Στην πραγματικότητα χρειάζονται μόνο δύο ουσιώδες πρακτικές για να ξεκινήσουμε τη σοβαρή δουλειά με τον εαυτό μας. Η πρώτη είναι η εξάλειψη των εγώ και η δεύτερη ο συνειδητός αστρικός διαχωρισμός.
Όταν ξεκινάμε να δουλεύουμε με αυτόν τον τρόπο, τότε εμφανίζεται μπροστά μας ως ανάγκη η επόμενη πρακτική που πρέπει να δουλέψουμε και να αναπτύξουμε μέσα μας, για να πάμε λίγο ψηλότερα.
Δουλεύοντας με την εξάλειψη των ελαττωμάτων μας και τον συνειδητό αστρικό διαχωρισμό, αρχίζουμε να έχουμε τις δικές μας εμπειρίες που ο Εσωτερικός μας Δάσκαλος μας δίνει, και τότε είμαστε σε θέση να βοηθήσουμε ουσιαστικά τους άλλους, εξηγώντας τους τον τρόπο που εμείς το κάναμε.
Οι γνώσεις και οι εμπειρίες των άλλων είναι γοητευτικές, ίσως και αληθινές, αλλά όσο εμείς δεν τις έχουμε βιώσει με πρακτικό τρόπο, τότε αυτό που δίνουμε στους άλλους πραγματικά, δεν γνωρίζουμε αν είναι αλήθεια ή ψέματα.
Όταν θέλουμε να βοηθήσουμε τους άλλους στηριζόμενοι σε ξένες γνώσεις, στην πραγματικότητα τι συμβαίνει μέσα μας; Συμβαίνει ότι ξεχνάμε ή αρνούμαστε τον ατομικό και ιδιαίτερο Θεϊκό μας Πατέρα, που στο εσωτερικό είναι ένας Δάσκαλος και γνωρίζει τα πάντα.
Αρχίζοντας να δουλεύουμε πάνω στην εξάλειψη των ελαττωμάτων μας και τον συνειδητό αστικό διαχωρισμό, αναπτύσσουμε την αντικειμενική πίστη και αυτή μας κάνει απαιτητικούς για την σοφία και την γνώση του Πατέρα μας. Τότε τραβιόμαστε μέσα μας κλείνοντας όλες τις άλλες πόρτες, όχι γιατί οι άλλες δεν είναι πιθανών σωστές, αλλά γιατί έχουμε κατανοήσει πως μόνο στα δικά μας πόδια μπορούμε να στηριχτούμε και όχι σε ξένα.
Αυτό σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει να γίνουμε εγωιστές ή να αρνούμαστε γυρνώντας την πλάτη στον Δάσκαλο, που ο Πατέρας μας αποφάσισε να φέρει στο δρόμο μας ώστε να μας δώσει όλα τα κλειδιά, για να φτάσουμε σε Αυτόν.
Αυτό σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει να γίνουμε εγωιστές ή να αρνούμαστε γυρνώντας την πλάτη στον Δάσκαλο, που ο Πατέρας μας αποφάσισε να φέρει στο δρόμο μας ώστε να μας δώσει όλα τα κλειδιά, για να φτάσουμε σε Αυτόν.
