Εάν ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΗΚΑΜΕ με την δουλειά με τον εαυτό μας, είναι γιατί πιο μπροστά ΓΟΗΤΕΥΤΗΚΑΜΕ απ' αυτή.
Το μυστικό για να μην απογοητευόμαστε, είναι να ξεκινάμε να κάνουμε τις πρακτικές με λίγο χρόνο, και όταν κουραζόμαστε ή ο νους μας αρχίζει να πετάει, να μην είναι συγκεντρωμένος, να κάνουμε ένα διάλειμμα, και να ξαναρχίζουμε πάλι.
Αυτό καθώς είναι μέσα στις δυνατότητες μας το κάνουμε με ευκολία, και καθώς το πετυχαίνουμε γεμίζουμε με δύναμη, αισιοδοξία, και αντικειμενική πίστη.
Όταν όμως θέλουμε να κάνουμε παρατεταμένες πρακτικές με πολύ χρόνο, ΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΙ με αυτήν την ΙΔΕΑ που έχουμε στο κεφάλι μας, τότε διαλύουμε τον νου μας, κακομεταχειριζόμαστε ζορίζοντας το σώμα, με το να ερχόμαστε σε σύγκρουση με αυτό.
Καθώς το σώμα μας δεν είναι εκπαιδευμένο, αντιδράει μέσα από τα εγώ, δεν συνεργάζεται, και όταν βλέπουμε εμείς να μην πετυχαίνουμε αυτό που θέλουμε, τότε απογοητευόμαστε και τα παρατάμε.
Καθώς παρατηρούμε τον εαυτό μας, είναι σημαντικό να βλέπουμε όχι μόνο την ΣΥΛΛΗΨΗ και την ΙΔΕΑ που έχει σχηματίσει ο νους, αλλά και το ΓΕΓΟΝΟΣ, την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, την ΑΛΗΘΕΙΑ που υπάρχει μέσα μας.
Παράδειγμα: Εμείς θέλουμε να κάνουμε τις πρακτικές μας, την προσπάθεια με τον εαυτό μας, κάθε λεπτό κάθε στιγμή.
Και γιατί αυτό;
Γιατί το είπαν οι Δάσκαλοι ή κάπου το διαβάσαμε.
Αυτό το ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ τώρα το εγώ και χρησιμοποιώντας τον νου σχηματίζει την ΙΔΕΑ, το ιδανικό που πρέπει να πετύχει, και γοητευμένο αδιαφορώντας για το ΓΕΓΟΝΟΣ την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ που υπάρχει μέσα μας, αρχίζει τυφλά να πιέζει ζορίζοντας τον νου, το σώμα, και την ψυχολογία μας.
Ας δούμε τώρα την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι πως ο νους μας, το σώμα, και η ψυχολογία μας, δεν αντέχουν την πίεση της προσπάθειας κάθε λεπτό και κάθε στιγμή, γιατί ακριβώς δεν έχουν εκπαιδευτεί. Για το μόνο που εκπαιδευτήκαμε από τη στιγμή που γεννηθήκαμε, είναι να ζούμε κάθε λεπτό και κάθε στιγμή ονειροπολώντας.
Και ερχόμαστε τώρα εμείς θέλοντας να το αλλάξουμε αυτό μέσα σε μια μέρα, και αυτό είναι ΑΔΥΝΑΤΟ.
Η πρακτική δουλειά του εαυτού μας είναι παρόμοια με ενός αθλητή που προπονείται εντατικά για να πετύχει το αποτέλεσμα που θέλει.
Μετά από κάθε σκληρή προπόνηση χαλαρώνει τους μύες του, τους ξεκουράζει, όμως ποτέ δεν τους αφήνει να παραχαλαρώσουν ή να κοιμηθούν.
