Θα προσπαθήσω όσο πιο απλά γίνεται να σας τους αφηγηθώ (εξηγήσω), έτσι όπως τους ζω και τους βιώνω.
Ενώ για το σώμα μας γνωρίζουμε πως έχει γεννηθεί από έναν φυσικό Πατέρα και μια φυσική Μητέρα, οι οποίοι έχουν όνομα και μια ταυτότητα, για την καταγωγή της ψυχής μας δεν γνωρίζουμε και πολλά πράγματα.
Η αλήθεια είναι πως και η ψυχή μας γεννήθηκε από ένα Πατέρα και μία Μητέρα που είναι οι Θεϊκοί μας Γονείς, ατομικοί και ιδιαίτεροι, που επίσης έχουν όνομα και ταυτότητα στους εσωτερικούς κόσμους.
Όσοι άνθρωποι υπάρχουν πάνω στη γη, άλλοι τόσοι Πατέρες και Μητέρες υπάρχουν στον ουρανό.
Εδώ στον φυσικό κόσμο, ένας πατέρας και μια μητέρα μπορούν να έχουν περισσότερα από ένα παιδιά, στους εσωτερικούς κόσμους ο κάθε Θεϊκός Πατέρας και Μητέρα έχουν μόνο ένα παιδί, γι' αυτό και ονομάζονται ατομικοί και ιδιαίτεροι.
Με τις πέντε αισθήσεις των τριών διαστάσεων είναι λογικό να μην μπορούμε να τους δούμε, όμως σε άλλες διαστάσεις, (όπως η διάσταση που βλέπουμε τα όνειρα), στον αστρικό κόσμο όπως ονομάζεται, μπορούν αν έτσι το θέλουν να γίνουν ορατοί και απτοί προς εμάς, και μπορούμε να τους αγγίξουμε, να νιώσουμε την ζέστη τους, να συνομιλήσουμε μαζί τους, να μάθουμε το όνομά τους, σε πια ακτίνα της δημιουργίας ανήκουν, να μας βοηθήσουν σε ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, κλπ.
Αυτό που λέω τώρα δεν είναι μια επινοημένη φαντασία, ούτε και κάποιο αστείο, είναι μια πραγματικότητα.
Είναι δικαίωμα όλων μας να γνωρίσουμε την καταγωγή της ψυχής μας. Είναι δικαίωμά μας να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο και να γνωρίσουμε τους ατομικούς και ιδιαίτερους Θεϊκούς μας Γονείς, φτάνει μόνο να το θέλουμε και να το επιδιώκουμε, ώστε να μεταφερθούμε συνειδητά στην πέμπτη διάσταση ή αστρική διάσταση των ονείρων.
Εκεί μας δίνουν όλες τις αποδείξεις που χρειαζόμαστε γι' αυτούς, σκορπίζοντας έτσι τις όποιες αμφιβολίες μας.
Όταν ερχόμαστε σε επαφή βιώνοντας συνειδητά το ΕΙΝΑΙ μας που είναι η αλήθεια, γεμίζουμε με θάρρος, δύναμη και πίστη μέσα μας και μπαίνουμε στην μάχη ενάντια στα ελαττώματά μας με άλλον αέρα.
Ο ναός που κατοικεί εδώ στην γη ένα μικρό κομματάκι του Θεϊκού σπινθήρα του Πατέρα και της Θεϊκής μας Μητέρας, είναι η καρδιά μας. Είναι η ίδια η φλόγα, η ζέστη, και η ζωή που πάλλεται μέσα σε αυτή, αλλά και σε όλο το σώμα με τις πέντε αισθήσεις του.
Όταν στέφουμε την προσοχή μας στην Θεϊκή μας Μητέρα και της ζητάμε να διαλύσει τα εγώ ή ελαττώματα που προηγουμένως έχουμε παρατηρήσει στον ψυχολογικό μας κόσμο, στην πραγματικότητα απευθυνόμαστε μπροστά στην ζωντανή εικόνα της ατομικής μας Θεϊκής Μητέρας, συνδέοντας έτσι άμεσα την επαφή μαζί της.
Όταν με ειλικρίνεια αποκαλύπτουμε μπροστά της τα λάθη, τις πληγές, τους πόνους, τις ατυχίες, τους προβληματισμούς μας κλπ, τότε διαπιστώνουμε με έκπληξη πως Αυτή, αμέσως προστρέχει για να μας δώσει την βοήθειά της.
Δεν υπάρχει ανώτερη προσευχή, από το να πούμε στην διάρκεια της ημέρας όσες περισσότερες φορές μπορούμε: Θεϊκή μου Μητέρα, βγάλε έξω από μένα αυτό το ελάττωμά μου, και διέλυσέ το.
Αυτή η πολύ απλή παράκληση πάνω σε κάθε ένα ξεχωριστό ελάττωμα που εμφανίζεται στον ψυχολογικό μας κόσμο, όχι μόνο μας ελευθερώνει, αλλά εσωκλείει μέσα της την καθημερινή μας τροφή χωρίς πολύ μόχθο, και την προστασία μας από πολλά προβλήματα.
Με σεβασμό προς τις θρησκείες έχω να πω πως για μένα, αυτή είναι ή αληθινή, η πραγματική, η αντικειμενική, η ουσιαστική εξομολόγηση και μετάνοια. Ζωντανά και άμεσα, ο γιος ή η κόρη, με την ιδιαίτερη Θεϊκή τους Μητέρα.
