ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ.

Με αυτό το κείμενο θέλω να κάνω γνωστή την πολύ στενή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στην ελληνική μυθολογία, και στους τρεις παράγοντες της επανάστασης της συνείδησης. 

Οι τρεις παράγοντες της επανάστασης της συνείδησης παραμένουν αναλλοίωτοι μέσα στο χρόνο, και όπως τώρα, έτσι και τότε στην αρχαία Ελλάδα, αποτελούσαν τον μοναδικό δρόμο γι’ αυτούς που ποθούσαν την απελευθέρωση από το εγώ, την Χριστικοποίηση, και την τελική ένωση με τον Πατέρα.

Η μόνη διαφορά είναι ότι τώρα οι τρεις παράγοντες δίνονται φανερά, ενώ τότε δινόντουσαν μυστικά στους μαθητές που ήταν έτοιμοι. Στην υπόλοιπη ανθρωπότητα που δεν ήταν έτοιμη ή δεν την ενδιέφερε η εσωτερική απελευθέρωση, δόθηκαν οι τρεις παράγοντες της επανάστασης της συνείδησης καλά κρυμμένοι μέσα σε "μύθους" και με συμβολισμούς.   

Εδώ να πω πως οι δώδεκα Θεοί του Ολύμπου όπως και οι Αρχαίοι Έλληνες Ήρωες, δεν είναι ένας μύθος, αλλά μια μεγάλη πραγματικότητα.

Αυτό μπορεί να το αποδείξει ο οποιοσδήποτε στον εαυτό του, αν συνειδητά μεταφερθεί στον αστρικό κόσμο ή κόσμο των ονείρων, και ζητήσει από τον Θεϊκό του Πατέρα να τον μεταφέρει σ' αυτούς, και να αρχίσει κάθε φορά έναν - έναν, πρόσωπο με πρόσωπο να τους γνωρίζει.

Οι τρεις παράγοντες της επανάστασης της συνείδησης για να απελευθερωθεί και να αυτοπραγματωθεί κάποιος τότε και τώρα, είναι οι εξής: Ο πρώτος παράγοντας είναι η εξάλειψη των ελαττωμάτων. Να διαλύσει με την βοήθεια της Θεϊκής του Μητέρας όλα τα εγώ - ελαττώματα που έχει δημιουργήσει, που συμβολιζόντουσαν στην αρχαία Ελλάδα με ζώα, ζωώδη ή ανθρωπόμορφα τέρατα, ή με κακούς ανθρώπους, όπως βασανιστές, δολοφόνους, κλέφτες κακοποιούς, κλπ. κλπ.

Ο δεύτερος Παράγοντας είναι η εργασία με τη φωτιά και η μετατροπή των σεξουαλικών ενεργειών. Αυτός ο παράγοντας σήμερα ονομάζεται σεξουαλική μαγεία ή σεξουαλική αναγέννηση. Στον μεσαίωνα ονομαζόταν Αλχημεία, και στην αρχαία Ελλάδα συμβολιζόταν με το καμίνι του Θεού Ήφαιστου, και το σιδηρουργείο των Κυκλώπων.  

Εκεί κατεβαίνει για να εργαστεί με την φωτιά και το νερό, αυτός που ποθεί να κατασκευάσει το σπαθί του και να το ατσαλώσει. Εκεί δημιουργεί την πανοπλία του, που είναι τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα Χρυσού και Φωτός, για να έχει το δικαίωμα να ενσαρκώσει τον Χριστό και τον Πατέρα.  

Ο τρίτος παράγοντας είναι η Θυσία και η Αγάπη προς τους άλλους: Δηλαδή, την κατανόηση που αποκόμισε κάποιος από τον πρώτο και δεύτερο παράγοντα, να την δώσει βοηθώντας τους άλλους να καταφέρουν το ίδιο, χωρίς εγωισμό, με αγάπη, γενναιόδωρα και αφιλοκερδώς, όπως το έκαναν με το παράδειγμά τους όλοι οι αρχαίοι Έλληνες Ήρωες, αφήνοντας γραμμένη την ζωή τους με τους τρεις παράγοντες στην παγκόσμια ιστορία.   

Όταν διαβάζουμε για τους Ήρωες της Ελληνικής μυθολογίας όπως ο Ηρακλής, ο Θησέας, ο Ιάσονας, ο Οδυσσέας, ο Αχιλλέας, ο Περσέας κ.λπ., βλέπουμε πως η ζωή τους ήταν μια περιπλάνηση γεμάτη από επικίνδυνες δοκιμασίες με διάφορα τέρατα, ζώα, ζωώδη ανθρωπόμορφα τέρατα ή κακούς ανθρώπους που έπρεπε να νικήσουν για να καταφέρουν τους άθλους τους. Όλα αυτά συμβολίζουν την αιώνια μάχη της ψυχής ενάντια στα εγώ - ελαττώματα που κουβαλάμε μέσα μας.

Παρατηρήστε στην παρακάτω εικόνα πως σε αυτό το άγαλμα ο Περσέας δεν κρατάει το κεφάλι της Μέδουσας αλλά το δικό του. Με αυτό θέλει να μας δείξει τον συμβολισμό της εξάλειψης του εγώ, μέσα από τον ψυχολογικό θάνατο του εαυτού μας.

Αν κάποιοι κοροϊδεύουν, και ειρωνεύονται τις δοκιμασίες που πέρασαν οι Ήρωες, με τα τέρατα, ή τα ανθρωπόμορφα τέρατα κλπ. είναι γιατί έχουν άγνοια, δεν γνωρίζουν.

