Ο ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ. ΤΟΥ Α.Δ. ΣΑΜΑΕΛ ΑΟΥΝ ΒΕΟΡ.

Ο αποκεφαλισμός του Ιωάννη του Βαπτιστή είναι κάτι που μας καλεί να στοχαστούμε· δεν θα ήταν δυνατή καμιά ριζική ψυχολογική αλλαγή αν προηγουμένως δεν περνούσαμε από τον αποκεφαλισμό.

Η απόρροια του ίδιου μας του Είναι, η Tonantzin, η Stella Maris, η Θεϊκή μας Μητέρα ως ηλεκτρική δύναμη - άγνωστη για ολόκληρη την ανθρωπότητα - η οποία βρίσκεται εν δυνάμει στο βάθος του ίδιου μας του ψυχισμού, ολοφάνερα κατέχει την εξουσία που της επιτρέπει να αποκεφαλίσει οποιοδήποτε Εγώ πριν την τελική διάλυση.

Η Stella Maris, (η Θεϊκή μας Μητέρα), είναι αυτή η φιλοσοφική φωτιά που βρίσκεται εν δυνάμει σε κάθε οργανική και ανόργανη ύλη.

Οι ψυχολογικές ωθήσεις μπορεί να προκαλέσουν την έντονη δράση αυτής της φωτιάς και τότε ο αποκεφαλισμός γίνεται δυνατός.

Μερικά Εγώ αποκεφαλίζονται συνήθως στην αρχή της ψυχολογικής δουλειάς, άλλα στη μέση και τα τελευταία στο τέλος. Η Stella Maris, ως πύρινη σεξουαλική δύναμη, έχει την πλήρη συνείδηση της δουλειάς που έχει να πραγματοποιήσει και πραγματοποιεί τον αποκεφαλισμό στην κατάλληλη, στην ενδεδειγμένη στιγμή.

Όσο δεν έχει γίνει η αποσύνθεση όλων αυτών των ψυχολογικών φρικαλεοτήτων, όλης αυτής της φιληδονίας, όλης αυτής της κατάρας της κλοπής, του φθόνου, της μυστικής ή φανερής μοιχείας, της φιλοδοξίας για χρήματα ή για ψυχικές δυνάμεις κ.λπ., ακόμα και αν θεωρούμε τους εαυτούς μας τίμιους ανθρώπους που τηρούν τον λόγο τους, ειλικρινείς, ευγενείς, φιλάνθρωπους, όμορφους εσωτερικά κ.λπ., ολοφάνερα δεν είμαστε κάτι παραπάνω από ασπρισμένοι τάφοι, όμορφοι απ' έξω αλλά από μέσα γεμάτοι με αηδιαστική σαπίλα.

Η από τα βιβλία ευρυμάθεια, η ψευτο-σοφία, η ολοκληρωμένη πληροφόρηση πάνω στις ιερές γραφές, είτε αυτές είναι της ανατολής είτε της δύσης, του βορρά ή του νότου, ο ψευδο-αποκρυφισμός, ο ψευδο-εσωτερισμός, ο αδιάλλακτος φανατισμός με πλήρη πειθώ κ.λπ., δεν χρησιμεύουν σε τίποτα, γιατί στην πραγματικότητα, κατά βάθος υπάρχει μόνο αυτό που αγνοούμε, δημιουργίες της κόλασης, κατάρες, τερατουργήματα που κρύβονται πίσω από την όμορφη όψη, πίσω από το αξιοσέβαστο πρόσωπο, κάτω από το αγιότατο ένδυμα του ιερού ηγέτη, κ.λπ.

Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τον ίδιο μας τον εαυτό, να αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που επιθυμούμε, αν έχουμε έρθει στη Γνωστική Διδασκαλεία από απλή περιέργεια, αν δεν επιθυμούμε να περάσουμε από τον αποκεφαλισμό στ' αλήθεια, τότε εξαπατάμε τον ίδιο μας τον εαυτό, υπερασπιζόμαστε την ίδια μας την σαπίλα, συμπεριφερόμαστε υποκριτικά.

