ΔΥΝΑΜΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ.

Στις μέρες μας ακούμε πολύ συχνά για ανθρώπους δυνατούς, που έχουν νικήσει κάποια πολύ δύσκολη ή ανίατη ασθένεια, όπως για παράδειγμα τον καρκίνο. 

Τους ακούμε μετά το γεγονός να λένε πολλά λόγια για την δύναμή τους, αλλά δεν έχουμε ακούσει έστω και έναν λόγο για την αδυναμία τους την στιγμή που ζούσαν το γεγονός, και πώς το αντιμετώπισαν.

Πώς αντιμετώπισαν για παράδειγμα τον φόβο και τον τρόμο που κόβουν και παραλύουν τα γόνατα, για τον κρύο ιδρώτα που λούζει το σώμα και είναι ψυχρότερος από τους πάγους της Σιβηρίας, για το σαν πέτρα σφιγμένο στομάχι, για τους άδειους πνεύμονες, που όσο μεγάλη ανάσα και αν έπαιρναν, ποτέ τους δεν γέμιζαν με επαρκή αέρα.

Για το άγχος, που τους κρατούσε ξάγρυπνους τις ατελείωτες, αξημέρωτες νύχτες, για τον θυμό τους προς τον Θεό, συνοδευόμενος με παράπονο γιατί επέτρεψε να συμβεί αυτό ενώ πίστευαν σε Αυτόν, για την πίεση που σαν μέγγενη έσφιγγε τους κροτάφους, την αγωνία, το στρες, και τι ακόμα να θυμηθεί κανείς;

Καθημερινά είναι δεκάδες οι δύσκολες καταστάσεις μέσα στην ζωή, που όχι μόνο δεν ξέρουμε, αλλά δεν έχουμε ούτε την δύναμη, ούτε και την γνώση πώς να τις διαχειριστούμε. Κατά τα άλλα, φουσκώνουμε από περηφάνια για την δύναμή μας.

Αλήθεια, ποιος από μας είναι τόσο δυνατός ώστε να μπορεί να διαχειριστεί τα διάφορα εγώ - ελαττώματα, που πετάγονται μπροστά σε μια δύσκολη ή εύκολη κατάσταση στη ζωή μας;

Για παράδειγμα πόσο δυνατοί είμαστε μπροστά σε μια απιστία, σε μια προδοσία ενός φίλου, σε ένα διαζύγιο, όταν μας πληγώνουν, όταν μας αδικούν, σε μια αρρώστια ή σε μια απώλεια ενός αγαπημένου μας προσώπου;

Πόσες φορές αλήθεια έχουμε πλανευτεί με το να πιστεύουμε πως είμαστε δυνατοί και πως μπορούμε να διαχειριστούμε αυτό που μας συμβαίνει μέσα μας, ενώ τα αποτελέσματα μάς έχουν δείξει εντελώς το αντίθετο;

Καθημερινά τα γεγονότα μάς δείχνουν πως μπροστά στις διάφορες καταστάσεις και στα διάφορα εγώ που πετάγονται από αυτές, πως είμαστε σαν φτερό στον άνεμο, πως μας κάνουν ότι θέλουν, αλλά εμείς με τίποτα και με κανέναν τρόπο δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, και θεωρούμε τους εαυτούς μας δυνατούς.

Η απόδειξη πως δεν δεχόμαστε την κατάστασή μας, είναι πως προσπαθούμε να την πνίξουμε, να την κρύψουμε, και να την καλύψουμε από τον εαυτό μας και από τους άλλους, δήθεν γελώντας, διασκεδάζοντας, ότι όλα είναι καλά, και κάνοντας χίλιες δυο χαζομάρες, αλλά στο τέλος ξέρουμε πολύ καλά πως η πληγή είναι εκεί, και θα παραμείνει εκεί, μέχρι να την θεραπεύσουμε.

Μπορεί να κάνουμε πολλές προσευχές, πολλές μετάνοιες, να τρέχουμε από τον έναν ομιλητή στον άλλο, να λέμε πως πιστεύουμε στον Θεό, αλλά όσο δεν συνεργαζόμαστε άμεσα και έμπρακτα με την Θεϊκή μας Μητέρα, παρακαλώντας την να διαλύσει όλη την σαπίλα που κουβαλάμε μέσα μας, αυτή θα συνεχίσει να υπάρχει στην ψυχή μας, ακόμα και αν δεν το θέλουμε.

Φαίνεται πως δεν βαριόμαστε ποτέ βλέποντας το ίδιο έργο ξανά και ξανά. Δεν βαριόμαστε να παραμυθιάζουμε τον εαυτό μας λέγοντας δεν θα ξανά θυμώσω, δεν θα ξανά φοβηθώ, δεν θα ξανά ζηλέψω, δεν θα ξανά πληγώσω αυτούς που αγαπάω, δεν, δεν, δεν, και μετά πάλι να ξανακάνουμε τα ίδια.  

