάσκαλε έχω αυτό το πρόβλημα με τον θυμό, την λαγνεία, ή με το τάδε ελάττωμα, δεν μπορώ να το ελέγξω, δεν μπορώ να το κοντρολάρω, είμαι ο ίδιος ο δαίμονας, ξέρετε τι του λέει; Θα κρατηθείς, δεν θα το κάνεις άλλο, θα κάνεις υπομονή, και αν ζητάς τον θάνατό του τότε αυτό πεθαίνει. Αυτό είναι όσο λέει, τίποτα περισσότερο.
Και όταν επίσης πηγαίνει κάποιος συνειδητά στο αστρικό στην Θεϊκή του Μητέρα και της λέει, Μητέρα μου αγωνίζομαι με αυτό το ελάττωμα αλλά δεν μπορώ να το νικήσω, Αυτή βάζοντας το δεξί της χέρι στο κεφάλι του παιδιού της, αποδυναμώνει το συγκεκριμένο εγώ από μέσα του, ώστε στο φυσικό κόσμο να μπορέσει να το νικήσει.
Κάνουν πολύ μεγάλο λάθος ορισμένοι ψευτογνωστικοί, που με τις ψευτοδιδασκαλίες τους και τις ψευτοφαντασίες τους, διαδίδουν στον έξω κόσμο πως η Θεϊκή μας Μητέρα δεν υπάρχει, και πως το μόνο που υπάρχει γι' αυτούς, είναι ένα αφηρημένο πνεύμα ενέργειας.
Για να καλύψουν και να κρύψουν την δική τους ανικανότητα και αποτυχία, που δεν κατάφεραν ποτέ τους να έχουν μια συνειδητή συνάντηση στο αστρικό με την Θεϊκή τους Μητέρα, προτιμούν να απαξιώνουν τον ρόλο της.
Την Γνωστική Κίνηση οφείλουμε να την περιβάλλουμε με στοργή, με Αγάπη, και να την προστατεύουμε όχι μόνο από αυτούς που σαν λύκοι μασκαρεμένοι με την προβιά του αρνιού περιμένουν την ευκαιρία να την κατασπαράξουν, αλλά και από τον ίδιο μας τον εαυτό. Γιατί οι Δάσκαλοι μέσα από την διδασκαλία τους είναι που μας έχουν δώσει όλους τους τρόπους, όλα τα κλειδιά για να προχωρήσουμε μπροστά και να τα καταφέρουμε.
Να καταφέρουμε την επανάσταση της συνείδησης φτάνοντας στην απελευθέρωση από τα εγώ, και την τόσο πολυπόθητη ένωση με τον Πατέρα μας.
Τέλος κλείνοντας να πω, πως ένας Πραγματικός Γνωστικός, ένας Αληθινός Γνωστικός, βοηθάει δείχνοντας τον δρόμο στους άλλους όχι με την διανοητική γνώση και ρητορική του, αλλά με το παράδειγμα της ζωής του.
