"ΓΝΩΘΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ"
Άνθρωπε γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το σύμπαν και τους Θεούς.
Αν βαθιά και ειλικρινά μέσα μας αναρωτηθούμε για το ποιοι είμαστε, θα δούμε ότι πέρα από το εξωτερικό όνομα που είναι μια λέξη και φωτογραφίζει την μορφή της προσωπικότητάς μας, δεν γνωρίζουμε και πολλά για τον εαυτό μας.
Για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας είναι απαραίτητο πρώτα να 'ρθούμε στον εαυτό μας, να έχουμε επαφή με τον εαυτό μας, και αυτό επιτυγχάνεται αν για αρχή έχουμε λίγη καλή θέληση να σταματήσουμε την τόση ονειροπόληση και την μηχανική φαντασία από μέσα μας, έστω για μερικά λεπτά μέσα στην ημέρα.
Όταν συμβεί αυτό τότε η προσοχή μας έρχεται αυθόρμητα πάνω στο σώμα μας, στον εαυτό μας, και αρχίζουμε να βλέπουμε, να παρατηρούμε να νιώθουμε, να κατανοούμε, και να γνωρίζουμε τον ψυχικό μας κόσμο που είναι οι σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, οι κινήσεις μας, οι χαρές, και οι λύπες, οι γοητείες, και οι απογοητεύσεις, οι επιθυμίες, κλπ. κλπ. κλπ.
Με τις εξωτερικές αισθήσεις εύκολα βλέπουμε και αναγνωρίζουμε τα ελαττώματα των άλλων. Για να δούμε όμως τα δικά μας ελαττώματα οι εξωτερικές αισθήσεις δεν μας χρησιμεύουν, και γι΄αυτό είναι απαραίτητη η εσωτερική αίσθηση της αυτοπαρατήρησης.
Όμως το περισσότερο ενδιαφέρον μας στη σημερινή εποχή, επικεντρώνεται περισσότερο στον καλλωπισμό του σώματος, όπως την ομορφιά, την ειδική διατροφή, ή την γύμνασή του.
Όλα αυτά σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν λάθος, όμως είναι θέματα δεύτερης σημασίας. Το πρώτο είναι να γνωρίσουμε αυτό που είμαστε, το ποιοι είμαστε. Γιατί Φίλε και Φίλη, το σώμα σου όμορφο ή άσχημο θα μείνει εδώ στην Γη, ενώ την ψυχολογία σου που από σένα εξαρτάται εάν θα είναι όμορφη ή άσχημη, θα την κουβαλάς μαζί σου, θα την πάρεις μαζί σου.
Τι έκανε λοιπόν;
Πούλησε ότι είχε και δεν είχε, και φυσικά το απέκτησε.
Η γνώση του εαυτού μας είναι το πολύτιμο μαργαριτάρι, που για να το αποκτήσει κάποιος οφείλει πρώτα να "πουλήσει," δηλαδή να βάλει σιγά - σιγά όλα τα άλλα ενδιαφέροντα σε δεύτερη θέση, ώστε να αφιερωθεί στη δουλειά με τον εαυτό του αρχίζοντας με υπομονή, με την αυτοπαρατήρηση και την εξάλειψη των ελαττωμάτων.
Αυτό δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι θα πρέπει να παρατήσουμε όλα όσα κάναμε μέχρι τώρα. Απλώς καθώς κάνουμε τις διάφορες δραστηριότητες ή τα χόμπι μας, πάνω από όλα αυτά, να θυμόμαστε πρώτα την δουλειά με τον εαυτό μας.
Όλοι οι άνθρωποι που έχουν πνευματικές ανησυχίες, έχουν έμφυτη μέσα τους σε ατροφική κατάσταση την ικανότητα να γνωρίζουν τον εαυτό τους. Γι' αυτό ψάχνουν αυτή τη γνώση, γιατί ήδη βλέπουν τα ελαττώματα πάνω τους που δεν τους αρέσουν και θέλουν να απαλλαγούν από αυτά, αλλά δεν γνωρίζουν τον τρόπο που είναι με την βοήθεια της ατομικής και ιδιαίτερης Θεϊκής τους Μητέρας.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου πως πριν γνωρίσω αυτή τη γνώση, έβλεπα πολύ καθαρά μέσα μου τις επιθυμίες, τα όνειρα, τις φαντασίες, αλλά μη γνωρίζοντας για την ατομική και προσωπική μου Θεϊκή Μητέρα, αναφωνούσα μέσα μου: Αχ Παναγία μου, το ξέρω πως αυτά που φαντάζομαι και επιθυμώ είναι ψέματα, αλλά πώς θα απαλλαγώ απ' όλα αυτά;
Έτσι ο τρόπος για να αυτοπαρατηρηθούμε αν και βρίσκεται σε εμβρυακή κατάσταση, υπάρχει έμφυτος μέσα μας.