Πόσες φορές αλήθεια πρέπει ξανά και ξανά, να το περάσουμε αυτό μέχρι να καταλάβουμε ότι μπροστά στα εγώ - ελαττώματα είμαστε ανήμποροι, ανίσχυροι, και αδύναμοι;

Δεν μας αρέσει, το θεωρούμε αρνητικό, υποτιμητικό, σαν αδυναμία ή ντροπή να παραδεχτούμε μέσα μας πως είμαστε αδύναμοι να διαχειριστούμε και να αντιμετωπίσουμε τον ψυχολογικό μας κόσμο.

Φίλε και Φίλη, το να παραδεχτούμε την αλήθεια, πως είμαστε πιο αδύναμοι από τα εγώ μας, αδύναμοι να τα ελέγξουμε και να τα διαχειριστούμε, αυτό δεν κρύβει μέσα του καμία αδυναμία. Ίσα - ίσα, κρύβει μια μεγάλη δύναμη και γνώση.

Όταν παρατηρούμε τι συμβαίνει μέσα μας και  παραδεχόμαστε πραγματικά, ειλικρινά, ζώντας  κυριολεκτικά αυτό το γεγονός, ότι είμαστε ανήμποροι, ανίσχυροι, και αδύναμοι μπροστά στα εγώ που βγαίνουν από τις διάφορες καταστάσεις της ζωής, τότε γυμνοί και ταπεινοί είμαστε έτοιμοι να ντυθούμε με την μεγαλύτερη δύναμη που υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο, την ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.

Σ' αυτήν την κατάσταση, ταπεινοί και γυμνοί από κάθε δύναμη, προστρέχουμε στην Θεϊκή μας Μητέρα, γνωρίζοντας από άμεση εμπειρία πως μόνο η δύναμη της αγάπης Της μπορεί να μας λυτρώσει.

Σκέψου για λίγο. Όσο υπάρχει μέσα μας αυτός που αισθάνεται δυνατός, είναι ποτέ δυνατό να προσφύγει σε μια ανώτερη δύναμη για βοήθεια; 
Η Θεϊκή Μητέρα βοηθάει αυτούς που παραδέχονται την κατάστασή τους, την αδυναμία τους, δεν έχει λόγο ούτε και νόημα να βοηθήσει τους ήδη δυνατούς. 

Για να σας μεταδώσω καλύτερα αυτό που λέω, επιτρέψτε με να σας πάω λίγο πίσω τότε που ήμασταν μικρά παιδιά, τότε που τις νύχτες ξεσπούσε μια καταιγίδα, και εμείς ξυπνούσαμε στον ύπνο μας γεμάτοι φόβο από τις αστραπές, τους κεραυνούς, και τις βροντές.

Τι κάναμε τότε; Τρέχοντας, πηγαίναμε και κουρνιάζαμε στην αγκαλιά του πατέρα και της μητέρας μας και αυτοί με την δύναμη της αγάπης τους σκόρπιζαν τους φόβους, και γέμιζαν την ψυχή μας με δύναμη και θάρρος.

Τότε ειλικρινείς και αθώοι παραδεχόμασταν την κατάστασή μας, την αδυναμία μας. Τώρα βλέπεις μεγαλώσαμε και το θεωρούμε υποτιμητικό, ντροπιαστικό να δείξουμε αυτό που είμαστε στον εαυτό μας, ακόμα και στο Είναι μας, προτιμώντας έτσι να γυρνάμε την πλάτη στην αλήθεια.

Είναι προτιμότερο και ευκολότερο μέσα από την πρακτική δουλειά του εαυτού μας, να καταστρέψουμε την φαντασία μας πως είμαστε ισχυροί και δυνατοί, παρά μέσω του του Νόμου του Κάρμα της Θεϊκής Δικαιοσύνης, και περνώντας από ένα απερίγραπτο πόνο για τα λάθη που κάναμε, να καταλάβουμε στο τέλος ότι είμαστε ένα τίποτα.

Μαθαίνοντας να πλησιάζουμε την Θεϊκή μας Μητέρα χωρίς ντροπή για την κατάστασή μας, όπως τότε που ήμασταν παιδιά, με ειλικρίνεια μπορούμε να της μιλήσουμε για το όποιο βαρύ φορτίο κουβαλάμε.

Όταν της ζητάμε να αφαιρέσει από πάνω μας όλα τα βαριά ενδύματα όπως του φόβου, της αγωνίας, της φαρσοκωμωδίας, της ψεύτικης δύναμης, κλπ, Αυτή με την δύναμη της αγάπης της τα αφαιρεί.

Αυτή η άμεση εμπειρία, μας δίνει την γνώση πως είναι ή μόνη δύναμη στο σύμπαν που μπορεί να μας ελευθερώσει από όλα τα εγώ - ελαττώματα, και που δεν θα μας προδώσει ποτέ.

Κατανοώντας την κατάστασή μας, την αδυναμία μας, ότι είμαστε ανίσχυροι μπροστά στα διάφορα εγώ, ταπεινωμένοι παραδινόμαστε, και το μόνο που θέλουμε και ζητάμε με όλη την ψυχή μας, είναι η δύναμη της αγάπης που πηγάζει από την Θεϊκή μας Μητέρα, να μας εξαλείψει μια για πάντα.

Περισσότερες πληροφορίες για την Θεϊκή Μητέρα μπορείτε να διαβάσετε πατώντας ΕΔΩ.