Στις πιο αξιοσέβαστες σχολές της εσωτερικής σοφίας και  του  αποκρυφισμού  υπάρχουν  πολλοί  ειλικρινείς πλανεμένοι, που στ' αλήθεια θέλουν να αυτοπραγματωθούν αλλά δεν είναι αφοσιωμένοι στην αποσύνθεση των εσωτερικών τους φρικαλεοτήτων.

Είναι πολλοί οι άνθρωποι που υποθέτουν ότι μέσω των καλών προθέσεων είναι δυνατό να φτάσουν στην αγιοποίηση. Προφανώς όσο δεν δουλεύουμε εντατικά πάνω σε αυτά τα Εγώ που κουβαλάμε  στο εσωτερικό μας, αυτά θα συνεχίσουν να υπάρχουν κάτω από το ευλαβές βλέμμα και την καλή συμπεριφορά.

Έχει φτάσει η ώρα να μάθουμε ότι είμαστε κάποιοι αχρείοι μεταμφιεσμένοι με το χιτώνα της αγιότητας· λύκοι με δορά προβάτου· κανίβαλοι ντυμένοι με κοστούμι· δήμιοι κρυμμένοι πίσω από το ιερό σύμβολο του σταυρού, κ.λπ.

Όσο κι αν φαινόμαστε μεγαλειώδεις μέσα στους ναούς μας ή μέσα στις αίθουσες του φωτός και της αρμονίας, όσο κι αν μας βλέπουν οι όμοιοί μας γαλήνιους και γλυκούς, όσο κι αν φαινόμαστε πολύ σεβάσμιοι και ταπεινοί, στο βάθος του ψυχισμού μας συνεχίζουν να υπάρχουν όλες οι φρικαλεότητες της κόλασης και όλα τα τερατουργήματα των πολέμων.

Στην Επαναστατική Ψυχολογία μας γίνεται φανερή η ανάγκη μιας ριζικής μετατροπής και αυτό είναι δυνατό μονάχα κηρύττοντας στον ίδιο μας τον εαυτό έναν πόλεμο μέχρι θανάτου, ανελέητο και σκληρό.

Σίγουρα όλοι εμείς δεν αξίζουμε τίποτα, είμαστε ο καθένας από μας η δυστυχία της γης, το απεχθές. Ευτυχώς ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μας δίδαξε τον μυστικό δρόμο: ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΥ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΥ.

ΞΕΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΧΡΕΗ ΜΑΣ.

Η ζωή μας μοιάζει πολύ με την θάλασσα, όπου εκδηλώνεται πότε με κύματα μικρά που εύκολα τα ξεπερνάμε, και πότε με κύματα μεγάλα όπου πραγματικά σηκώνουμε τα χέρια μας ψηλά και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε ώστε να τα αντιμετωπίσουμε και να τα ξεπεράσουμε.

Σχεδόν όλες τις φορές αυτά τα κύματα - προβλήματα, συνδέονται με τον Νόμο του Κάρμα και με το Αντικειμενικό Παγκόσμιο Θεϊκό Δικαστήριο του Νόμου, και δεν υποχωρούν, δεν καταλαγιάζουν αν πρώτα δεν ξεχρεώσουμε τον λογαριασμό μας από τα λάθη που κάναμε στο παρελθόν 

Θα σας μιλήσω για τον τρόπο με τον οποίο εύκολα κανείς μπορεί να λύσει, (αν και αυτός το θέλει), αυτές τις δύσκολες καταστάσεις από την ζωή του.

Ο τρόπος είναι να βγούμε συνειδητά στο αστρικό, στην πέμπτη διάσταση, την διάσταση που βλέπουμε τα όνειρα, και να ζητήσουμε από τον Εσώτερο Πατέρα μας να μας πάει σε έναν από τους παγκόσμιους Δικαστές αλλά και υπερασπιστές της ανθρωπότητας, όπως είναι ο Α.Δ. Ραβολού, και αυτός από την στιγμή που θα πάμε κοντά του, κάτι θα κάνει για μας.

Προσωπικά έχω επισκεφτεί αυτόν τον πολύ Αξιοσέβαστο Δάσκαλο γι' αυτό και τον προτείνω, και πραγματικά οι εύστοχες συμβουλές του και η ευσπλαχνία του είναι πολύ μεγάλες.