Στην αρχαία Ελλάδα μα και σε όλο τον Κόσμο την εποχή εκείνη, όλες οι δοκιμασίες που περνούσαν οι μαθητές και οι μυημένοι από τους Δασκάλους τους ήταν στο φυσικό κόσμο. Τώρα, εξαιτίας της μαύρης εποχής που ζούμε, οι Δάσκαλοι μαζί με τις δοκιμασίες έχουν μεταφερθεί στην πέμπτη διάσταση που είναι ο Αστρικός κόσμος, χωρίς όμως να αποκλείουμε ότι κάποια από αυτές ο δοκιμαζόμενος δεν μπορεί να την περάσει στον φυσικό κόσμο. 

Διευκρινίζω πως τις δοκιμασίες τις περνάνε όλοι αυτοί που δουλεύουν με τους τρεις παράγοντες της επανάστασης της συνείδησης, όπως το έκαναν και όλοι οι αρχαίοι Έλληνες Ήρωες.

Με τις εξουσίες και τις δυνάμεις που κατείχαν οι Θεϊκοί Δάσκαλοι, εμφάνιζαν κάποιο ζώο, τέρας, ή ένα ανθρωπόμορφο τέρας μέσα σε μια σπηλιά, στην ύπαιθρο, ή οπουδήποτε αλλού, όπου πάνω σ' αυτό ήταν προσωποποιημένη η κακία του ελαττώματος του μαθητή ή του μυημένου που έπρεπε να αντιμετωπίσει. 

Αν είχε μέσω του ψυχολογικού θανάτου δουλέψει δυνατά με την εξάλειψη αυτού του εγώ - ελαττώματος που ήταν προσωποποιημένο στο τέρας, τότε το νικούσε και έβγαινε στεφανωμένος νικητής. Αν όχι, δεν υπήρχε άλλος δρόμος από το να δουλέψει σοβαρά με τον εαυτό του ώστε να έχει μια δεύτερη ευκαιρία.

Ο στόχος όλων των τελικών προσπαθειών των ηρώων της ελληνικής μυθολογίας ήταν να εξαγνιστούν και να κατακτήσουν κάποιο Βασίλειο.

Ο ρωμαλέος Ηρακλής, ήθελε να εξαγνιστεί και να κατακτήσει το Βασίλειο της κορυφής του Ολύμπου, του ψηλότερου βουνού της Ελλάδας όπου κατοικούσε ο Πατέρας του Δίας, που εσωτερικά συμβολίζει την κατάκτηση του υψηλότερου πνευματικού επιπέδου της Ψυχής, για να έχει το δικαίωμα να επιστρέψει στον Πατέρα του και ζήσει μαζί με τους Θεούς.

Ο πολυμήχανος Οδυσσέας, ήθελε να πάρει πίσω το βασίλειό του που το κλέψανε οι μνηστήρες, (τα εγώ - ελαττώματα που σπαταλούν την πνευματική περιουσία μας), και να σώσει την πιστή Πηνελόπη, όπου καρτερικά τον περιμένει μέσα σε αυτό το Βασίλειο, και δεν είναι άλλη από την Ουσία, την Ψυχή μας. Στο τέλος ο Οδυσσέας αφού κέρδισε το Βασίλειό του, λέγεται πως πήγε να συναντήσει και να αγκαλιάσει τον Βασιλιά Πατέρα του, (Το Είναι του).

Ο τολμηρός Θησέας για να επιστρέψει πίσω στον Βασιλιά Πατέρα του Αιγέα στην Αθήνα, ακολούθησε πεζός μια διαδρομή και την καθάρισε από την γεμάτη ληστές βασανιστές, και δολοφόνους, (τα εγώ - ελαττώματα που ληστεύουν, βασανίζουν, και δολοφονούν την Ψυχή μας), και έτσι γύρισε εξαγνισμένος στον Πατέρα του (το εσωτερικό του Είναι) που τον περίμενε. 
Τον ολοκληρωτικό θάνατο των εγώ - ελαττωμάτων τον πέτυχε σκοτώνοντας τον ανθρωπόμορφο Μινώταυρο, και έτσι κατέκτησε το Βασίλειο από τον Πατέρα του Αιγέα.

Ο δυνατός Ιάσονας, πόσες δοκιμασίες πέρασε αλήθεια στο ταξίδι του με την αργοναυτική εκστρατεία για να πάρει πίσω το Βασίλειο του Πατέρα του Αίσονα.

Ο ατρόμητος Αχιλλέας, ο πιο επιφανής Ήρωας της Τροίας, έδωσε αμέτρητες μάχες για να κατακτηθεί το Βασίλειό της.  

Ο Περσέας για να κατακτήσει το Βασίλειο του παππού του Ακρισίου, έπρεπε να σκοτώσει την Μέδουσα που είναι μια άλλη προσωποποίηση του εγώ, ο εαυτός μου, και στην επιστροφή να ελευθερώσει την (ουσία ή ψυχή) Ανδρομέδα από τον δράκο που την φυλούσε κρατώντας την αιχμάλωτη.

Για να κατακτηθεί το Βασίλειο του Θεϊκού μας Πατέρα, που είναι το Βασίλειο του Φωτός, πρέπει πρώτα να ηττηθεί το Βασίλειο των εγώ και του σκότους, και αυτό ακριβώς είναι που έκαναν όλοι οι Έλληνες Ήρωές μας.

Αν παρατηρήσουμε όλους αυτούς τους Ήρωες, θα δούμε ότι τους άθλους που πραγματοποίησαν, (του θανάτου του εγώ), κατάφεραν να τους πετύχουν χάρη στην ουσιαστική Θηλυκή Γυναικεία παρουσία και βοήθεια που είχαν στο πλευρό τους, που δεν είναι άλλη, από την ατομική, ιδιαίτερη Θεϊκή μας Μητέρα Κουνταλίνη, και την σύζυγό μας. 