Αυτή η αναγκαία ανάκτηση δυνάμεων των μυών του, θα του επιτρέψει στην επόμενη προπόνηση να ανεβάσει λίγο τον χρόνο της επίδοσής του, και ήδη μ' αυτό δεν πέτυχε μια μικρή νίκη;
Αυτές οι πολύ μικρές νίκες από προπόνηση σε προπόνηση θα φέρουν το μεγάλο γεγονός με το να δοκιμαστεί λαμβάνοντας μέρος στους αγώνες.
Κάθε φορά που παρακαλούμε την Θεϊκή μας Μητέρα να διαλύσει ένα ελάττωμά μας, όσο μικρό και αν είναι, αυτό ίσως δεν το καταλαβαίνουμε, αλλά είναι μια μικρή νίκη.
Οι μικρές νίκες αναπόφευκτα θα φέρουν τις μεγάλες.
Όταν την εντατική δουλειά του εαυτού μας μέσα στην ημέρα και την νύχτα, την συνοδεύουμε με μικρά διαλείμματα χαλάρωσης, τότε δύσκολα έρχεται η κούραση, ή η απογοήτευση.
Είναι προτιμότερο να δουλεύουμε καθημερινά με μικρά διαλείμματα, παρά εντατικά για ένα διάστημα όπου στο τέλος το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να κλατάρουμε, και θα θελήσουμε μετά από μήνες να ξαναδουλέψουμε.
Η προσπάθεια είναι καλή. Η υπερπροσπάθεια ακόμα καλύτερη. Το να διαλύσουμε όμως το σώμα, τον νου και την ψυχολογία μας, είναι ότι χειρότερο.
Γι' αυτό σε όλα τα σχολεία του κόσμου, νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, πανεπιστήμια κλπ, υπάρχουν τα διαλείμματα και οι εκδρομές· για να μπορεί το σώμα και ο νους των μαθητών να ξεκουράζονται.
Τι θα λέγαμε για ένα δάσκαλο στο σχολείο που έχει ΣΥΛΛΑΒΕΙ με τον νου του την ΙΔΕΑ, ότι πρέπει οι μαθητές του να κάθονται πέντε ώρες χωρίς διάλειμμα για να μάθουν γράμματα; Και αν οι μαθητές του αντιδρούσαν γιατί κουράστηκαν, αυτός για να πετύχει την ΙΔΕΑ του, και αδιαφορώντας για το ΓΕΓΟΝΟΣ ότι κουράστηκαν, τους υποχρέωνε με το ζόρι να κάτσουν στο μάθημα;
Θα είχαν την διάθεση με ένα τέτοιο σκληρό και καταπιεστικό δάσκαλο που του λείπει η Αγάπη, να συνεχίσουν οι μαθητές να πηγαίνουν στο σχολείο και να μαθαίνουν γράμματα;
Φαίνεται απίστευτο, μα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο συμπεριφερόμαστε και εμείς στον εαυτό μας. Χωρίς Αγάπη.
Αυτό καθώς είναι μέσα στις δυνατότητες μας το κάνουμε με ευκολία, και καθώς το πετυχαίνουμε γεμίζουμε με δύναμη, αισιοδοξία, και αντικειμενική πίστη.
Όταν όμως θέλουμε να κάνουμε παρατεταμένες πρακτικές με πολύ χρόνο, ΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΙ με αυτήν την ΙΔΕΑ που έχουμε στο κεφάλι μας, τότε διαλύουμε τον νου μας, κακομεταχειριζόμαστε ζορίζοντας το σώμα, με το να ερχόμαστε σε σύγκρουση με αυτό.
Καθώς το σώμα μας δεν είναι εκπαιδευμένο, αντιδράει μέσα από τα εγώ, δεν συνεργάζεται, και όταν βλέπουμε εμείς να μην πετυχαίνουμε αυτό που θέλουμε, τότε απογοητευόμαστε και τα παρατάμε.
Οι μικρές νίκες φέρνουν τις μεγάλες.