Κάποιοι πιστεύουν πως αυτό είναι δύσκολο να γίνει. Το καταλαβαίνω! Και εγώ αυτό πίστευα μέχρι την στιγμή που το έβαλα στόχο, και άρχισα να δουλεύω ισορροπημένα πάνω στην εξάλειψη των ελαττωμάτων μου και τον αστρικό διαχωρισμό.

Όταν χρειάστηκε η ανάγκη να ζητήσω την βοήθεια του παραπάνω Δασκάλου, ο Εσώτερος Πατέρας μου με μετέφερε στο γραφείο του με τόση ευκολία, που ούτε το κατάλαβα.

Εργαζόμενοι με αυτούς τους δύο τρόπους αποκτούμε αξίες, εξουσία, ώστε να ζητάμε βοήθεια από τους Δικαστές του Νόμου και Αυτοί να ανταποκρίνονται, γιατί αποδεικνύουμε έμπρακτα μέσω της δουλειάς μας την αγάπη μας για τον εαυτό μας, για τους άλλους και για την μεγάλη Αιτία.

Τα διάφορα εγώ που εμείς οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει, είναι που μας απομονώνουν από τον Πατέρα μας παραβιάζοντας τους γήινους και Θεϊκούς νόμους, αδιαφορώντας για τα πολλά γραμμάτια που μας χρεώνουν και που θα πρέπει στον χρόνο να τα ξεχρεώσουμε.

Εξαλείφοντας συνειδητά με την βοήθεια της Θεϊκής μας Μητέρας τα διάφορα ελαττώματα, ξεχρεώνουμε τα γραμμάτια χωρίς να υποφέρουμε πληρώνοντας με πόνο, τις αρνητικές συνέπειές τους.

Πρωταρχικά εμπόδια γι' αυτή την δουλειά της εξάλειψης των ελαττωμάτων και του αστρικού διαχωρισμού είναι η εσωτερική τεμπελιά, ο ορθολογισμός, και η περηφάνια.

Η τεμπελιά μπλοκάρει την δράση της κίνησης και της καρδιάς μας και ο ορθολογισμός, δηλαδή όλα να θέλουμε να τα καταλαβαίνουμε με τον νου, μπλοκάρει τον ίδιο τον νου μας.

Όσο κάποιος εσωτερικά τεμπελιάζει άλλο τόσο ονειροπολεί σκεπτόμενος αυτό που έχει να κάνει, αλλά ποτέ δεν το κάνει. Και όσο σκέφτεται ονειροπολώντας, άλλο τόσο τεμπελιάζει και δεν κάνει καμία δράση στον εσωτερικό του κόσμο, ούτε για να ζητήσει την εξάλειψη των ελαττωμάτων του, ούτε και για να βγει στο αστρικό.

Η περηφάνια από την άλλη θέλει να της τα δίνουνε όλα έτοιμα επάνω σε χρυσό δίσκο, να μην κουραστεί καθόλου αυτή, αλλά να το κάνουν οι άλλοι για εκείνην λύνοντας τα προβλήματά της, ώστε να τα βρει όλα έτοιμα.

Αυτό στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι, γιατί ο άρρωστος είναι αυτός που θα πρέπει προσωπικά να πάει στον γιατρό ώστε να τον εξετάσει και να τον θεραπεύσει, και όχι κάποιος άλλος.

Έτσι ας δούμε πόσο σημαντικές και υπέροχες είναι οι πρακτικές της εξάλειψης των εγώ και του αστρικού διαχωρισμού, γιατί από την μία απελευθερωνόμαστε και αφυπνίζουμε την συνείδηση, και από την άλλη ξεπληρώνουμε τα χρέη μας τακτοποιώντας τους λογαριασμούς μας με τον Θεϊκό Νόμο, χωρίς να χρειαστεί να υποφέρουμε και να πονάμε.

Την επόμενη εβδομάδα πρώτα ο Θεός, θα αναρτήσω ένα αναλυτικό κείμενο πάνω στο τι είναι ο αστρικός διαχωρισμός και πως να τον πετύχουμε.

ΜΗΤΕΡΑ.