Σχεδόν σε όλους τους Ήρωες, ή προσωπική ατομική Θεϊκή τους Μητέρα, συμβολιζόταν με την Θεά Αθηνά που με την Σοφία της και τις μεγάλες στρατηγικές ικανότητες που κατείχε, προστάτευε, συμβούλευε, βοηθούσε και καθοδηγούσε τους Ήρωες να φτάσουν στον θρίαμβο και την νίκη.

Για να δούμε. Ο Ηρακλής είχε για προστάτιδα την Θεά Αθηνά, και την σύζυγό του Δηιάνειρα που τον συντρόφευε και τον ακολουθούσε σε πολλές μάχες.

Ο Οδυσσέας είχε στο πλευρό του την Θεά Αθηνά, όπου αυτή τον μεταμόρφωσε σε γέρο, ώστε να μην τον αναγνωρίσουν τα εγώ - Μνηστήρες. 

Ο Θησέας είχε την Αριάδνη που με τον μίτο (το κουβάρι), τον βοήθησε να βγει ζωντανός από τον λαβύρινθο του νου όπου ζει το εγώ - Μινώταυρος.

Ο Ιάσονας είχε την βοήθεια της Θεάς Αθηνάς και της Μήδειας, που με τις πολύτιμες συμβουλές της τον προστάτεψε να μην καεί από τους εγωϊκούς μηχανικούς ταύρους με τα χάλκινα πόδια, και τον βοήθησε να νικήσει τα εγώ στρατιώτες.

Ο Αχιλλέας είχε για προστάτιδες την Θεϊκή του Μητέρα Θέτιδα, και την Θεά Αθηνά που χωρίς την βοήθεια της δεν θα είχε κατορθώσει να νικήσει τον Έκτορα.

Ο Περσέας είχε επίσης για προστάτιδα την Θεά Αθηνά, την Θεά της Σοφίας, όπου Αυτή του έδωσε την ασπίδα και το σπαθί με το οποίο θα έκοβε το κεφάλι της Μέδουσας, όπως επίσης Αυτή ήταν που του έδειξε και τον δρόμο για να την βρει. 

Ο κάθε Ήρωας καθώς ξεκινούσε τον πόλεμο ενάντια στον εαυτό του με σύμμαχο την Θεϊκή του Μητέρα και την σύζυγό του, ήταν αναγκαίο να έχει ένα όπλο που με αυτό θα υπερασπιζόταν τον εαυτό του.

Βλέπουμε πως ο Ηρακλής είχε το ρόπαλο. 

Ο Οδυσσέας το τόξο του. 

Ο Θησέας, ο Ιάσονας και ο Περσέας είχαν τα σπαθιά τους. 

Και ο Αχιλλέας το δόρυ του. 

Όλα τα παραπάνω όπλα συμβολίζουν την σεξουαλική δύναμη και ενέργεια του Μαθητή ή του Μυημένου, και είναι δημιουργημένα από την θετική ανοδική σεξουαλική φωτιά με την οποία δουλεύει, την οποία ελέγχει και οδηγεί η Θεϊκή μας Μητέρα.

Όπως θα δούμε παρακάτω, τα όπλα των αρχαίων Ελλήνων Ηρώων μας είναι στενά συνδεδεμένα με την ΘΕΪΚΟΤΗΤΑ, τον ΧΡΥΣΟ, την ΦΩΤΙΑ, και τον ΒΡΑΧΟ ή την Πέτρα, την πέτρα που είναι το Σεξ, την πέτρα στην οποία όλοι σκοντάφτουν.

Για να δούμε. Λέγεται πως ο Ηρακλής δημιούργησε το ρόπαλό του από το ξύλο μιας ελιάς. Την ελιά όμως την δημιούργησε η Θεά Αθηνά αφού πρώτα τρύπησε με το δόρυ της (σύμβολο της ΦΩΤΙΑΣ και της σεξουαλικής δύναμης), τον ΒΡΑΧΟ, το Σεξ, και από αυτή την σεξουαλική ένωση ξεπήδησε, φύτρωσε η ελιά.

Από τον καρπό της ελιάς βγαίνει το λάδι που επίσης εμπεριέχει μέσα του το στοιχείο της ΦΩΤΙΑΣ, όπου με αυτό κρατούσαν αναμμένη την φλόγα στους Ναούς και τις Εστίες τους προς τιμή της Θεάς Εστίας, που ήταν η προστάτιδα της ΦΩΤΙΑΣ σε κάθε Ναό και σπίτι, και είναι μια άλλη εκδήλωση της Θεϊκής μας Μητέρας.

Με όπλο του την Σεξουαλική ενέργεια, την ΦΩΤΙΑ, ο Ηρακλής σκότωσε τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας για να μην αναγεννιούνται και πολλαπλασιάζονται. Αυτό μας δείχνει πολύ καθαρά πως μόνο ή κατανόηση επάνω στα ελαττώματά μας δεν είναι αρκετή για να πεθάνουν, και πως μόνο με την ΦΩΤΙΑ σύμβολο της σεξουαλικής δύναμης και ενέργειας πεθαίνουν τα εγώ - ελαττώματα

Μαχόμενος με όπλο του το Σεξ, την ΦΩΤΙΑ, ο Ηρακλής κατάφερε να πάρει το δώρο του από τον Θεό Ήφαιστο, την ΟΛΟΧΡΥΣΗ πανοπλία του, και αυτό μας κάνει να θυμηθούμε την κατασκευή των ΧΡΥΣΩΝ ηλιακών σωμάτων που δημιουργεί ο κάθε Μυημένος, δουλεύοντας με την Φωτιά, που είναι το Σεξ.