Αυτή η πρώτη γνώση που μας δίνει η αυτοπαρατήρηση και υπάρχει δικαιωματικά μέσα μας, είναι υπέρ αρκετή για να ξεκινήσουμε την εξάλειψη των ελαττωμάτων μας στην πορεία της κάθε ημέρας, και αυτό είναι όλο.
Είναι πολύ σημαντικό να ξεκινήσουμε να δουλεύουμε από το επίπεδό μας, από αυτό που ήδη έχουμε μέσα μας, και γρήγορα θα φτάσουμε και σ' αυτό που λένε οι Δάσκαλοι.
Όταν όμως ξεκινάμε ακολουθώντας την σχηματισμένη από μας ιδέα, πάνω σε αυτό που είπαν οι Δάσκαλοι, ξεχνώντας αυτό που ήδη έχουμε μέσα μας, τότε η αποτυχία έφτασε και μας χτυπάει την πόρτα.
Σε κάθε σπίτι υπάρχει ένας καθρέπτης που χρησιμεύει στο να παρατηρούμε, να φροντίζουμε, να περιποιούμαστε και να διορθώνουμε τις ατέλειες που δεν μπορούν να δουν τα φυσικά μας μάτια, πάνω στο πρόσωπο ή στο σώμα μας.
Έτσι και η ψυχή μας έχει τον δικό της καθρέπτη που μας βοηθάει να βλέπουμε, να γνωρίζουμε, και να διορθώνουμε τα λάθη μας. Η αυτοπαρατήρηση είναι ο ψυχολογικός καθρέπτης, το εργαλείο που μας δείχνει τις ατέλειές μας.
Μέχρι τώρα έχουμε πιστέψει πως οποιαδήποτε δράση μας, σκέψη, συναίσθημα, επιθυμία κλπ, πηγάζει από ένα άτομο που είμαστε εμείς, και εδώ ακριβώς βρίσκεται η παγίδα. Αυτήν την αυταπάτη την δημιουργεί το σώμα μας, το όνομά μας και η φωνή μας, γιατί ακριβώς έχουμε ένα σώμα, ένα όνομα, και μία φωνή.
Η ψυχή μας όμως δεν είναι ένα πράγμα, είναι διασπασμένη, διαιρεμένη, χωρισμένη σε πολλά μικρά κομμάτια, που ονομάζονται εγώ ή ελαττώματα. Το κάθε εγώ - ελάττωμα έχει παγιδευμένο ένα μικρό κομμάτι της ψυχής μας γι’ αυτό και έχει δική του αυτονομία και λειτουργεί ανεξέλεγκτα παρά την θέλησή μας.
Για παράδειγμα: Εμείς θέλουμε να πίνουμε χωρίς να μεθάμε, αλλά μεθάμε.
Δεν θέλουμε να λέμε ψέματα, αλλά λέμε.
Στενοχωριόμαστε όταν θυμώνουμε δίκαια ή άδικα με το παιδί μας, την γυναίκα, τον άντρα, ή τους φίλους μας, αλλά ξαναθυμώνουμε.
Κουτσομπολεύουμε, βλέπουμε ότι είναι λάθος, λέμε δεν θα το ξανακάνουμε, και πάλι το κάνουμε.
Πονάμε όταν πληγώνουμε αυτούς που αγαπάμε και δεν θέλουμε να το ξανακάνουμε, και δίνουμε υπόσχεση στον εαυτό μας ότι δεν θα το ξανακάνουμε, αλλά το ξανακάνουμε.
Δίνουμε υπόσχεση στο φίλο μας ότι δεν θα πούμε πουθενά το μυστικό που μας εμπιστεύτηκε, και την άλλη μέρα το έχουμε πει παντού.
Θέλουμε να μην φοβόμαστε και να αντιμετωπίζουμε την ζωή με θάρρος, αλλά την κρίσιμη στιγμή όταν έρθει το πρόβλημα, παραλύουμε από φόβο. Κλπ κλπ κλπ.
Δεν υπάρχει άνθρωπός που να μην έχει κάτι μέσα του που να μην του αρέσει, να πηγαίνει κόντρα στην θέληση του και να τον πληγώνει.
Εάν εσύ Φίλε και Φίλη είσαι ΕΝΑ άτομο όπως τώρα με σταθερότητα πιστεύεις, και δεν θέλεις να κάνεις αυτό που σε πληγώνει, σε στενοχωρεί, και δεν σου αρέσει, τότε αφού είσαι ΕΝΑΣ, ποιος είναι αυτός ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ, ο ΤΡΙΤΟΣ, ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ, κλπ, που μέσα σου κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που εσύ θέλεις;
Αυτά είναι τα εγώ - διάβολοι, που δεν μας αφήνουν σε ησυχία, και που μας πικραίνουν την ζωή.