Δάντης Αλιγκέρι. Ποίημα προσευχή προς την Θεϊκή Μητέρα, αφηγημένο από τον Α.Δ. Σαμαέλ Αούν Βεόρ.

Τις στιγμές που γράφω αυτές τις γραμμές έρχεται στη θύμησή μου εκείνη η άρρητη προσευχή του Δάντη που επί λέξη λέει: 

«Παρθένα Μητέρα Κόρη του Γιου σου, η πιο ταπεινή και ταυτόχρονα η πιο υψηλή απ' όλα τα πλάσματα, σταθερό όριο της Αιώνιας Βούλησης, εσύ είσαι αυτή που εξευγένισες την ανθρώπινη φύση με τέτοιο τρόπο, που ο Δημιουργός σου δεν δίστασε να μετατραπεί σε δικό σου έργο».

«Στην αγκαλιά σου άναψε η Αγάπη, της οποίας η ζέστη έκανε να καρπίσει αυτό το λουλούδι στην Αιώνια Ειρήνη».

«Είσαι τόσο μεγάλη, Κυρία, και αξίζεις τόσο, που όποιος θέλει να φτάσει μια χάρη και δεν καταφεύγει σε σένα, θέλει η επιθυμία του να πετάξει χωρίς φτερά».

«Η καλοσύνη σου όχι μόνο βοηθά αυτόν που παρακαλεί, αλλά και πολλές φορές προστρέχει αυθόρμητα στην επίκληση. Σε σένα είναι συγκεντρωμένες η ευσπλαχνία, ο οίκτος, η μεγαλοψυχία και ό,τι καλό υπάρχει στα πλάσματα». (Αναντίρρητα κάθε Ον έχει τη Θεία Μητέρα Κουνταλίνι γνήσια, ιδιωτική, ατομική).

«Αυτό λοιπόν, που από την πιο βαθιά λίμνη του Σύμπαντος, ως εδώ έχει δει μια μια όλες τις υπάρξεις του πνεύματος, σε ικετεύει να του παραχωρήσεις τη χάρη να αποκτήσει τέτοια αρετή, που να μπορεί να ανυψωθεί με τα μάτια ως την Ύπατη Υγεία».

«Κι εγώ, που ποτέ δεν έχω επιθυμήσει να δω περισσότερο απ' όσο επιθυμώ αυτός να βλέπει, σου απευθύνω όλες μου τις ικεσίες και σε παρακαλώ να μην είναι μάταιες, με σκοπό να διαλύσεις με τους δικούς σου όλες τις ομίχλες που προηγούνται από την θνητή σου κατάσταση, με τύχη να μπορώ να αποθαυμάζω ανοιχτά την Άφατη Ηδονή».

«Σε ικετεύω επί πλέον Ω Βασίλισσα, να μπορείς όποτε θέλεις να διατηρείς αγνές τις αγάπες σου μετά από όσα βλέπεις, η συνοδεία σου να θριαμβεύει από τις ορμές των ανθρώπινων παθών».

ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ Α.Δ. ΣΑΜΑΕΛ ΑΟΥΝ ΒΕΟΡ

ΕΞΑΣΚΕΙΤΕ, μην αποθαρρύνεστε, παρακαλώ, σας ικετεύω, εξασκείτε· είναι επείγον να εξασκείτε, ώστε να μπορείτε να δείτε, να αγγίξετε και να ψηλαφίσετε τις πραγματικότητες των ανωτέρων κόσμων, πρέπει να αφήσουμε τις θεωρίες, να μπούμε στην ουσία, στα γεγονότα, ΣΤΗΝ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ακριβοί μου αδελφοί, ΣΤΗΝ ΠΡΑΚΤΙΚΗ, επαναλαμβάνω στην ΠΡΑΚΤΙΚΗ.