Αγωνιζόμενος με όπλο του το Σεξ, την ΦΩΤΙΑ,ο Ηρακλής θριάμβευσε στον δωδέκατο άθλο του που ήταν να δαμάσει ολοκληρωτικά την ενστικτώδη σεξουαλική ενέργεια που έρεε ανεξέλεγκτη μέσα στο σώμα του, και το απέδειξε κατεβαίνοντας στην ΦΩΤΙΑ του Άδη, όπου με μόνο όπλο τα γυμνά του χέρια, δάμασε τον κέρβερο.

Επίσης μέσω της ΦΩΤΙΑΣ ο Ηρακλής έκαψε τον Γήινο εγωϊκό Ηρακλή, και αναστήθηκε ο πνευματικός στην κορυφή του Ολύμπου, δίπλα στον Πατέρα του Δία.

Ο Οδυσσέας, έλαβε το τόξο του από τον Ίφιτο το οποίο ήταν του Πατέρα του που του το χάρισε ο Θεός Απόλλωνας· και σίγουρα κατασκευασμένο από τα χέρια του Θεού της ΦΩΤΙΑΣ και της ΠΕΤΡΑΣ Ήφαιστου, τον μόνο δημιουργό Θεϊκών όπλων.

Ο Θησέας, με την κατεύθυνση που του έδωσε η Μητέρα του Αίθρα, πήρε το σπαθί και τα σανδάλια του Πατέρα του που τα είχε κρύψει κάτω από ένα μεγάλο ΒΡΑΧΟ (το σεξ), δίπλα στον Ναό του Δία. 

Ο Ιάσονας πήρε το ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ δέρας, το όπλο που έδινε δύναμη και έκανε ανίκητο κάποιον, από έναν Δράκο που το φυλούσε πετώντας ΦΩΤΙΑ από το στόμα του σε όποιον πλησίαζε, και αυτό μας θυμίζει την μάχη με τον Δράκοντα των σκοταδιών που είναι η σκιά του Είναι μας, αυτός που μας προπονεί επάνω στο Σεξ, βάζοντάς μας σε πειρασμό. 
Ο πειρασμός είναι ΦΩΤΙΑ. Η νίκη πάνω στον πειρασμό είναι ΦΩΣ.

Ο Αχιλλέας από ποιόν πήρε την περίτεχνη ασπίδα; Τον θώρακα που ήταν πιο λαμπερός από την ΦΩΤΙΑ, και το κράνος με την ΧΡΥΣΗ φούντα; Τα πήρε επίσης από τον Θεό Ήφαιστο, τον Θεό της ΦΩΤΙΑΣ, και κατά εντολή της ίδιας της Θεϊκής του Μητέρας Θέτιδας.

Η Θεά Αθηνά οδήγησε τον Περσέα στην χώρα των Υπερβόρειων όπου μετά από θυσία που έκανε, (θυσία του εαυτού του), παρέλαβε το σπαθί και την περικεφαλαία του, και όπως ξέρουμε καμιά θυσία δεν γίνεται χωρίς να συνοδεύεται από την ΦΩΤΙΑ.

Με όπλο το κεφάλι της Μέδουσας (προσωποποίηση του εγώ ο εαυτός μου,) ο Περσέας έκανε ΠΕΤΡΑ τον δράκοντα που πετούσε ΦΩΤΙΑ από το στόμα του, δείχνοντάς μας με αυτόν τον συμβολικό τρόπο πως με τον θάνατο των εγώ - ελαττωμάτων, νικιέται ο Δράκοντας των σκοταδιών και της Σοφίας, που είναι η ΠΕΤΡΑ που όλοι σκοντάφτουμε, το Σεξ. 

Διαβάζοντας την αρχαία Ελληνική "μυθολογία," ανακαλύπτουμε τόσες πολλές λεπτομέρειες και πόσο βαθιά είναι, που πραγματικά μας εκπλήσσει. 

Τελειώνοντας αυτό το κείμενο να πω πως αυτό που ενώνει όλους τους ανθρώπους, τις θρησκείες, ή τις σχολές όπου πιστεύει ή ανήκει ο καθένας, είναι οι τρεις παράγοντες της επανάστασης της συνείδησης. Δουλεύοντας με αυτούς υπάρχει σε όλους ένας κοινός στόχος, και είναι αυτός που ενώνει βάζοντας τέλος στις ζήλιες, τους εγωισμούς τις μνησικακίες και σε όλους τους θρησκευτικούς διαχωρισμούς.

Να διδαχτούμε, να εμψυχωθούμε και να πάρουμε δύναμη από την ζωή και το παράδειγμα των αρχαίων Ελλήνων προγόνων μας· όμως να εξαλείψουμε από μέσα μας την περηφάνια και την τεμπελιά οι οποίες στηρίζονται, βολεύονται, αναπαύονται και επαναπαύονται, επάνω στις δάφνες που οι ίδιοι κέρδισαν. 

Οι αρχαίοι Έλληνες πρόγονοι αγωνίστηκαν με τον εαυτό τους, και έκαναν το καθήκον τους για αυτούς και για μας μέσω των τριών παραγόντων της επανάστασης της συνείδησης, αφήνοντάς μας χαραγμένους στην ιστορία τους χάρτες του δρόμου που οφείλουμε να βαδίσουμε, για να μην χαθούμε.