Πετάγονται μέσα μας χωρίς την θέλησή μας, και τίποτα και κανένας τρόπος δεν μπορεί να τα σταματήσει, ούτε η θέληση, ούτε οι όρκοι, ούτε οι μετάνοιες, ούτε οι υποσχέσεις, ούτε ακόμα και αν γίνουμε ερημίτες ή κρυφτούμε κάτω από την Γη. Ο μόνος δρόμος προς την λύτρωση, είναι να παρακαλούμε ζητώντας από την ιδιαίτερη και ατομική Θεϊκή μας Μητέρα, ένα - ένα ελάττωμα που ανακαλύπτουμε να το διαλύει.
Όταν το ενδιαφέρον μας στρέφεται στο να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, τότε γινόμαστε αυθόρμητα προσεκτικοί και νιώθουμε την αντίδραση του κάθε εγώ που θέλει να μας κυριαρχήσει εκείνη την στιγμή, και κυριολεκτικά νιώθουμε πως αυτό είναι κάτι ξένο μέσα μας.
Έχεις παρατηρήσει σε τι κατάσταση είσαι μετά από ένα μεγάλο θυμό, λαγνεία, ζήλια, φόβο κλπ;
Ένα ράκος, κουρέλι, χωρίς καμία ενέργεια, έτσι δεν είναι;
Είναι καλό να προσέχουμε την διατροφή μας για να έχουμε ενέργεια και καλή υγεία.
Είναι καλό να ασχολούμαστε με άθληση, με γιόγκα, με διαλογισμό κλπ, για να έχουμε θετική ενέργεια, μα όσο δεν σταματάμε την μεγαλύτερη διαρροή ενέργειας μέσα μας που προέρχεται από τα εγώ - ελαττώματα, παρόλο που εργαζόμαστε τίμια και ειλικρινά προς αυτήν την κατεύθυνση, στην πραγματικότητα χάνουμε τον χρόνο μας.
Τα διάφορα εγώ, όσο και αν δεν το θέλουμε θα συνεχίσουν να κακοξοδεύουν την ενέργεια του σώματος και της ψυχής μας, και από αυτήν την διαρροή όσο και αν δεν το θέλουμε, θα έρθουν οι αρρώστιες στο εξασθενημένο σώμα μας, παρ' όλες τις φιλότιμες προσπάθειες που κάνουμε για το αντίθετο αποτέλεσμα.
Τα διάφορα εγώ έχουν μέσα τους μπλοκαρισμένη, παγιδευμένη ενέργεια της ψυχής μας, γι' αυτό και μόνο μια ανώτερη συνειδητή δύναμη όπως είναι η Θεϊκή μας Μητέρα μπορεί να τα εξαλείψει.
Καθώς διαλύεται το κάθε εγώ - ελάττωμα και ελευθερώνεται από μέσα του το κομματάκι της ψυχής που είχε παγιδέψει, αυτό επιστρέφει στο κεντρικό σημείο της ψυχής μας και γι’ αυτό το λόγο αισθανόμαστε ελεύθεροι και χαρούμενοι.
Με την αυτοπαρατήρηση και την εξάλειψη των διάφορων εγώ, που είναι αυτά που ταυτίζουν, γοητεύουν, και κοιμίζουν την συνείδηση, βάζουμε σοβαρά τις βάσεις, τα θεμέλια μέσα μας για την απελευθέρωση και την αφύπνιση της συνείδησής μας.
Μέχρι τώρα έχουμε πιστέψει πως οποιαδήποτε δράση μας, σκέψη, συναίσθημα, επιθυμία κλπ, πηγάζει από ένα άτομο που είμαστε εμείς, και εδώ ακριβώς βρίσκεται η παγίδα. Αυτήν την αυταπάτη την δημιουργεί το σώμα μας, το όνομά μας και η φωνή μας, γιατί ακριβώς έχουμε ένα σώμα, ένα όνομα, και μία φωνή.
Η ψυχή μας όμως δεν είναι ένα πράγμα, είναι διασπασμένη, διαιρεμένη, χωρισμένη σε πολλά μικρά κομμάτια, που ονομάζονται εγώ ή ελαττώματα. Το κάθε εγώ - ελάττωμα έχει παγιδευμένο ένα μικρό κομμάτι της ψυχής μας γι’ αυτό και έχει δική του αυτονομία και λειτουργεί ανεξέλεγκτα παρά την θέλησή μας.
Για παράδειγμα: Εμείς θέλουμε να πίνουμε χωρίς να μεθάμε, αλλά μεθάμε.