Το μεγαλύτερο μέρος των αδελφών έχει χάσει το χρόνο, θεωρητικολογώντας, τίποτα περισσότερο παρά θεωρητικολογώντας, τεράστιες, απέραντες βιβλιοθήκες, γιατί; Εκατομμύρια τόμοι· ωστόσο η κακόμοιροι μαθητές δεν έχουν ικανότητες, δεν ξέρουν να βγαίνουν σε αστρικό σώμα, ποτέ δεν έχουν μιλήσει με ένα Δάσκαλο, ουδέποτε έχουν μπορέσει να συζητήσουν με ένα Ελοϊμ πρόσωπο με πρόσωπο, αυτό είναι πολύ θλιβερό στην κατάσταση στην οποία βρίσκονται, κεφάλια γεμάτα θεωρίες και συγχύσεις, αυτό είναι όλο.

Είναι αναγκαίο εσείς να είστε πρακτικοί, ακριβοί μου αδελφοί, η θεωρία όχι! Είναι άχρηστος τρόπος απώλειας χρόνου. ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΡΑΚΤΙΚΟΙ, ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΠΟΛΛΗ ΠΙΣΤΗ, μην κουράζεστε με αυτές τις ασκήσεις που σας έχουμε δώσει.

Το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου ικανοποιείται με το να διαβάζει και να διαβάζει, να διαβάζει και να διαβάζει, αλλά δεν εξασκούν τίποτα.

Μην χάνεται τον χρόνο σας θεωρητικολογώντας, μην χάνεται τον χρόνο τρέφοντας τον εαυτό σας με την τροφή που προσφέρεται στα είδωλα, (θεωρίες και πλούτη).

Ποθώ την πρόοδό σας, θέλω την πρόοδό σας, αυτό είναι όλο. Αυτό που ναι απαιτώ, είναι η υπομονή, η επιμονή και η σταθερότητα. Και ο μαθητής που δεν είναι επίμονος, ο μαθητής που είναι ανυπόμονος δεν κατορθώνει τίποτα σε αυτές τις σπουδές. Έτσι λοιπών, εάν εσείς θέλετε να προοδεύσετε, χρειάζεστε να είστε υπομονετικοί και πολύ επίμονοι.

Είναι αναγκαίο να είστε επίμονοι, είναι αναγκαίο να μην κουράζεστε, ακριβοί μου αδελφοί είναι αναγκαίο να παραμείνετε σταθεροί στο μονοπάτι, θυμηθείτε ότι οι σκοτεινοί προσπαθούν να σας βγάλουν από τον δρόμο· θυμηθείτε ότι οι σκοτεινοί μισούν το φως· θυμηθείτε ότι οι σκοτεινοί απεχθάνονται την Σοφία.

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΡΑΚΤΙΚΟΙ, ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ    ΠΡΑΚΤΙΚΟΙ,    ΑΝΘΡΩΠΟΙ    ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΟΙ,    ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ, ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΛΟΓΟΙ, ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ.

Εμείς οι Γνωστικοί είμαστε αληθινά επαναστατικοί, μιλάμε για μια Πνευματική Υπερβατική Επανάσταση.

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.

ΠΙΣΤΗ

Μία από της μεγαλύτερες εξουσίες που μπορούμε να έχουμε για να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα ή μια δοκιμασία στη ζωή μας, είναι η πίστη.

Πίστη δεν σημαίνει ανευθυνότητα, να μην εφαρμόζουμε αυτό που λένε για παράδειγμα οι γιατροί, για την πρόληψη και θεραπεία του φυσικού μας σώματος σε ένα πρόβλημα υγείας.

Έτσι, δεν θα αναφερθώ σε μια πίστη φανατική, τυφλή, ή αφηρημένη, αλλά σε μια πίστη αντικειμενική, αληθινή, άμεσα βιωματική.

Είναι εύκολο όταν η ζωή μας κυλάει ήρεμα και ήσυχα, να λέμε πως έχουμε πίστη, ότι πιστεύουμε σε κάτι ανώτερο, στον Θεό. Όταν όμως την ηρεμία της ζωής μας έρχονται να την ταράξουν προβλήματα και δοκιμασίες πάσης φύσεως, εκεί είναι που η πίστη μας πραγματικά δοκιμάζεται.

Στα πενήντα πέντε μου χρόνια έχω γνωρίσει κάποιους, που όταν ήρθε ένα σοβαρό πρόβλημα στη ζωή τους και δοκιμάστηκαν, απογοητεύτηκαν και χάσανε την πίστη τους.