Τώρα είναι η δική μας ώρα σε αυτήν την μεγάλη εσωτερική μάχη, να κατακτήσουμε μέσα μας το Βασίλειο που δικαιωματικά μας ανήκει, και να ελευθερώσουμε την Ουσία, την Ψυχή, όπου στην αρχαία Ελλάδα ονομαζόταν καρτερική Πηνελόπη, ωραία Ελένη, πανέμορφη Ανδρομέδα, κ.λπ.

Να την ελευθερώσουμε από τους ληστές, βασανιστές, κακοποιούς, δολοφόνους, δράκους, μέδουσες, Μινώταυρους, Μνηστήρες, κλπ, και στην πορεία ελευθερώνοντας και κατακτώντας την, να κερδίσουμε τις δικές μας Δάφνες, στεφανωμένοι από τον Θεϊκό μας Πατέρα όπου υπομονετικά περιμένει την επιστροφή μας στο Βασίλειό Του.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ - ΙΗΣΟΥΣ - JESUS - ΖΕΥΣ

Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Ο ΤΕΛΕΙΟΣ ΓΑΜΟΣ» του Α. Δ. Σαμαέλ Αούν Βεόρ:

Η σύγχρονη ανθρωπότητα έχει κάνει ένα λάθος να ξεχωρίσει τον μεγάλο Δάσκαλο Ιησού από όλους τους προηγούμενους, που σαν αυτόν επίσης χριστικοποιήθηκαν. 

Αυτό έχει βλάψει την σημερινή ανθρωπότητα. Χρειαζόμαστε να καταλαβαίνουμε κάθε φορά καλύτερα, ότι όλες οι θρησκείες είναι μία και μοναδική θρησκεία.

Όλο το Δράμα της ζωής, των Παθών και του θανάτου του Ιησού είναι τόσο αρχαίο όσο ο κόσμος. Αυτό το ΔΡΑΜΑ έρχεται από τις ΑΡΧΑΙΕΣ ΑΡΧΑΪΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ του παρελθόντος και είναι γνωστό σε όλες τις γωνίες του κόσμου. Αυτό το Δράμα εφαρμόζεται στον Ιησού και γενικά σε όλους εκείνους που διατρέχουν το μονοπάτι της κόψης τον ξυραφιού. Αυτό το Δράμα δεν είναι η προσωπική ζωή ενός ανθρώπου. Αυτό το Δράμα είναι η ΕΣΩΤΕΡΙΣΤΙΚΗ ΖΩΗ όλων εκείνων που διατρέχουν το μυστικό μονοπάτι. Το ίδιο μπορεί να εφαρμοστεί αυτό το Δράμα στον Ιησού, όπως και σε οποιονδήποτε άλλο Χριστικοποιημένο Μυημένο. Πραγματικά, το Δράμα της ζωής, των Παθών, του Θανάτου και της Ανάστασης του Ιησού, είναι ένα ΚΟΣΜΙΚΟ ΔΡΑΜΑ που υπάρχει πολύ πριν υπάρξει ο κόσμος. Αυτό το Δράμα είναι γνωστό σε όλους τους κόσμους του άπειρου Διαστήματος.

                            Ο Ορφέας Βάκχος εσταυρωμένος.

Ο Ιησούς είχε τον ηρωισμό να αφομοιώσει την Ουσία Χριστό σε όλα τα εσωτερικά οχήματά του. Αυτό το κατάφερε δουλεύοντας με ΙΝΡΙ (Φωτιά). Έτσι ήταν πώς ο Ιεροφάντης Ιησούς μπόρεσε να γίνει ΕΝΑ με τον ΠΑΤΕΡΑ. Ο Ιησούς μετατράπηκε σε έναν Χριστό και ανέβηκε στον Πατέρα. Κάθε άνθρωπος που αφομοιώνει την Ουσία Χριστό στο φυσιολογικό, βιολογικό, ψυχικό και πνευματικό επίπεδο, μετατρέπεται σε έναν Χριστό.

Έτσι λοιπόν, ο Χριστός δεν είναι κανενός τύπου ανθρώπινο ή θεϊκό άτομο. Ο Χριστός είναι μια ΚΟΣΜΙΚΗ ΟΥΣΙΑ που περιέχεται σε όλο το άπειρο διάστημα. Χρειαζόμαστε να διαμορφώνουμε τον Χριστό μέσα μας. Αυτό είναι δυνατόν μόνο με ΙΝΡΙ (Φωτιά).

Πάνω στο σταυρό του Μάρτυρα του Γολγοθά καθορίζεται το Μυστήριο του Χριστού με μία μόνο λέξη που αποτελείται από τέσσερα γράμματα: INRI: Ignis, Natura, Renovatur Integram - Η Φωτιά Ανανεώνει Αδιάκοπα τη Φύση.

Ο λατρευτός Θεός Khristus (Χριστός) προέρχεται από αρχαϊκές λατρείες στο Θεό - Φωτιά. Τα γράμματα Π (Πυρά) και Χ (Σταυρός) σημαίνουν το Ιερογλυφικό του να παράγεις την Ιερή Φωτιά.

Ο Χριστός λατρεύτηκε στα Μυστήρια του Μίθρα, του Απόλλωνα, της Αφροδίτης, του Δία, του Ιανού, της Εστίας, του Βάκχου, της Αστάρτης, της Δήμητρας, του Κεξαλκόατλ, κ.λπ, κ.λπ.