Δεν θέλουμε να λέμε ψέματα, αλλά λέμε.
Στενοχωριόμαστε όταν θυμώνουμε δίκαια ή άδικα με το παιδί μας, την γυναίκα, τον άντρα, ή τους φίλους μας, αλλά ξαναθυμώνουμε.
Κουτσομπολεύουμε, βλέπουμε ότι είναι λάθος, λέμε δεν θα το ξανακάνουμε, και πάλι το κάνουμε.
Πονάμε όταν πληγώνουμε αυτούς που αγαπάμε και δεν θέλουμε να το ξανακάνουμε, και δίνουμε υπόσχεση στον εαυτό μας ότι δεν θα το ξανακάνουμε, αλλά το ξανακάνουμε.
Δίνουμε υπόσχεση στο φίλο μας ότι δεν θα πούμε πουθενά το μυστικό που μας εμπιστεύτηκε, και την άλλη μέρα το έχουμε πει παντού.
Θέλουμε να μην φοβόμαστε και να αντιμετωπίζουμε την ζωή με θάρρος, αλλά την κρίσιμη στιγμή όταν έρθει το πρόβλημα, παραλύουμε από φόβο. Κλπ κλπ κλπ.
Δεν υπάρχει άνθρωπός που να μην έχει κάτι μέσα του που να μην του αρέσει, να πηγαίνει κόντρα στην θέληση του και να τον πληγώνει.
Εάν εσύ Φίλε και Φίλη είσαι ΕΝΑ άτομο όπως τώρα με σταθερότητα πιστεύεις, και δεν θέλεις να κάνεις αυτό που σε πληγώνει, σε στενοχωρεί, και δεν σου αρέσει, τότε αφού είσαι ΕΝΑΣ, ποιος είναι αυτός ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ, ο ΤΡΙΤΟΣ, ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ, κλπ, που μέσα σου κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που εσύ θέλεις;
Πετάγονται μέσα μας χωρίς την θέλησή μας, και τίποτα και κανένας τρόπος δεν μπορεί να τα σταματήσει, ούτε η θέληση, ούτε οι όρκοι, ούτε οι μετάνοιες, ούτε οι υποσχέσεις, ούτε ακόμα και αν γίνουμε ερημίτες ή κρυφτούμε κάτω από την Γη. Ο μόνος δρόμος προς την λύτρωση, είναι να παρακαλούμε ζητώντας από την ιδιαίτερη και ατομική Θεϊκή μας Μητέρα, ένα - ένα ελάττωμα που ανακαλύπτουμε να το διαλύει.
Όταν το ενδιαφέρον μας στρέφεται στο να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, τότε γινόμαστε αυθόρμητα προσεκτικοί και νιώθουμε την αντίδραση του κάθε εγώ που θέλει να μας κυριαρχήσει εκείνη την στιγμή, και κυριολεκτικά νιώθουμε πως αυτό είναι κάτι ξένο μέσα μας.
Ένα ράκος, κουρέλι, χωρίς καμία ενέργεια, έτσι δεν είναι;
Είναι καλό να προσέχουμε την διατροφή μας για να έχουμε ενέργεια και καλή υγεία.
Είναι καλό να ασχολούμαστε με άθληση, με γιόγκα, με διαλογισμό κλπ, για να έχουμε θετική ενέργεια, μα όσο δεν σταματάμε την μεγαλύτερη διαρροή ενέργειας μέσα μας που προέρχεται από τα εγώ - ελαττώματα, παρόλο που εργαζόμαστε τίμια και ειλικρινά προς αυτήν την κατεύθυνση, στην πραγματικότητα χάνουμε τον χρόνο μας.
Τα διάφορα εγώ έχουν μέσα τους μπλοκαρισμένη, παγιδευμένη ενέργεια της ψυχής μας, γι' αυτό και μόνο μια ανώτερη συνειδητή δύναμη όπως είναι η Θεϊκή μας Μητέρα μπορεί να τα εξαλείψει.
Καθώς διαλύεται το κάθε εγώ - ελάττωμα και ελευθερώνεται από μέσα του το κομματάκι της ψυχής που είχε παγιδέψει, αυτό επιστρέφει στο κεντρικό σημείο της ψυχής μας και γι’ αυτό το λόγο αισθανόμαστε ελεύθεροι και χαρούμενοι.
Με την αυτοπαρατήρηση και την εξάλειψη των διάφορων εγώ, που είναι αυτά που ταυτίζουν, γοητεύουν, και κοιμίζουν την συνείδηση, βάζουμε σοβαρά τις βάσεις, τα θεμέλια μέσα μας για την απελευθέρωση και την αφύπνιση της συνείδησής μας.