Και άλλους, που ενώ προσεύχονταν ένα διάστημα, στο τέλος δεν είχαν την υπομονή και πίστη να περιμένουν να υλοποιηθεί αυτό που ζητούσαν, αλλά χώθηκαν οι ίδιοι ανάμεσα στον Θεό και το πρόβλημα που είχαν, χρησιμοποιώντας μέσα πολιτικά, οικονομικά, εγωιστικά, και κάθε αθέμιτο μέσο για να πετύχουν τους σκοπούς τους.

Η αληθινή πίστη εσωκλείει μέσα της υπομονή, αφοσίωση, καρτερικότητα, μέχρι να φανεί το τελικό αποτέλεσμα. Ακόμα και αν το αποτέλεσμα είναι αρνητικό, δεν απογοητεύεται, ούτε παραιτείται.

Πάντα όταν εμφανίζεται ένα πρόβλημα στη ζωή μας, φέρνει μαζί του και μια δοκιμασία για μας· έρχεται για να δοκιμάσει τις αδυναμίες μας, τις αντοχές μας, βγάζοντας στην επιφάνεια όλα τα αρνητικά που έχουμε μέσα μας.

Φόβος, αγωνία, ανησυχία, άγχος, πίεση, αγανάκτηση, θυμός, απογοήτευση, ανυπομονησία, απιστία κλπ, κλπ, είναι κάποια από τα δεκάδες ελαττώματα που ενεργοποιούνται στον ψυχολογικό μας κόσμο, από ένα πρόβλημα και μια δοκιμασία.

Αλήθεια, έχουμε κάτι θετικό στην ψυχή μας που θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε και να ξεπεράσουμε θριαμβευτικά όλα αυτά;

Συνήθως αυτό που έχουμε είναι κάποιες χωρίς βάση ιδέες, και την τάση να κατηγορούμε τους άλλους, (ακόμα και τον ίδιο τον Θεό), για τα δικά μας προβλήματα, την εσωτερική μας κατάντια και αθλιότητα.

Είναι αλήθεια πως πάντα θα υπάρχει μια εξωτερική αιτία
που θα ενεργοποιεί αυτό που εμείς έχουμε μέσα μας, αυτό που είναι δικό μας και μας αφορά άμεσα, όπως τα παραπάνω ελαττώματα που ανέφερα.

Πάντα θα υπάρχει κάποιος ή κάτι που θα μας κάνει να θυμώνουμε, να φοβόμαστε, που θα μας πληγώνει, θα μας κάνει να ζηλέψουμε, να περηφανευτούμε, να κλέψουμε, να αρρωστήσουμε, κλπ, κλπ.

Δεν μπορούμε να εξαφανίσουμε ή να εξαλείψουμε όλους αυτούς ή αυτά, που θεωρούμε πως είναι η αιτία των προβλημάτων και των δυστυχιών μας για να ζούμε ήσυχα την ζωή μας.

Μπορούμε όμως αν έτσι το θέλουμε, να παρατηρούμε τον εαυτό μας και να ζητάμε με πίστη από την εσώτερη Θεϊκή μας Μητέρα, να εξαλείψει ένα - ένα κάθε φορά, τα εγώ που κουβαλάμε στον εσωτερικό μας κόσμο.

Ας ξαναθυμηθούμε τα λόγια της παράκλησης: «Μητέρα μου, βγάλε έξω από μένα αυτό το ελάττωμα, και διέλυσέ το».

Με αυτόν τον τρόπο ομαλοποιείται ο ψυχισμός μας, και νιώθουμε σταδιακά στην καρδιά μας την αληθινή πίστη.

Πώς μπορεί να έχει αληθινή πίστη κάποιος, όταν δεν έχει επικοινωνία με τον Εσώτερο Πατέρα και Μητέρα; Και με πιο τρόπο θα μπορούσε να έχει επικοινωνία εάν δεν παρατηρεί τον εαυτό του, αλλά ούτε και προσεύχεται παρακαλώντας να διαλυθούν τα ελαττώματά του;

Τα διάφορα ελαττώματα που έχουμε δημιουργήσει, είναι που μας απομονώνουν από τον ατομικό, Εσώτερο Πατέρα και Μητέρα και δεν μας επιτρέπουν να έχουμε επικοινωνία μαζί τους.