Όπως είναι κάτω έτσι είναι και πάνω.
Αν εδώ στη Γη η φυσική μας Μητέρα είχε το καθήκον να καθαρίζει το σώμα μας από κάθε βρωμιά όταν λερωνόμασταν, η Θεϊκή μας Μητέρα έχει το καθήκον να καθαρίζει και να ασπρίζει την ψυχή μας, εξαλείφοντας κάθε εγώ - ελάττωμα, με την μόνη διαφορά, πως πρέπει εμείς να το θέλουμε και να της το ζητάμε.
Αν επίσης εδώ στη Γη, η Μητέρα μας είχε το καθήκον να ταΐζει και να ποτίζει το σώμα μας όταν πεινούσαμε και διψούσαμε, η Θεϊκή μας Μητέρα έχει το καθήκον να τροφοδοτεί με όλα τα ψυχικά εκχυλίσματα την πεινασμένη και διψασμένη ψυχή μας.
Η Μαρία ή Παναγία, με την παρουσία της στην γη και με τον ρόλο που έπαιξε στο Κοσμικό Δράμα, από την γέννηση ως την σταύρωση του πολυαγαπημένου της Υιού, μας δίδαξε αυτό που όλοι μας έχουμε μέσα μας. Την Θεϊκή μας Μητέρα! Αυτήν που Είναι η πιο Άγια και πιο πάνω από όλους τους Αγίους.
Αν αυτό δεν το δίδαξαν οι θρησκείες, (την Θεϊκή Μητέρα στην ατομική της μορφή), είναι γιατί δεν το γνώριζαν, μιας και αυτό διδασκόταν μυστικά μόνο στους μυημένους.
Με αυτό που λέω τώρα σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως κάποιος δεν πρέπει να προσεύχεται στην χάρη της Παναγίας ή όπου αλλού θέλει, αν έτσι το αισθάνεται. Είμαι πολύ μακριά από το να πω κάτι τέτοιο. Απλώς βοηθάω λέγοντας, πως τώρα που μας φανερώθηκε ο τρόπος, ήρθε και η στιγμή να ψάξουμε και να γνωρίσουμε την ατομική και ιδιαίτερη Θεϊκή μας Μητέρα, και πως αυτό που ζητάμε από τους άλλους Δασκάλους, ότι δικαιωματικά το έχουμε μέσα μας.
Εδώ θα μου επιτρέψετε να πω και κάτι ακόμα.
Ας πούμε πως ένα παιδί έχει ένα πρόβλημα ή μια ανάγκη, και αντί να τρέξει στους γονείς του για να το βοηθήσουν, πηγαίνει στους γείτονες. Οι γονείς του πώς θα αισθανόντουσαν; Έτσι αισθάνονται και οι Θεϊκοί μας γονείς, όταν τους ξεχνάμε.Ο Θεϊκός μας Πατέρας και Μητέρα, είναι Δάσκαλοι γεμάτοι από σοφία, εξουσία, δύναμη, και αγάπη, και το σημαντικότερο, μας γνωρίζουν μέσα κι έξω τόσο λεπτομερειακά, όσο κανείς άλλος.
Γι' αυτό και ο Ιησούς έλεγε πως, όλοι μου ζητάνε για να τους δώσω, μα κανείς δεν υποπτεύεται πως αυτό που ζητάνε από μένα, το έχουν μέσα τους δικαιωματικά.
Αναφερόταν στους ατομικούς και Θεϊκούς Γονείς που όλοι οι άνθρωποι έχουν, και που μπορούν να κάνουν όλα τα θαύματα που και ο Χριστός έκανε, αρκεί εμείς να δουλεύουμε τίμια και ειλικρινά με τον εαυτό μας.
Είναι αδύνατο να περιγραφεί με λόγια η δύναμη, η εξουσία και η σοφία του Θεϊκού μας Πατέρα.
Είναι αδύνατο να περιγραφεί με λόγια η ομορφιά, η χάρη και η αγάπη της Θεϊκής μας Μητέρας.
Είναι αδύνατο να περιγραφούν τα συναισθήματα όταν η ψυχή μας συνειδητά, έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τον ατομικό και ιδιαίτερο Θεό μας.
Εκείνη την στιγμή ΕΙΝΑΙ που κάποιος ζει και βιώνει σε μικρογραφία την παραβολή του άσωτου υιού.
Νιώθει πως έφυγε μακριά από το σπίτι του και μετά από πάρα πολύ καιρό επέστρεψε πίσω, αφού πρώτα σπατάλησε την πνευματική περιουσία του καταντώντας ζητιάνος με κουρέλια, και χορταίνοντας την πείνα του τρώγοντας την τροφή που ήταν για τους χοίρους.
Το τραπέζι του Πατέρα και της Μητέρας μας είναι ήδη στρωμένο.
Επάνω σε αυτό βρίσκεται το ψωμί Τους, που θα χορτάσει την ψυχή μας από κάθε πείνα, και το νερό Τους που θα την σβήσει από κάθε δίψα.
Έφτασε η ώρα να γνωρίσουμε την ταυτότητά μας.
Έφτασε η ώρα να επιστρέψουμε σπίτι μας.