Καθώς παρατηρούμε τον εαυτό μας, είναι σημαντικό να βλέπουμε όχι μόνο την ΣΥΛΛΗΨΗ και την ΙΔΕΑ που έχει σχηματίσει ο νους, αλλά και το ΓΕΓΟΝΟΣ, την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, την ΑΛΗΘΕΙΑ που υπάρχει μέσα μας.
Παράδειγμα: Εμείς θέλουμε να κάνουμε τις πρακτικές μας, την προσπάθεια με τον εαυτό μας, κάθε λεπτό κάθε στιγμή.
Και γιατί αυτό;
Γιατί το είπαν οι Δάσκαλοι ή κάπου το διαβάσαμε.
Αυτό το ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ τώρα το εγώ και χρησιμοποιώντας τον νου σχηματίζει την ΙΔΕΑ, το ιδανικό που πρέπει να πετύχει, και γοητευμένο αδιαφορώντας για το ΓΕΓΟΝΟΣ την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ που υπάρχει μέσα μας, αρχίζει τυφλά να πιέζει ζορίζοντας τον νου, το σώμα, και την ψυχολογία μας.
Ας δούμε τώρα την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι πως ο νους μας, το σώμα, και η ψυχολογία μας, δεν αντέχουν την πίεση της προσπάθειας κάθε λεπτό και κάθε στιγμή, γιατί ακριβώς δεν έχουν εκπαιδευτεί. Για το μόνο που εκπαιδευτήκαμε από τη στιγμή που γεννηθήκαμε, είναι να ζούμε κάθε λεπτό και κάθε στιγμή ονειροπολώντας.
Και ερχόμαστε τώρα εμείς θέλοντας να το αλλάξουμε αυτό μέσα σε μια μέρα, και αυτό είναι ΑΔΥΝΑΤΟ.
Γι' αυτό λέγαμε παραπάνω ότι κάνουμε την προσπάθεια, και όταν κουραστούμε αμέσως σταματάμε.
Στα διαλείμματα χαλαρώνουμε, δεν σκεφτόμαστε την δουλειά, μετά μισή ώρα ξανά μπαίνουμε στην μάχη, και έτσι ξανά και ξανά ολοκληρώνουμε την μέρα μας, αλλά και την νύχτα μας.
Ας είμαστε ευχαριστημένοι στην διάρκεια της ημέρας που θυμηθήκαμε και δουλέψαμε με τον εαυτό μας, ακόμα και αν ήταν με διαλείμματα. Αυτό είναι μια νίκη με τον εαυτό μας, γιατί πρώτα δεν το κάναμε καθόλου, κοιμόμασταν όλη την ημέρα. Έτσι δεν είναι;
Στα διαλείμματα χαλαρώνουμε, δεν σκεφτόμαστε την δουλειά, μετά μισή ώρα ξανά μπαίνουμε στην μάχη, και έτσι ξανά και ξανά ολοκληρώνουμε την μέρα μας, αλλά και την νύχτα μας.
Ας είμαστε ευχαριστημένοι στην διάρκεια της ημέρας που θυμηθήκαμε και δουλέψαμε με τον εαυτό μας, ακόμα και αν ήταν με διαλείμματα. Αυτό είναι μια νίκη με τον εαυτό μας, γιατί πρώτα δεν το κάναμε καθόλου, κοιμόμασταν όλη την ημέρα. Έτσι δεν είναι;
Η πρακτική δουλειά του εαυτού μας είναι παρόμοια με ενός αθλητή που προπονείται εντατικά για να πετύχει το αποτέλεσμα που θέλει.
Μετά από κάθε σκληρή προπόνηση χαλαρώνει τους μύες του, τους ξεκουράζει, όμως ποτέ δεν τους αφήνει να παραχαλαρώσουν ή να κοιμηθούν.