Αυτά είναι τα τούβλα του τοίχου που εμείς οι ίδιοι χτίσαμε, και που τώρα παρεμβαίνουν ανάμεσα σε μας και σε Αυτούς κόβοντας την επικοινωνία.

Η αληθινή πίστη είναι άμεση γνώση, επικοινωνία, αντίληψη της πραγματικότητας εδώ και τώρα.

Είναι πολύ σημαντικό όταν προσευχόμαστε, να ακούμε με μεγάλη προσοχή τις λέξεις που απευθύνουμε στον Θεό Πατέρα ή Μητέρα, ζητώντας την βοήθειά τους.

Οι ίδιες οι λέξεις, νιώθοντας το νόημα όταν τις λέμε, μας δείχνουν αυτό που είμαστε, το επίπεδό μας, δηλαδή, πόσο αδύναμοι και ανίσχυροι είμαστε μπροστά σε ένα πρόβλημα ή μια δοκιμασία.

Να το θέσω λίγο αλλιώς. Γιατί ζητάμε βοήθεια από μια ανώτερη δύναμη; Γιατί ακριβώς δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας έτσι δεν είναι; Και γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί ακριβώς δεν έχουμε ούτε την γνώση, ούτε την δύναμη, ούτε την εξουσία, ούτε τίποτα για να δράσουμε επάνω στο πρόβλημα, παρόλα τα αθέμιτα μέσα που μπορεί να χρησιμοποιούμε.

Αναγνωρίζοντας μέσα από τις λέξεις της προσευχής την δική μας ανεπάρκεια και μηδαμινότητα, κατανοούμε πως χωρίς τον Εσώτερο Πατέρα και Μητέρα, είμαστε ένα τίποτα.

Αυτοί είναι πάνω από όλα και από όλους και στ' αλήθεια έχουν την εξουσία και δύναμη να μας προστατέψουν από κάθε τι αρνητικό, αρκεί να κάνουμε εμείς το δικό μας καθήκον, που είναι να δουλεύουμε στον ψυχολογικό μας κόσμο και να μην τους ξεχνάμε. 

Συχνά ακούμε τα λόγια του Ιησού: «Αν είχατε πίστη σαν ένα κόκκο σιναπιού, θα κινούσατε βουνά».

Μακάρι να υπήρχε το μαγικό κουμπί, που θα το πατούσαμε όλοι και θα βρισκόμασταν σ' αυτήν την κατάσταση, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει, αντίθετα αυτό που υπάρχει είναι η πίστη σαν ιδέα στον νου μας, και αυτό σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει πως την κατέχουμε.

Δουλεύοντας σοβαρά με τον εαυτό μας, παρατηρώντας τον εαυτό μας, πεθαίνοντας στον εαυτό μας, και νιώθοντας τα λόγια όταν με θέρμη παρακαλούμε, θα αρχίσουμε σιγά - σιγά να ανακαλύπτουμε τον κρυμμένο θησαυρό της πίστης.

Η ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ.

Βλέποντας πως πολλοί αδελφοί προσπαθώντας πρώτα να κατανοήσουν οι ΙΔΙΟΙ τα διάφορα εγώ και μετά να πεθάνουν ψυχολογικά, αλλά να μην τα καταφέρνουν, νιώθω την ανάγκη να πω δυο λόγια για τον τρόπο που εμένα με βοηθάει και μου δίνει πολύ καλά αποτελέσματα.

Θα ξεκινήσω λέγοντας πως άλλη είναι η κατανόηση του νου και άλλη της καρδιάς.
Άλλη είναι η κατανόηση του εγώ και άλλη της συνείδησης.

Είναι αλήθεια πως όταν κάποιος αναλύει ο ΙΔΙΟΣ τις δράσεις και αντιδράσεις του εαυτού του χρησιμοποιώντας ως εργαλεία τον νου και τον χρόνο, μπορεί να φτάσει σε μια ορισμένη κατανόηση, αλλά αυτό δεν συγκρίνεται με την κατανόηση της στιγμής που η συνείδηση μας χαρίζει.