Δεν υπάρχει βασική διαφορά μεταξύ ενός Μωαμεθανού Ιερέα κι ενός Εβραίου Ιερέα, ή μεταξύ ενός Ειδωλολάτρη Ιερέα κι ενός γνήσιου Χριστιανού. Η θρησκεία είναι ΜΙΑ, ΜΟΝΑΔΙΚΗ και ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ. Οι τελετουργίες του Σιντοϊστή Ιερέα της Ιαπωνίας ή των Μογγόλων Λάμα είναι όμοιες με τις τελετουργίες των μάγων της Αφρικής και της Ωκεανίας.

Όταν μια θρησκευτική μορφή εκφυλίζεται, εξαφανίζεται και στη θέση της η συμπαντική ζωή δημιουργεί νέες θρησκευτικές μορφές.

Ο αυθεντικός πρωτόγονος Γνωστικός Χριστιανισμός έρχεται από τον Ειδωλολατρισμό. Πριν από τον Ειδωλολατρισμό λατρεύτηκε σε όλες τις λατρείες ο Κοσμικός Χριστός. Στην Αίγυπτο ο Χριστός ήταν ο Όσιρις κι εκείνος που τον ενσάρκωνε ήταν ένας Οσιροποιημένος.

Σε όλες τις εποχές υπήρξαν Δάσκαλοι που έχουν αφομοιώσει  την  Άπειρη  Χριστική  Συμπαντική  Αρχή. 

Μεταξύ των Ελλήνων ο Χριστός ονομάζεται Ζεύς, Δίας, ο Πατέρας των Θεών.

Μεταξύ των Περσών, ο Χριστός είναι ο Ορμούς, ο Αχουραμάζντα, ο τρομερός εχθρός του Αριμάν ( ο Σατανάς ) που φέρουμε μέσα μας. 

Μεταξύ των Ινδοστανών ο Χριστός είναι ο Κρίσνα, και το Ευαγγέλιο του Κρίσνα είναι πολύ παρόμοιο με το Ευαγγέλιο του Ιησού της Ναζαρέτ.

Μεταξύ των Αιγυπτίων, ο Χριστός είναι ο Όσιρις και εκείνος που τον ενσάρκωνε ήταν πραγματικά ένας Οσιροποιημένος.

Μεταξύ των Κινέζων είναι ο Φου-Χι ο Κοσμικός  Χριστός, ο οποίος έφτιαξε το I- Ching (Ι Τσινγκ), βιβλίο των νόμων και διόριζε δράκους υπουργούς.

Μεταξύ των Αζτέκων είναι ο Κεξαλκόατλ, ο Μεξικανός Χριστός.

Μεταξύ της γερμανικής Έδδα είναι ο Βάλντερ, ο Χριστός που δολοφόνησε ο Χόντερ, ο Θεός του πολέμου, με ένα βέλος από το δέντρο mordicus, κ.λπ.

Έτσι θα μπορούσαμε να αναφέρουμε τον Χριστό σε χιλιάδες αρχαία βιβλία και σε αρχαίες παραδώσεις που έρχονται εκατομμύρια χρόνια πριν από τον Ιησού. Όλα αυτά μας προσκαλούν να δεχτούμε ότι ο Χριστός είναι μια Κοσμική Αρχή που βρίσκεται στις ουσιαστικές αρχές όλων των θρησκειών.

Στην Άγια γη, ο μεγάλος Γνωστικός Ιησούς, εκπαιδευμένος στη γη της Αιγύπτου, ήταν εκείνος που είχε τη μακαριότητα να αφομοιωθεί στην Παγκόσμια Χριστική  Αρχή,  λόγος  για  τον  οποίο  άξιζε  να ξαναβαφτιστεί  με  τη  Θεότητα  της  Φωτιάς  και  του Σταυρού, Khristus.

Ο Ναζαρινός Ιησούς - Jesus - Ζευς, είναι ο σύγχρονος άνθρωπος που ενσαρκώνει τελείως την Παγκόσμια Χριστική Αρχή. Πριν από αυτόν, πολλοί Δάσκαλοι ενσάρκωσαν αυτήν τη Χριστική Αρχή της Φωτιάς.

Ο Ραββί της Γαλιλαίας είναι ένας Θεός, γιατί ενσάρκωσε τελείως τον Κοσμικό Χριστό. Ο Ερμής, ο Κεξαλκόατλ, ο Κρίσνα, είναι Θεοί, γιατί επίσης ενσάρκωσαν τον Κοσμικό Χριστό.

Είναι αναγκαίο να λατρεύουμε τους Θεούς. Αυτοί βοηθούν τους ευσεβείς τους. Ζητήστε και θα σας δοθεί. Κτυπήστε και θα σας ανοιχτεί.

Η τέχνη του να παράγεις την φωτιά είναι η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ. Μόνο με τον Τέλειο Γάμο μπορούμε να παράγουμε την φωτιά, να την αναπτύσσουμε και να ενσαρκώνουμε τον Χριστό. Έτσι μετατρεπόμαστε σε Θεούς.

Η Αρχή Χριστός είναι πάντα η ίδια. Οι Δάσκαλοι που την ΕΝΣΑΡΚΩΝΟΥΝ, είναι ζωντανοί Βούδες. Ανάμεσα σε αυτούς τους τελευταίους πάντα υπάρχουν Ιεραρχίες. Ο Βούδας Ιησούς είναι ο πιο υψηλός μυημένος της Συμπαντικής Λευκής Αδελφότητας.

