ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ.

Με αυτό το κείμενο θέλω να κάνω γνωστή την πολύ στενή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στην ελληνική μυθολογία, και στους τρεις παράγοντες της επανάστασης της συνείδησης. 

Οι τρεις παράγοντες της επανάστασης της συνείδησης παραμένουν αναλλοίωτοι μέσα στο χρόνο, και όπως τώρα, έτσι και τότε στην αρχαία Ελλάδα, αποτελούσαν τον μοναδικό δρόμο γι’ αυτούς που ποθούσαν την απελευθέρωση από το εγώ, την Χριστικοποίηση, και την τελική ένωση με τον Πατέρα.

Η μόνη διαφορά είναι ότι τώρα οι τρεις παράγοντες δίνονται φανερά, ενώ τότε δινόντουσαν μυστικά στους μαθητές που ήταν έτοιμοι. Στην υπόλοιπη ανθρωπότητα που δεν ήταν έτοιμη ή δεν την ενδιέφερε η εσωτερική απελευθέρωση, δόθηκαν οι τρεις παράγοντες της επανάστασης της συνείδησης καλά κρυμμένοι μέσα σε "μύθους" και με συμβολισμούς.   

Εδώ να πω πως οι δώδεκα Θεοί του Ολύμπου όπως και οι Αρχαίοι Έλληνες Ήρωες, δεν είναι ένας μύθος, αλλά μια μεγάλη πραγματικότητα.

Αυτό μπορεί να το αποδείξει ο οποιοσδήποτε στον εαυτό του, αν συνειδητά μεταφερθεί στον αστρικό κόσμο ή κόσμο των ονείρων, και ζητήσει από τον Θεϊκό του Πατέρα να τον μεταφέρει σ' αυτούς, και να αρχίσει κάθε φορά έναν - έναν, πρόσωπο με πρόσωπο να τους γνωρίζει.

Οι τρεις παράγοντες της επανάστασης της συνείδησης για να απελευθερωθεί και να αυτοπραγματωθεί κάποιος τότε και τώρα, είναι οι εξής: Ο πρώτος παράγοντας είναι η εξάλειψη των ελαττωμάτων. Να διαλύσει με την βοήθεια της Θεϊκής του Μητέρας όλα τα εγώ - ελαττώματα που έχει δημιουργήσει, που συμβολιζόντουσαν στην αρχαία Ελλάδα με ζώα, ζωώδη ή ανθρωπόμορφα τέρατα, ή με κακούς ανθρώπους, όπως βασανιστές, δολοφόνους, κλέφτες κακοποιούς, κλπ. κλπ.

Ο δεύτερος Παράγοντας είναι η εργασία με τη φωτιά και η μετατροπή των σεξουαλικών ενεργειών. Αυτός ο παράγοντας σήμερα ονομάζεται σεξουαλική μαγεία ή σεξουαλική αναγέννηση. Στον μεσαίωνα ονομαζόταν Αλχημεία, και στην αρχαία Ελλάδα συμβολιζόταν με το καμίνι του Θεού Ήφαιστου, και το σιδηρουργείο των Κυκλώπων.  

Εκεί κατεβαίνει για να εργαστεί με την φωτιά και το νερό, αυτός που ποθεί να κατασκευάσει το σπαθί του και να το ατσαλώσει. Εκεί δημιουργεί την πανοπλία του, που είναι τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα Χρυσού και Φωτός, για να έχει το δικαίωμα να ενσαρκώσει τον Χριστό και τον Πατέρα.  

Ο τρίτος παράγοντας είναι η Θυσία και η Αγάπη προς τους άλλους: Δηλαδή, την κατανόηση που αποκόμισε κάποιος από τον πρώτο και δεύτερο παράγοντα, να την δώσει βοηθώντας τους άλλους να καταφέρουν το ίδιο, χωρίς εγωισμό, με αγάπη, γενναιόδωρα και αφιλοκερδώς, όπως το έκαναν με το παράδειγμά τους όλοι οι αρχαίοι Έλληνες Ήρωες, αφήνοντας γραμμένη την ζωή τους με τους τρεις παράγοντες στην παγκόσμια ιστορία.   

Όταν διαβάζουμε για τους Ήρωες της Ελληνικής μυθολογίας όπως ο Ηρακλής, ο Θησέας, ο Ιάσονας, ο Οδυσσέας, ο Αχιλλέας, ο Περσέας κ.λπ., βλέπουμε πως η ζωή τους ήταν μια περιπλάνηση γεμάτη από επικίνδυνες δοκιμασίες με διάφορα τέρατα, ζώα, ζωώδη ανθρωπόμορφα τέρατα ή κακούς ανθρώπους που έπρεπε να νικήσουν για να καταφέρουν τους άθλους τους. Όλα αυτά συμβολίζουν την αιώνια μάχη της ψυχής ενάντια στα εγώ - ελαττώματα που κουβαλάμε μέσα μας.

Παρατηρήστε στην παρακάτω εικόνα πως σε αυτό το άγαλμα ο Περσέας δεν κρατάει το κεφάλι της Μέδουσας αλλά το δικό του. Με αυτό θέλει να μας δείξει τον συμβολισμό της εξάλειψης του εγώ, μέσα από τον ψυχολογικό θάνατο του εαυτού μας.

Αν κάποιοι κοροϊδεύουν, και ειρωνεύονται τις δοκιμασίες που πέρασαν οι Ήρωες, με τα τέρατα, ή τα ανθρωπόμορφα τέρατα κλπ. είναι γιατί έχουν άγνοια, δεν γνωρίζουν.

Στην αρχαία Ελλάδα μα και σε όλο τον Κόσμο την εποχή εκείνη, όλες οι δοκιμασίες που περνούσαν οι μαθητές και οι μυημένοι από τους Δασκάλους τους ήταν στο φυσικό κόσμο. Τώρα, εξαιτίας της μαύρης εποχής που ζούμε, οι Δάσκαλοι μαζί με τις δοκιμασίες έχουν μεταφερθεί στην πέμπτη διάσταση που είναι ο Αστρικός κόσμος, χωρίς όμως να αποκλείουμε ότι κάποια από αυτές ο δοκιμαζόμενος δεν μπορεί να την περάσει στον φυσικό κόσμο. 

Διευκρινίζω πως τις δοκιμασίες τις περνάνε όλοι αυτοί που δουλεύουν με τους τρεις παράγοντες της επανάστασης της συνείδησης, όπως το έκαναν και όλοι οι αρχαίοι Έλληνες Ήρωες.

Με τις εξουσίες και τις δυνάμεις που κατείχαν οι Θεϊκοί Δάσκαλοι, εμφάνιζαν κάποιο ζώο, τέρας, ή ένα ανθρωπόμορφο τέρας μέσα σε μια σπηλιά, στην ύπαιθρο, ή οπουδήποτε αλλού, όπου πάνω σ' αυτό ήταν προσωποποιημένη η κακία του ελαττώματος του μαθητή ή του μυημένου που έπρεπε να αντιμετωπίσει. 

Αν είχε μέσω του ψυχολογικού θανάτου δουλέψει δυνατά με την εξάλειψη αυτού του εγώ - ελαττώματος που ήταν προσωποποιημένο στο τέρας, τότε το νικούσε και έβγαινε στεφανωμένος νικητής. Αν όχι, δεν υπήρχε άλλος δρόμος από το να δουλέψει σοβαρά με τον εαυτό του ώστε να έχει μια δεύτερη ευκαιρία.

Ο στόχος όλων των τελικών προσπαθειών των ηρώων της ελληνικής μυθολογίας ήταν να εξαγνιστούν και να κατακτήσουν κάποιο Βασίλειο.

Ο ρωμαλέος Ηρακλής, ήθελε να εξαγνιστεί και να κατακτήσει το Βασίλειο της κορυφής του Ολύμπου, του ψηλότερου βουνού της Ελλάδας όπου κατοικούσε ο Πατέρας του Δίας, που εσωτερικά συμβολίζει την κατάκτηση του υψηλότερου πνευματικού επιπέδου της Ψυχής, για να έχει το δικαίωμα να επιστρέψει στον Πατέρα του και ζήσει μαζί με τους Θεούς.

Ο πολυμήχανος Οδυσσέας, ήθελε να πάρει πίσω το βασίλειό του που το κλέψανε οι μνηστήρες, (τα εγώ - ελαττώματα που σπαταλούν την πνευματική περιουσία μας), και να σώσει την πιστή Πηνελόπη, όπου καρτερικά τον περιμένει μέσα σε αυτό το Βασίλειο, και δεν είναι άλλη από την Ουσία, την Ψυχή μας. Στο τέλος ο Οδυσσέας αφού κέρδισε το Βασίλειό του, λέγεται πως πήγε να συναντήσει και να αγκαλιάσει τον Βασιλιά Πατέρα του, (Το Είναι του).

Ο τολμηρός Θησέας για να επιστρέψει πίσω στον Βασιλιά Πατέρα του Αιγέα στην Αθήνα, ακολούθησε πεζός μια διαδρομή και την καθάρισε από την γεμάτη ληστές βασανιστές, και δολοφόνους, (τα εγώ - ελαττώματα που ληστεύουν, βασανίζουν, και δολοφονούν την Ψυχή μας), και έτσι γύρισε εξαγνισμένος στον Πατέρα του (το εσωτερικό του Είναι) που τον περίμενε. 
Τον ολοκληρωτικό θάνατο των εγώ - ελαττωμάτων τον πέτυχε σκοτώνοντας τον ανθρωπόμορφο Μινώταυρο, και έτσι κατέκτησε το Βασίλειο από τον Πατέρα του Αιγέα.

Ο δυνατός Ιάσονας, πόσες δοκιμασίες πέρασε αλήθεια στο ταξίδι του με την αργοναυτική εκστρατεία για να πάρει πίσω το Βασίλειο του Πατέρα του Αίσονα.

Ο ατρόμητος Αχιλλέας, ο πιο επιφανής Ήρωας της Τροίας, έδωσε αμέτρητες μάχες για να κατακτηθεί το Βασίλειό της.  

Ο Περσέας για να κατακτήσει το Βασίλειο του παππού του Ακρισίου, έπρεπε να σκοτώσει την Μέδουσα που είναι μια άλλη προσωποποίηση του εγώ, ο εαυτός μου, και στην επιστροφή να ελευθερώσει την (ουσία ή ψυχή) Ανδρομέδα από τον δράκο που την φυλούσε κρατώντας την αιχμάλωτη.

Για να κατακτηθεί το Βασίλειο του Θεϊκού μας Πατέρα, που είναι το Βασίλειο του Φωτός, πρέπει πρώτα να ηττηθεί το Βασίλειο των εγώ και του σκότους, και αυτό ακριβώς είναι που έκαναν όλοι οι Έλληνες Ήρωές μας.

Αν παρατηρήσουμε όλους αυτούς τους Ήρωες, θα δούμε ότι τους άθλους που πραγματοποίησαν, (του θανάτου του εγώ), κατάφεραν να τους πετύχουν χάρη στην ουσιαστική Θηλυκή Γυναικεία παρουσία και βοήθεια που είχαν στο πλευρό τους, που δεν είναι άλλη, από την ατομική, ιδιαίτερη Θεϊκή μας Μητέρα Κουνταλίνη, και την σύζυγό μας. 

Σχεδόν σε όλους τους Ήρωες, ή προσωπική ατομική Θεϊκή τους Μητέρα, συμβολιζόταν με την Θεά Αθηνά που με την Σοφία της και τις μεγάλες στρατηγικές ικανότητες που κατείχε, προστάτευε, συμβούλευε, βοηθούσε και καθοδηγούσε τους Ήρωες να φτάσουν στον θρίαμβο και την νίκη.

Για να δούμε. Ο Ηρακλής είχε για προστάτιδα την Θεά Αθηνά, και την σύζυγό του Δηιάνειρα που τον συντρόφευε και τον ακολουθούσε σε πολλές μάχες.

Ο Οδυσσέας είχε στο πλευρό του την Θεά Αθηνά, όπου αυτή τον μεταμόρφωσε σε γέρο, ώστε να μην τον αναγνωρίσουν τα εγώ - Μνηστήρες. 

Ο Θησέας είχε την Αριάδνη που με τον μίτο (το κουβάρι), τον βοήθησε να βγει ζωντανός από τον λαβύρινθο του νου όπου ζει το εγώ - Μινώταυρος.

Ο Ιάσονας είχε την βοήθεια της Θεάς Αθηνάς και της Μήδειας, που με τις πολύτιμες συμβουλές της τον προστάτεψε να μην καεί από τους εγωϊκούς μηχανικούς ταύρους με τα χάλκινα πόδια, και τον βοήθησε να νικήσει τα εγώ στρατιώτες.

Ο Αχιλλέας είχε για προστάτιδες την Θεϊκή του Μητέρα Θέτιδα, και την Θεά Αθηνά που χωρίς την βοήθεια της δεν θα είχε κατορθώσει να νικήσει τον Έκτορα.

Ο Περσέας είχε επίσης για προστάτιδα την Θεά Αθηνά, την Θεά της Σοφίας, όπου Αυτή του έδωσε την ασπίδα και το σπαθί με το οποίο θα έκοβε το κεφάλι της Μέδουσας, όπως επίσης Αυτή ήταν που του έδειξε και τον δρόμο για να την βρει. 

Ο κάθε Ήρωας καθώς ξεκινούσε τον πόλεμο ενάντια στον εαυτό του με σύμμαχο την Θεϊκή του Μητέρα και την σύζυγό του, ήταν αναγκαίο να έχει ένα όπλο που με αυτό θα υπερασπιζόταν τον εαυτό του.

Βλέπουμε πως ο Ηρακλής είχε το ρόπαλο. 

Ο Οδυσσέας το τόξο του. 

Ο Θησέας, ο Ιάσονας και ο Περσέας είχαν τα σπαθιά τους. 

Και ο Αχιλλέας το δόρυ του. 

Όλα τα παραπάνω όπλα συμβολίζουν την σεξουαλική δύναμη και ενέργεια του Μαθητή ή του Μυημένου, και είναι δημιουργημένα από την θετική ανοδική σεξουαλική φωτιά με την οποία δουλεύει, την οποία ελέγχει και οδηγεί η Θεϊκή μας Μητέρα.

Όπως θα δούμε παρακάτω, τα όπλα των αρχαίων Ελλήνων Ηρώων μας είναι στενά συνδεδεμένα με την ΘΕΪΚΟΤΗΤΑ, τον ΧΡΥΣΟ, την ΦΩΤΙΑ, και τον ΒΡΑΧΟ ή την Πέτρα, την πέτρα που είναι το Σεξ, την πέτρα στην οποία όλοι σκοντάφτουν.

Για να δούμε. Λέγεται πως ο Ηρακλής δημιούργησε το ρόπαλό του από το ξύλο μιας ελιάς. Την ελιά όμως την δημιούργησε η Θεά Αθηνά αφού πρώτα τρύπησε με το δόρυ της (σύμβολο της ΦΩΤΙΑΣ και της σεξουαλικής δύναμης), τον ΒΡΑΧΟ, το Σεξ, και από αυτή την σεξουαλική ένωση ξεπήδησε, φύτρωσε η ελιά.

Από τον καρπό της ελιάς βγαίνει το λάδι που επίσης εμπεριέχει μέσα του το στοιχείο της ΦΩΤΙΑΣ, όπου με αυτό κρατούσαν αναμμένη την φλόγα στους Ναούς και τις Εστίες τους προς τιμή της Θεάς Εστίας, που ήταν η προστάτιδα της ΦΩΤΙΑΣ σε κάθε Ναό και σπίτι, και είναι μια άλλη εκδήλωση της Θεϊκής μας Μητέρας.

Με όπλο του την Σεξουαλική ενέργεια, την ΦΩΤΙΑ, ο Ηρακλής σκότωσε τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας για να μην αναγεννιούνται και πολλαπλασιάζονται. Αυτό μας δείχνει πολύ καθαρά πως μόνο ή κατανόηση επάνω στα ελαττώματά μας δεν είναι αρκετή για να πεθάνουν, και πως μόνο με την ΦΩΤΙΑ σύμβολο της σεξουαλικής δύναμης και ενέργειας πεθαίνουν τα εγώ - ελαττώματα

Μαχόμενος με όπλο του το Σεξ, την ΦΩΤΙΑ, ο Ηρακλής κατάφερε να πάρει το δώρο του από τον Θεό Ήφαιστο, την ΟΛΟΧΡΥΣΗ πανοπλία του, και αυτό μας κάνει να θυμηθούμε την κατασκευή των ΧΡΥΣΩΝ ηλιακών σωμάτων που δημιουργεί ο κάθε Μυημένος, δουλεύοντας με την Φωτιά, που είναι το Σεξ.

Αγωνιζόμενος με όπλο του το Σεξ, την ΦΩΤΙΑ,ο Ηρακλής θριάμβευσε στον δωδέκατο άθλο του που ήταν να δαμάσει ολοκληρωτικά την ενστικτώδη σεξουαλική ενέργεια που έρεε ανεξέλεγκτη μέσα στο σώμα του, και το απέδειξε κατεβαίνοντας στην ΦΩΤΙΑ του Άδη, όπου με μόνο όπλο τα γυμνά του χέρια, δάμασε τον κέρβερο.

Επίσης μέσω της ΦΩΤΙΑΣ ο Ηρακλής έκαψε τον Γήινο εγωϊκό Ηρακλή, και αναστήθηκε ο πνευματικός στην κορυφή του Ολύμπου, δίπλα στον Πατέρα του Δία.

Ο Οδυσσέας, έλαβε το τόξο του από τον Ίφιτο το οποίο ήταν του Πατέρα του που του το χάρισε ο Θεός Απόλλωνας· και σίγουρα κατασκευασμένο από τα χέρια του Θεού της ΦΩΤΙΑΣ και της ΠΕΤΡΑΣ Ήφαιστου, τον μόνο δημιουργό Θεϊκών όπλων.

Ο Θησέας, με την κατεύθυνση που του έδωσε η Μητέρα του Αίθρα, πήρε το σπαθί και τα σανδάλια του Πατέρα του που τα είχε κρύψει κάτω από ένα μεγάλο ΒΡΑΧΟ (το σεξ), δίπλα στον Ναό του Δία. 

Ο Ιάσονας πήρε το ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ δέρας, το όπλο που έδινε δύναμη και έκανε ανίκητο κάποιον, από έναν Δράκο που το φυλούσε πετώντας ΦΩΤΙΑ από το στόμα του σε όποιον πλησίαζε, και αυτό μας θυμίζει την μάχη με τον Δράκοντα των σκοταδιών που είναι η σκιά του Είναι μας, αυτός που μας προπονεί επάνω στο Σεξ, βάζοντάς μας σε πειρασμό. 
Ο πειρασμός είναι ΦΩΤΙΑ. Η νίκη πάνω στον πειρασμό είναι ΦΩΣ.

Ο Αχιλλέας από ποιόν πήρε την περίτεχνη ασπίδα; Τον θώρακα που ήταν πιο λαμπερός από την ΦΩΤΙΑ, και το κράνος με την ΧΡΥΣΗ φούντα; Τα πήρε επίσης από τον Θεό Ήφαιστο, τον Θεό της ΦΩΤΙΑΣ, και κατά εντολή της ίδιας της Θεϊκής του Μητέρας Θέτιδας.

Η Θεά Αθηνά οδήγησε τον Περσέα στην χώρα των Υπερβόρειων όπου μετά από θυσία που έκανε, (θυσία του εαυτού του), παρέλαβε το σπαθί και την περικεφαλαία του, και όπως ξέρουμε καμιά θυσία δεν γίνεται χωρίς να συνοδεύεται από την ΦΩΤΙΑ.

Με όπλο το κεφάλι της Μέδουσας (προσωποποίηση του εγώ ο εαυτός μου,) ο Περσέας έκανε ΠΕΤΡΑ τον δράκοντα που πετούσε ΦΩΤΙΑ από το στόμα του, δείχνοντάς μας με αυτόν τον συμβολικό τρόπο πως με τον θάνατο των εγώ - ελαττωμάτων, νικιέται ο Δράκοντας των σκοταδιών και της Σοφίας, που είναι η ΠΕΤΡΑ που όλοι σκοντάφτουμε, το Σεξ. 

Διαβάζοντας την αρχαία Ελληνική "μυθολογία," ανακαλύπτουμε τόσες πολλές λεπτομέρειες και πόσο βαθιά είναι, που πραγματικά μας εκπλήσσει. 

Τελειώνοντας αυτό το κείμενο να πω πως αυτό που ενώνει όλους τους ανθρώπους, τις θρησκείες, ή τις σχολές όπου πιστεύει ή ανήκει ο καθένας, είναι οι τρεις παράγοντες της επανάστασης της συνείδησης. Δουλεύοντας με αυτούς υπάρχει σε όλους ένας κοινός στόχος, και είναι αυτός που ενώνει βάζοντας τέλος στις ζήλιες, τους εγωισμούς τις μνησικακίες και σε όλους τους θρησκευτικούς διαχωρισμούς.

Να διδαχτούμε, να εμψυχωθούμε και να πάρουμε δύναμη από την ζωή και το παράδειγμα των αρχαίων Ελλήνων προγόνων μας· όμως να εξαλείψουμε από μέσα μας την περηφάνια και την τεμπελιά οι οποίες στηρίζονται, βολεύονται, αναπαύονται και επαναπαύονται, επάνω στις δάφνες που οι ίδιοι κέρδισαν. 

Οι αρχαίοι Έλληνες πρόγονοι αγωνίστηκαν με τον εαυτό τους, και έκαναν το καθήκον τους για αυτούς και για μας μέσω των τριών παραγόντων της επανάστασης της συνείδησης, αφήνοντάς μας χαραγμένους στην ιστορία τους χάρτες του δρόμου που οφείλουμε να βαδίσουμε, για να μην χαθούμε.

Τώρα είναι η δική μας ώρα σε αυτήν την μεγάλη εσωτερική μάχη, να κατακτήσουμε μέσα μας το Βασίλειο που δικαιωματικά μας ανήκει, και να ελευθερώσουμε την Ουσία, την Ψυχή, όπου στην αρχαία Ελλάδα ονομαζόταν καρτερική Πηνελόπη, ωραία Ελένη, πανέμορφη Ανδρομέδα, κ.λπ.

Να την ελευθερώσουμε από τους ληστές, βασανιστές, κακοποιούς, δολοφόνους, δράκους, μέδουσες, Μινώταυρους, Μνηστήρες, κλπ, και στην πορεία ελευθερώνοντας και κατακτώντας την, να κερδίσουμε τις δικές μας Δάφνες, στεφανωμένοι από τον Θεϊκό μας Πατέρα όπου υπομονετικά περιμένει την επιστροφή μας στο Βασίλειό Του.