Είναι πολύ σημαντικό για έναν που θέλει να γνωρίσει και να κατανοήσει τον εαυτό του, να ξεκινάει πάντα από το επίπεδο που τώρα έχει και όχι από το επίπεδο που φαντάζεται ότι έχει.

Να ξεκινάς να κατανοείς τον εαυτό σου από το επίπεδο που είσαι σημαίνει, από αυτό που βλέπεις και κατανοείς τώρα, άμεσα, ακριβώς την στιγμή που η ζωή ρέει από μέσα σου και από μπροστά σου στην πορεία της κάθε μέρας.

Η κατανόηση που έρχεται μέσα από την ανάλυση και τις σκέψεις που εμείς κάνουμε πάνω σε οποιοδήποτε εγώ, είναι η κατανόηση που βγάζει το ίδιο το εγώ μέσω του νου. Δεν είναι η κατανόηση της συνείδησης.

Η πραγματική, η αυθεντική, η γνήσια κατανόηση δεν είναι μια ξερή, κρύα, και υπολογιστική λειτουργία του εγώ και του νου, αλλά μια λειτουργία της συνείδησης.

Η Θεϊκή μας Μητέρα είναι Αυτή που έχει στην κατοχή της την κατανόηση πάνω σε οποιοδήποτε ελάττωμα, και μας την δίνει αφού εμείς πρώτα έχουμε ξεκινήσει να Της ζητάμε τον θάνατο του ''Εγώ" που θέλουμε να φύγει από μέσα μας.

Λίγο πριν πεθάνει το κάθε εγώ, λίγο πριν να το διαλύσει η Θεϊκή μας Μητέρα, αστράφτει μέσα μας η γνήσια, η αυθεντική, η συνειδητή κατανόηση.

Η κατανόηση της συνείδησης είναι στιγμιαία, ακαριαία, και ποτέ δεν μπορεί να είναι ένα προϊόν της σκέψης, της νοητικής ανάλυσης και του χρόνου.

Η Λατρεμένη Θεϊκή μας Μητέρα είναι που έχει στην κατοχή της την κατανόηση και μας την δίνει, μόνο αφού έχουμε υποφέρει συνειδητά και με μεγάλη υπομονή όλες τις αρνητικές συνέπειες του ελαττώματος που Της ζητάμε να εξαλείψει από μέσα μας.

Καθώς προσευχόμαστε με θέρμη ζητώντας ξανά και ξανά να διαλύσει το εγώ - ελάττωμα που επιμένει, έρχεται τελικά η στιγμή που λίγο πριν από τον θάνατό του πλημμυρίζει μέσα μας η κατανόηση που Αυτή μας δίνει.

Τότε είναι που κάποιος κατανοεί και συνειδητοποιεί, πως αυτό το εγώ που τόσο πολύ ήθελε να φύγει από πάνω του ήταν αυτός ο ίδιος, ο δημιουργός, πως δεν ήταν το εγώ του που θύμωνε, ζήλευε, φοβόταν κλπ, αλλά αυτός ο ίδιος που το έκανε αυτό και που με τις πράξεις του το έτρεφε.

Με αυτόν τον τρόπο δουλειάς, δεν χρειάζεται να σπάμε το κεφάλι μας ώστε να κατανοήσουμε πρώτα εμείς το εγώ που θέλουμε να εξαλείψουμε, παρά μόνο να ζητάμε συνεχώς με υπομονή και άπειρη πίστη πρώτα την διάλυσή του, και όλα τα υπόλοιπα θα δούμε πως τα αναλαμβάνει η Θεϊκή μας Μητέρα.

Η αληθινή κατανόηση πάντα συνοδεύεται από βαθιά μετάνοια, και τότε ο λόγος ύπαρξης του εγώ που θέλουμε να εξαλείψουμε, παύει να υπάρχει.

Μέσα από αυτή την αυθεντική κατανόηση της καρδιάς, σιγά - σιγά, όχι μόνο αρχίζει να ελευθερώνεται και να αφυπνίζεται κάποιος, αλλά νιώθει μια πρωτόγνωρη ευτυχία και χαρά να ρέουν στην καρδιά του.