Όταν μια θρησκευτική μορφή έχει εκπληρώσει την αποστολή της, διαλύεται. Ο Ιησούς, ο Χριστός ήταν πραγματικά ο Μυητής μιας νέας Εποχής. Ο Ιησούς ήταν μια θρησκευτική αναγκαιότητα της εποχής. Η ιερατική ειδωλολατρική τάξη, στα τέλη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, είχε πέσει στην πιο πλήρη δυσπιστία. Τα πλήθη δεν σέβονταν πια τους Ιερείς και οι ηθοποιοί σατίριζαν σε κωμωδίες τις θεϊκές τελετουργίες, μιμούνταν σαρκαστικά τις θεότητες του Ολύμπου και του Άδη. Είναι οδυνηρό να βλέπει κανείς πως αυτά τα άτομα μιμούνταν το Θεό Βάκχο σαν μια μεθυσμένη γυναίκα και άλλες φορές τον παρίσταναν σαν ένα μεθυσμένο κοιλαρά πάνω σε ένα γαϊδούρι. Την άφατη κι ευλογημένη Θεά Αφροδίτη την παρίσταναν σαν μια μοιχαλίδα που έψαχνε οργιαστικές απολαύσεις, ακολουθούμενη από Νύμφες που τις κυνηγούσαν Σάτυροι μπροστά από τον Πάνα και τον Βάκχο.

Σε κείνη την εποχή της θρησκευτικής παρακμής, οι λαοί της Ελλάδας και της Ρώμης δεν σέβονταν πια ούτε τον Άρη, τον Θεό του Πολέμου.  Τον παρίσταναν σαρκαστικά, παγιδευμένο στο αόρατο δίχτυ του Ηφαίστου στη στιγμή της πλήρους μοιχείας με την γυναίκα του, την όμορφη Αφροδίτη. Ο τρόπος με τον οποίο κορόιδευαν τον προσβεβλημένο, ο σαρκασμός, η ειρωνεία κ.λπ., αποκαλύπτουν φανερά την παρακμή του Ειδωλολατρισμού. Δεν σώθηκε από την βεβήλωση ούτε ο Ολύμπιος Δίας, ο Πατέρας των Θεών, γιατί τον παρίσταναν σαρκαστικά σε πολλές σάτιρες απασχολημένο με το να αποπλανεί τις Θεές τις Νύμφες και τις θνητές.

Ο Πρίαπος μετατράπηκε σε τρόμο των συζύγων και ο Όλυμπος αρχαία διαμονή των Θεών, σε μια οργιαστική αχαλίνωση.

Ο τρομερός Άδης (κόλαση) που κυβερνούσε ο Πλούτωνας, πηγή τρόμου για αναρίθμητους αιώνες, δεν τρόμαζε κανέναν πια και τότε τον διακωμώδηζαν με ίντριγκες όλων των ειδών, σαρκασμούς και κοροϊδίες που έκαναν να γελάει όλος ο κόσμος.

Σε τίποτα δεν χρησίμευσαν τότε τα αναθέματα και οι αφορισμοί των Ιερέων, Ποντίφικων, Μιτροφόρων, κ.λπ., ο κόσμος δεν τους σεβόταν πια. Η θρησκευτική μορφή είχε εκπλήρωση την αποστολή της και ο θάνατός της ήταν αναπόφευκτος. Το μεγαλύτερο μέρος των Ιερέων εκφυλίστηκε τότε και πορνεύτηκε στους ήδη εκφυλισμένους ναούς της Εστίας, της Αφροδίτης και του Απόλλωνα. Σε κείνη την εποχή ήταν, όταν πολλοί ειδωλολάτρες Ιερείς μετατράπηκαν σε αλήτες, κωμωδούς, τσαρλατάνους, ζητιάνους. Οι κοινοί και συνηθισμένοι άνθρωποι τους κορόιδευαν και τους κυνηγούσαν με πέτρες. Σε αυτό τελείωσε η θρησκευτική μορφή του Ρωμαϊκού Ειδωλολατρισμού. Αυτή η θρησκευτική μορφή είχε ήδη εκπληρώσει την αποστολή της και τώρα δεν της έμενε τίποτε άλλο παρά ο θάνατος.

Ο κόσμος χρειαζόταν κάτι καινούριο. Η Συμπαντική Θρησκεία χρειαζόταν να εκδηλωθεί σε μια νέα μορφή. Ο Ιησούς ήταν τότε ο Μυητής αυτής της νέας Εποχής. Ο Ιησούς ο Χριστός ήταν εκ των πραγμάτων ο θεϊκός ήρωας της νέας Εποχής.

Η Σύνοδος της Νίκαιας γιορτασμένη το 325 μ.Χ., δεν δημιούργησε ένα καινούριο ήρωα, όπως υποθέτουν οι αγνοούντες του Υλισμού. Στη Σύνοδο της Νίκαιας αναγνωρίστηκε επίσημα μια διδασκαλία κι ένας άνθρωπος. Η διδασκαλία ήταν ο πρωτόγονος Χριστιανισμός, παραμορφωμένος σήμερα από την Ρωμαϊκή Καθολική Αίρεση. Ο άνθρωπος ήταν ο Ιησούς. Πολλοί άνθρωποι είχαν δηλωθεί αβατάρες (Σωτήρες) της Νέας Εποχής, όμως κανένας εκτός από τον Ιησού, δεν είχε διδάξει τη διδασκαλία της Νέας Εποχής. Τα γεγονότα είναι αυτά που μιλάνε, και ο Ιησούς μίλησε με γεγονότα, γι' αυτό και αναγνωρίστηκε σαν Μυητής της Νέας Εποχής.

Η διδασκαλία του Ιησού είναι ο Χριστικός Εσωτερισμός, η Ηλιακή Θρησκεία όλων των Εποχών και Αιώνων.
Ο Γνωστικισμός που διδάχτηκε από τον Ιησού είναι η Θρησκεία του Ήλιου, ο Ανοιξιάτικος Χριστιανισμός των Θεών της Αυγής.