Αυτή η αναγκαία ανάκτηση δυνάμεων των μυών του, θα του επιτρέψει στην επόμενη προπόνηση να ανεβάσει λίγο τον χρόνο της επίδοσής του, και ήδη μ' αυτό δεν πέτυχε μια μικρή νίκη;
Αυτές οι πολύ μικρές νίκες από προπόνηση σε προπόνηση θα φέρουν το μεγάλο γεγονός με το να δοκιμαστεί λαμβάνοντας μέρος στους αγώνες.
Κάθε φορά που παρακαλούμε την Θεϊκή μας Μητέρα να διαλύσει ένα ελάττωμά μας, όσο μικρό και αν είναι, αυτό ίσως δεν το καταλαβαίνουμε, αλλά είναι μια μικρή νίκη.
Οι μικρές νίκες αναπόφευκτα θα φέρουν τις μεγάλες.
Όταν την εντατική δουλειά του εαυτού μας μέσα στην ημέρα και την νύχτα, την συνοδεύουμε με μικρά διαλείμματα χαλάρωσης, τότε δύσκολα έρχεται η κούραση, ή η απογοήτευση.
Είναι προτιμότερο να δουλεύουμε καθημερινά με μικρά διαλείμματα, παρά εντατικά για ένα διάστημα όπου στο τέλος το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να κλατάρουμε, και θα θελήσουμε μετά από μήνες να ξαναδουλέψουμε.
Η προσπάθεια είναι καλή. Η υπερπροσπάθεια ακόμα καλύτερη. Το να διαλύσουμε όμως το σώμα, τον νου και την ψυχολογία μας, είναι ότι χειρότερο.
Γι' αυτό σε όλα τα σχολεία του κόσμου, νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, πανεπιστήμια κλπ, υπάρχουν τα διαλείμματα και οι εκδρομές· για να μπορεί το σώμα και ο νους των μαθητών να ξεκουράζονται.
Τι θα λέγαμε για ένα δάσκαλο στο σχολείο που έχει ΣΥΛΛΑΒΕΙ με τον νου του την ΙΔΕΑ, ότι πρέπει οι μαθητές του να κάθονται πέντε ώρες χωρίς διάλειμμα για να μάθουν γράμματα; Και αν οι μαθητές του αντιδρούσαν γιατί κουράστηκαν, αυτός για να πετύχει την ΙΔΕΑ του, και αδιαφορώντας για το ΓΕΓΟΝΟΣ ότι κουράστηκαν, τους υποχρέωνε με το ζόρι να κάτσουν στο μάθημα;
Θα είχαν την διάθεση με ένα τέτοιο σκληρό και καταπιεστικό δάσκαλο που του λείπει η Αγάπη, να συνεχίσουν οι μαθητές να πηγαίνουν στο σχολείο και να μαθαίνουν γράμματα;
Φαίνεται απίστευτο, μα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο συμπεριφερόμαστε και εμείς στον εαυτό μας. Χωρίς Αγάπη.
Ο εσωτερικός μας Πατέρας και Μητέρα μας Αγαπάνε έτσι όπως είμαστε, με τα λάθη μας, και μέσα από την αγάπη αυτή μας βοηθάνε να δούμε αυτά τα λάθη, και να τα διορθώσουμε.
Δουλεύοντας με σοβαρότητα πάνω στην διάλυση των ελαττωμάτων μας και τον συνειδητό αστρικό διαχωρισμό, αρχίζουμε να βιώνουμε τον τρόπο που εκφράζεται η αγάπη Τους σε μας, και μπορούμε να την μεταδίδουμε ως παράδειγμα στον εαυτό μας αλλά και στους άλλους, με θαυμάσια αποτελέσματα.
Δουλεύοντας με σοβαρότητα πάνω στην διάλυση των ελαττωμάτων μας και τον συνειδητό αστρικό διαχωρισμό, αρχίζουμε να βιώνουμε τον τρόπο που εκφράζεται η αγάπη Τους σε μας, και μπορούμε να την μεταδίδουμε ως παράδειγμα στον εαυτό μας αλλά και στους άλλους, με θαυμάσια αποτελέσματα.