Στη Σύνοδο της Νίκαιας δόθηκε εκ των πραγμάτων Νόμιμη Προσωπικότητα σε μια νέα θρησκευτική μορφή, που είχε αντέξει στη διάρκεια πολλών αιώνων καταδιώξεις και τρομαχτικά μαρτύρια. Αρκεί να θυμηθούμε τους λάκκους των λιονταριών την εποχή του Νέρωνα, όταν έριχναν τους Χριστιανούς στην αρένα για να τους καταβροχθίσουν αυτά τα θηρία.

Ας θυμηθούμε τις εποχές των κατακομβών και των ταλαιπωριών όλων εκείνων των Γνωστικών. Ήταν πολύ δίκαιο να αναγνωριστεί οριστικά στη Σύνοδο της Νίκαιας με πλήρως επίσημο τρόπο, μια Ηλιακή Διδασκαλία κι ένας άνθρωπος που είχε ενσαρκώσει τον Κοσμικό Χριστό.

Ας διευκρινίσουμε ότι οι άγιοι Θεοί των Αιγυπτιακών, Ελληνικών, Ρωμαϊκών, Ιβηρικών, Σκανδιναβικών, Γαλατικών, Γερμανικών, Ασσυριακών, Αραμαϊκών, Βαβυλωνιακών, Περσικών, κ.λπ., κ.λπ., θρησκειών, δεν έχουν πεθάνει. Αυτοί οι Θεοί εκπλήρωσαν την αποστολή τους και μετά απομακρύνθηκαν. Αυτό είναι όλο. Σε ένα μελλοντικό Μαχαβαντάρα (νέο κύκλο ζωής), αυτοί οι άφατοι Θεοί και οι θεϊκές θρησκείες τους θα ξαναγυρίσουν στο χρόνο και στην ώρα τους για μια νέα εκδήλωση.

Όταν μια θρησκευτική μορφή εξαφανίζεται, παραδίδει τις Οικουμενικές Συμπαντικές αρχές της στη θρησκευτική μορφή που τη διαδέχεται. Αυτός είναι ο Νόμος της Ζωής.

Ο Ιησούς είχε της ίδιες θεϊκές ιδιότητες του Κρίσνα, του Βούδα, του Δία - Γιούπιτερ, του Απόλλωνα. Όλοι αυτοί γεννιούνται από μια παρθένο. Πραγματικά, ο Χριστός γεννιέται πάντα από την Παρθένο Μητέρα του Κόσμου. Κάθε Δάσκαλος που εξασκεί σεξουαλική μαγεία και μιλώντας με συμβολική έννοια, μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι μέσα στη μήτρα της ιέρειας συζύγου γεννιέται ο Χριστός.

                            Η γέννηση του Ιησού.

Τα εμβλήματα, σύμβολα και δράματα της Γέννησης των Θεών είναι πάντα τα ίδια. Ο Θεός Μίθρας γεννιέται στις 24 Δεκεμβρίου στις 12:00 τη νύχτα όπως ο Ιησούς. Το μέρος της γέννησης του Ιησού η Βηθλεέμ. Αυτό το όνομα βγαίνει από το όνομα του Θεού των Βαβυλωνίων και Γερμανών που έτσι ονόμαζαν το Θεό Ήλιο, Μπελ ή Μπέλανο. Με αυτό ήθελαν να δώσουν να εννοηθεί η πραγματικότητα ενός ανθρώπου που ενσάρκωσε τον Χριστό Ήλιο.

                                       Η γέννηση του Δία.

Οι Θεές Ίσις, Ήρα, Δήμητρα, Κέρες, Εστία, Μάγια, ήταν τότε προσωποποιημένες στη μητέρα του Ιεροφάντη Ιησού. Αυτό το ξέρουν όλοι οι αποκρυφιστές. Όλες αυτές οι Θεές Μητέρες μπορούν καλώς να αντιπροσωπεύουν  τη Θεϊκή, ιδιαίτερη, ατομική Μητέρα Κουνταλίνη, Μητέρα από την οποία γεννιέται πάντα ο Συμπαντικός Λόγος της Ζωής.

Όλοι οι Άγιοι, Μάρτυρες, Παρθένες, Άγγελοι, Δαίμονες, Χερουβείμ, Σεραφείμ, Αρχάγγελοι, Θεϊκές Δυνάμεις, Αρετές, Θρόνοι, είναι οι ίδιοι Ημίθεοι, Τιτάνες, Θεές, Συλφίδες, Κύκλωπες και Αγγελιοφόροι των Θεών, όμως σήμερα με νέα ονόματα.

                            Ερμής, ο αγγελιοφόρος των Θεών.

Οι θρησκευτικές αρχές είναι πάντα οι ίδιες. Μπορούν να αλλάζουν οι θρησκευτικές μορφές, όμως οι αρχές δεν αλλάζουν γιατί υπάρχει μόνο μία και μόνη θρησκεία: Η Συμπαντική Θρησκεία. 

Ο Τέλειος Γάμος είναι ο θρησκευτικός δρόμος της Νέας Εποχής. Είναι αδύνατο να ενσαρκώσει κανείς τον Κοσμικό Χριστό χωρίς την σεξουαλική μαγεία. Η αγάπη είναι η πιο ανυψωμένη θρησκεία. Ο Θεός είναι ΑΓΑΠΗ. 

Έχει φτάσει η ώρα να καταλάβουμε βαθιά τη βαθύτερη σημασία αυτού που ονομάζεται ΑΓΑΠΗ. Πραγματικά η Αγάπη είναι ο μοναδικός τύπος Ενέργειας που μπορεί να μας ΧΡΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙ τελείως.