ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

                   

Στις μέρες μας, σπάνιος είναι ο άνθρωπος που δεν ΑΝΤΙΔΡΑΕΙ, αλλά παραμένει ήρεμος μπροστά στα γεγονότα της ζωής. 

Ένα από τα κύρια αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά που έχουν τα εγώ ή ελαττώματα όταν εκδηλώνονται, είναι η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ.

Η κάθε αντίδραση προέρχεται από τις ΔΡΑΣΕΙΣ που κάνουν οι όμοιοί μας, από τα λόγια που λένε, ή τις εντυπώσεις που μας προκαλούν.

Η συνείδηση έχει μία κοινή λογική σε όλους τους ανθρώπους. 
Αντίθετα το κάθε ελάττωμα, καθώς έχει κλέψει ένα μικρό κομμάτι της ψυχής μας και έχει μηχανοποιηθεί, έχει αποκτήσει αυτονομία ΔΡΩΝΤΑΣ ανεξέλεγκτα, με δική του λογική και ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ.

Η διαφορά ενός ανθρώπου που έχει αφυπνίσει συνείδηση με έναν που δεν έχει αφυπνίσει, είναι ότι ο πρώτος χρησιμοποιεί συνειδητά και κατά βούληση τον νόμο της ΔΡΑΣΗΣ και της ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ ενώ ο δεύτερος μηχανικά.

Σε μια συζήτηση στο αστρικό με έναν αφυπνισμένο άνθρωπο θα δούμε ότι θα πει την γνώμη του, και ή θα αποχωρίσει, ή θα παραμείνει χωρίς να αντιδράσει επιμένοντας βίαια να αποδείξει ότι έχει δίκαιο. 
Δεν θα προσπαθήσει να περάσει την δική του γνώμη,  χαρακτηρίζοντας ή προσβάλοντας τον άλλο, κλπ.

Για να μην γίνουν παρεξηγήσεις. Δεν αναφέρομαι στην αντίδραση που είναι καθήκον να έχει κάποιος, όταν απειλείται η σωματική του ακεραιότητα και η ακεραιότητα των ατόμων που έχει υπό την προστασία του.

Ούτε ακόμα όταν κάποιος π.χ. εγκληματεί ή αδικεί σε βάρος μας, και εμείς αντιδρούμε κάνοντας χρήση της φυσικής δικαιοσύνης. Αναφέρομαι στις ψυχολογικές αντιδράσεις που βγαίνουν σε πληθώρα από μέσα μας, μηχανικά και αυτόματα.

Είναι σημαντικό να λέμε την γνώμη μας πάνω σε ένα γεγονός, αλλά πραγματικά είναι κρίμα κάποιος να χάνει την συνείδηση του ΑΝΤΙΔΡΩΝΤΑΣ μηχανικά σαν ελατήριο στις ΔΡΑΣΕΙΣ που οι άλλοι κάνουν, ή στα λόγια που λένε.

Όταν έρθει η ώρα της απολογίας μας μπροστά στον Μεγάλο Νόμο, δεν θα απολογηθούμε για το τί κάνανε οι άλλοι, αλλά για το πως αντιδράσαμε εμείς μπροστά σε όλα τα γεγονότα της ζωής μας.

Ένας άνθρωπος που δεν στρέφει καθημερινά την προσοχή επάνω του για να γνωρίσει τον εαυτό του, που δεν διαλύει τα διάφορα εγώ ή ελαττώματα και ούτε βγαίνει συνειδητά στο αστρικό, είναι αδύνατο να δει και πολύ λιγότερο να κατανοήσει τις μηχανικές ΔΡΑΣΕΙΣ και ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ του.

Ο πιο σύντομος, ο πιο γρήγορος δρόμος για να δούμε τις μηχανικές ΔΡΑΣΕΙΣ και ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ μας είναι να μάθουμε να βγαίνουμε από το φυσικό μας σώμα συνειδητά τις ώρες που πάμε να κοιμηθούμε, στον αστρικό κόσμο. 

Ο αστρικός διαχωρισμός και η μετάβαση συνειδητά στην πέμπτη διάσταση ή κόσμο των ονείρων γίνεται επιτακτική ανάγκη, γιατί η εκπαίδευση που λαμβάνει κάποιος εκεί είναι μεγάλης σημασίας και αναντικατάστατη, μιας και δεν μπορεί να γίνει εδώ στον φυσικό κόσμο. 

Εννοείται ότι για να εκπαιδεύσει ένας Δάσκαλος τον μαθητή του στο Αστρικό, είναι αδύνατο αυτό να γίνει αν ο τελευταίος δεν είναι συνειδητός. 
Γιατί τι να κάνει ένας Δάσκαλος με έναν μαθητή που την ώρα του μαθήματος η συνείδησή του κοιμάται και ονειρεύεται; Πώς να τον εκπαιδεύσει;

  

Το πρώτο που εκπαιδεύουν οι Αξιοσέβαστοι Δάσκαλοι σε ένα μαθητή που τους επισκέπτεται συνειδητά στον Αστρικό Κόσμο είναι αυτό που ονομάζουμε μηχανική και αυτόματη ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ.

Δοκιμάζουν την ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ του συνεχώς κάθε φορά που αυτός τους επισκέπτεται συνειδητά στον Αστρικό Κόσμο, μέχρι που σιγά - σιγά, τον βοηθούν να αρχίσει να κατανοεί ότι αυτό που μέσα του αντιδράει είναι τα ίδια τα εγώ, εγώ ο ίδιος, ο εαυτός μου, δεν είναι η συνείδηση, και ότι αυτή η μηχανική και αυτόματη ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ αποτελείται από την ταύτιση, την γοητεία και τον ύπνο της συνείδησης. 

Να λοιπόν γιατί είναι τόσο σημαντικός ο συνειδητός αστρικός διαχωρισμός, και η μετάβασή μας στην Πέμπτη διάσταση.

Είναι ανάγκη να καταλάβουμε την ιδιότητά μας, ότι ήμαστε Μαθητές. Και όπως ακριβώς γίνεται εδώ στον φυσικό κόσμο, ο Μαθητής είναι αυτός που πηγαίνει στην αίθουσα του σχολείου να συναντήσει τον Δάσκαλό του, όπου θα τον εκπαιδεύσει και θα τον δοκιμάσει εξετάζοντάς τον.

Εκπαιδεύοντάς μας στο Αστρικό, ο ρόλος τον Αξιοσέβαστων Δασκάλων είναι να μας βοηθήσουν να δώσουμε την νότα προς τα πάνω, και μέσα από τις δοκιμασίες που μας βάζουν να μάθουμε να δουλεύουμε με τα εγώ και τις ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ μας.

Σε εκείνες τις κρίσιμες στιγμές της δοκιμασίας αλλά και της εκπαίδευσης, οι Αξιοσέβαστοι Δάσκαλοι με τις συνειδητές ΔΡΑΣΕΙΣ τους κάνουν τα πιο απίστευτα, τα πιο παράδοξα, τα πιο άδικα και σκληρά πράγματα, βλέποντας έτσι αν θα πληγωθούμε και ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ. 

Αυτό το κάνουν ειδικά πάνω σε καταστάσεις όπου γνωρίζουν ότι εμείς ήμαστε γοητευμένοι με ένα πρόσωπο, με μία ιδέα, με ένα γεγονός, ή μια κατάσταση όπου έχουμε δίκαιο.

Η πρώτη αντίδραση που βγαίνει από μέσα από κάποιον που περνάει από αυτό, είναι να σκεφτεί πως αυτός ο Δάσκαλος που τον δοκιμάζει ότι δεν είναι καλά, ότι δεν ξέρει τι του γίνεται.

Η δεύτερη αντίδραση είναι να βγει από μέσα του η απογοήτευση, το θανάσιμα πληγωμένο δίκιο του συνοδευόμενο από παράπονα, θυμό και εσωτερική βία. 

Εδώ επιτρέψτε μου να σας πω, ότι οι Ιεραρχίες που μας δοκιμάζουν και μας εκπαιδεύουν με τις συνειδητές ΔΡΑΣΕΙΣ τους, δεν έχουν τίποτε προσωπικό μαζί μας και σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να μας πληγώσουν. Αυτοί με όλη τους την καρδιά θέλουν να θριαμβεύσουμε, και όταν το κάνουμε μας επιβραβεύουν χαμογελώντας.

Αυτό είναι παρόμοιο με έναν δάσκαλο που εδώ στο φυσικό κόσμο βάζει διαγώνισμα στους μαθητές του. Όταν το κάνει αυτό, δεν έχει τίποτα προσωπικό μαζί τους. Έτσι δεν είναι; Τους εκπαιδεύει για να γίνουν αυτοί καλύτεροι.

             

Εμείς καλούμαστε να αναγνωρίζουμε την εσωτερική φύση του μαθήματος, δηλαδή αυτό που μας αναλογεί και είναι δικό μας, που είναι τα διάφορα εγώ και οι ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ τους που ξεπηδούν από το εσωτερικό μας, την στιγμή της δοκιμασίας.

Τότε θα δούμε με συνειδητό τρόπο, ότι οι συνάνθρωποί μας αλλά και οι Δάσκαλοι, είναι απλά η αιτία για να μας βγάλουν στην επιφάνεια, αυτά που ήδη υπήρχαν κρυμμένα στα βάθη του εαυτού μας.

Έτσι θα έπρεπε να είμαστε χαρούμενοι όταν μας συμβαίνει κάτι τέτοιο, και όχι να ΑΝΤΙΔΡΑΜΕ βίαια ρίχνοντας το φταίξιμο στους άλλους. 

Γνωρίζω πως είναι δύσκολο αυτό που λέω τώρα, αλλά πραγματικά εμείς οφείλουμε να τους πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, (αν θέλουμε στ' αλήθεια ψυχολογικά να πεθάνουμε), σε όλους αυτούς που με την συμπεριφορά τους γίνονται η αιτία, να μας βγάλουνε τον χειρότερο εαυτό μας με τις ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ του, και έτσι να μας δείξουν αυτό που εσωτερικά είμαστε.

Η Θεϊκή μας Μητέρα μάς βοηθάει, μάς προπονεί πάνω σ' αυτό, δίνοντάς μας στον φυσικό και αστρικό κόσμο όλες τις ευκαιρίες μέσα από τις σχέσεις με τους συνανθρώπους μας, ώστε όταν έρθει η στιγμή της εξέτασης και της δοκιμασίας να θριαμβεύσουμε.

Εμείς στην πορεία της ημέρας ΔΡΑΜΕ όσο ποιο συνειδητά μπορούμε, ζητώντας με δύναμη, εντελώς επαναστατικά από την Θεϊκή μας Μητέρα, να διαλύσει το κάθε εγώ ή ελάττωμα και τις αντιδράσεις του, με τον παρακάτω τρόπο. 

Μητέρα μου βγάλε έξω από μένα αυτό το ελάττωμά μου και διέλυσε το.

Έτσι είναι το πως γεννιέται μέσα μας η κατανόηση, εξαλείφεται το ελάττωμα και η αντίδρασή του, και το σημαντικότερο είναι ότι η συνείδηση που ήταν φυλακισμένη στο ελάττωμα ελευθερώνεται, βγαίνει από τον λήθαργό της, αφυπνίζεται, ξυπνάει.
Επίσης, με αυτόν τον τρόπο περνάμε με επιτυχία τις δοκιμασίες.

Η αλήθεια είναι, πως όσο τα εγώ ή ελαττώματα δεν διαλύονται, οι δυσάρεστες ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ που εκδηλώνονται μέσα από αυτά θα συνεχίσουν να υπάρχουν και να μας πικραίνουν την ζωή, και πάντα θα μας οδηγούν σε λανθασμένες ΔΡΑΣΕΙΣ. 

Αυτό, είναι κάτι που τις μέρες μας το βλέπουμε σε όλο τον κόσμο. 

Για παράδειγμα συμβαίνουν κάποια αρνητικά γεγονότα στη χώρα μας ή παγκόσμια, και όλος ο κόσμος απογοητευμένος και πληγωμένος από τους υπεύθυνους, ΑΝΤΙΔΡΑΕΙ βίαια προς αυτούς, τους κακολογεί, τους κρίνει, τους δικάζει, τους καταδικάζει και ποτέ του δεν κατανοεί, ότι και αυτός με τις εσωτερικές ή εξωτερικές του ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ, έχει κατεβάσει το επίπεδο του χαμηλά. 

Όσο πιστεύει κάποιος σταθερά, ότι επειδή έχει δίκαιο είναι και δικαιολογημένο ψυχολογικά να ΑΝΤΙΔΡΑΕΙ, βρίσκεται πολύ μακριά από αυτό που ονομάζεται, ο Δρόμος προς το Είναι. 

Είναι αλήθεια πως κάποιες φορές στην ζωή μας, (όπως έγραψα παραπάνω),ίσως χρειαστεί να κάνουμε χρήση της φυσικής δικαιοσύνης, για να προστατευτούμε από κάποιον που θέλει να μας αδικήσει ή να μας βλάψει.  

Είναι σωστό να ζητάμε δικαιοσύνη, αλλά το σημαντικότερο είναι προτού πάμε να ζητήσουμε το δίκιο μας, ας κοιτάξουμε για λίγο μέσα μας, ώστε να δούμε και εμείς σε τι κατάσταση βρισκόμαστε. Τότε θα δούμε το ηφαίστειο με τις πάρα πολλές αντιδράσεις μας, 

Ναι! Είναι σωστό να απαιτούμε δικαιοσύνη από τους άλλους, αλλά το σημαντικότερο είναι πρώτα να την απαιτούμε από τον εαυτό μας και για τον εαυτό μας, ζητώντας από την Θεϊκή μας Μητέρα να διαλύσει ένα - ένα την πληθώρα των ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΝ από τα ελαττώματα που μας αναλογούν, και που είναι δικά μας.

Αν αυτό δεν το κάνουμε, αλλά αντίθετα βράζουμε μέσα μας από θυμό, μίσος, εκδίκηση, θέλοντας να πληρώσει ακριβά ο αντίδικός μας γι' αυτό που μας έκανε, τότε με τι εξουσία  θέλουμε και απαιτούμε μάλιστα, ένα κόσμο καλύτερο όταν και εμείς σαν άτομα που αποτελούμε την κοινωνία έχουμε καταντήσει ίδιοι, και πολλές φορές χειρότεροι από αυτόν που μας αδίκησε; 

Εδώ αξίζει να πούμε το εξής: Ο στόχος δεν είναι να απαρνηθούμε τον κόσμο για να αποφύγουμε τους πειρασμούς και τα προβλήματα.

Ο στόχος είναι καθώς ζούμε μέσα στον κόσμο, να ελευθερωνόμαστε από όλα αυτά και τις μηχανικές ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ που μας ταυτίζουν, μας γοητεύουν, και κρατούν την συνείδησή μας σε βαθύ λήθαργο.

ΑΝΤΙΔΡΑΜΕ στον μπροστινό οδηγό που κατά την γνώμη μας οδηγεί λάθος, ΑΝΤΙΔΡΑΜΕ όταν βλέπουμε έναν αγώνα, ΑΝΤΙΔΡΑΜΕ στους συνεργάτες μας, ΑΝΤΙΔΡΑΜΕ σε αυτούς που δεν συμφωνούν με την δική μας γνώμη, ΑΝΤΙΔΡΑΜΕ στη γυναίκα μας, στον άντρα μας, στα παιδιά μας, στους φίλους μας, που δεν κάνουν αυτό που εμείς θεωρούμε σωστό, κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ., 

Όταν ΑΝΤΙΔΡΑΜΕ μηχανικά και αυτόματα σε κάθε εξωτερικό γεγονός ή εσωτερική εντύπωση, τί συμβαίνει στην πραγματικότητα μέσα μας; Συμβαίνει πως έχουμε ξεχάσει τελείως τον εαυτό μας, έτσι δεν είναι; Χάσαμε τελείως από τα μάτια, τα αυτιά μας, και από όλες τις αισθήσεις μας την αλήθεια, την ζωή που ρέει εδώ και τώρα, από μπροστά μας.

Όταν αγωνιζόμαστε για την αλήθεια, αυτή έχει την δύναμη να μας δείξει όλα τα ψέματα και τις φαντασίες του εαυτού μας.

Όταν δεν το κάνουμε αυτό, μένει ένα κενό, που αναπόφευκτα θα 'ρθει να το γεμίσει, το ψέμα και η μηχανική φαντασία. 

Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι χειρότερες, οι πιο επικίνδυνες, βίαιες, καταστροφικές, λανθασμένες, και μηχανικές ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ που βγαίνουν από μέσα μας, είναι αυτές που σε ένα γεγονός πιστεύουμε ακράδαντα πως έχουμε δίκαιο. 

Αν στ' αλήθεια στρέφουμε την προσοχή μας πάνω στον εαυτό μας για να τον γνωρίσουμε, δεν νιώθουμε μόνο την ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ του κάθε εγώ, αλλά νιώθουμε κατανοώντας βαθιά και χωρίς να το διαχωρίζουμε από τον εαυτό μας, πως το εγώ, δεν είναι κάτι διαφορετικό από μένα, εγώ ο ίδιος είμαι το εγώ, εγώ είμαι αυτός που ΑΝΤΙΔΡΑΕΙ, εγώ είμαι το πρόβλημα στη δυστυχία μου και όχι οι άλλοι.

Αυτή η βαθιά κατανόηση έχει τόση δύναμη, που αλλάζει αυθόρμητα μέχρι και τα λόγια που απευθύνουμε στην Θεϊκή μας Μητέρα, για να διαλύσει τα διάφορα εγώ.

Δεν λέμε πλέον Μητέρα μου βγάλε έξω από μένα αυτό το εγώ και διέλυσε το, διαχωρίζοντάς το από μας, αλλά λέμε, Μητέρα μου, βγάλε με έξω από τον Ναό σου*, και διέλυσε με.

 

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΟ ΝΑ ΕΚΔΗΛΩΘΕΙ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ!

Αυτό, το να κατανοήσουμε πως το εγώ που τόσο πολύ θέλουμε να εξαλειφθεί ότι είναι το ίδιο πρόσωπο με μένα, σηματοδοτεί μια μεγάλη αλλαγή στη συνείδηση που είναι, πως πλέον ή προσοχή της δεν διασπάται, δεν διαχωρίζει τον εαυτό της σε συνείδηση και εγώ, σε εγώ ο παρατηρητής και το κακό παρατηρούμενο εγώ, αλλά είναι αρμονικά ενωμένη, χωρίς να συγκρούεται, συγκεντρωμένη στο να βλέπει και να κατανοεί ακέραια όλες τις ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ, και τον δικό της εγκλωβισμό, μέσα στο εγώ.

Αυτή είναι μια κατάσταση, όπου στον Γνωστικό Εσωτερισμό ονομάζεται, η Επανάσταση της Συνείδησης. 

Για να επαναστατήσει η συνείδηση, είναι αναγκαίο να εργαζόμαστε σοβαρά επάνω στην διάλυση των ελαττωμάτων μας, ώστε να αρχίσει να βγαίνει από τον λήθαργό της, να ξυπνάει, και αυτό ποτέ δεν γίνεται ασυνείδητα. 

Γίνεται συνειδητά, και είμαστε ΕΜΕΙΣ αυτοί που θα πρέπει να κάνουν αυτό το Μεγάλο Βήμα. Ποτέ και κανείς άλλος δεν θα το κάνει αυτό για μας, ούτε ακόμα οι Εσωτερικοί μας Γονείς. Αυτοί μας στηρίζουν και μας βοηθάνε πολύ επάνω σ' αυτό, αλλά είμαστε ΕΜΕΙΣ που πρέπει να κάνουμε αυτό το Μεγάλο Βήμα.  

* Το φυσικό μας σώμα.

ΧΡΙΣΤΟΣ! ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.                                                                                 

Στη γωνιά μας κόκκινο
τ᾿ αναμμένο τζάκι.
Τούφες χιόνι πέφτουνε
στο παραθυράκι.

Όλο απόψε ξάγρυπνο
μένει το χωριό,
και κτυπά Χριστούγεννα
το καμπαναριό.

Έλα, Εσὺ που Αρχάγγελοι
σ᾿ ανυμνούνε απόψε,
πάρε απὸ την πίττα μας,
που ευωδιά και κόψε.

Έλα, κι η γωνίτσα μας
καρτερεί να ῾ρθείς.
Σούστρωσα, Χριστούλη μου,
για να ζεσταθείς.

Στέλιος Σπεράντζας.

Χρόνια πολλά! Χαρούμενα Χριστούγεννα! Καλές Γιορτές!

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΥΣΗ.

Σε αυτή την σύγχρονη και "προοδευτική" εποχή, πολλά εγκλήματα βίας ενάντια στη φύση έχουν αποποινικοποιηθεί και συγχρόνως νομιμοποιηθεί, όπως για παράδειγμα η στείρωση των ζώων, οι εκτρώσεις, η ομοφυλοφιλία κ.λπ., ή πάνε να νομιμοποιηθούν όπως είναι οι απαιτήσεις των ομοφυλόφιλων, για γάμο, τεκνοθεσία παιδιών κ.λπ.

Καλό είναι να γνωρίζουμε πως υπάρχουν δύο ειδών νόμοι, οι νόμοι της πολιτείας, του κάθε κράτους έθνους κ.λπ., και οι θεϊκοί, που εκτελούνται από τα ανθρώπινα ή τα Θεϊκά δικαστήρια αντίστοιχα. 

Αυτοί οι δύο νόμοι θα έπρεπε να συμβαδίζουν αρμονικά και ισορροπημένα μεταξύ τους, αλλά δυστυχώς, ο άνθρωπος ξεχνώντας το εσωτερικό του μέρος και λατρεύοντας μόνο τον ψυχρό του νου με τις ιδέες που αυτός επεξεργάζεται, είχε ως αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία του πέφτοντας σε σοβαρά λάθη. Ένα από αυτά είναι, πως συνεχίζει να νομιμοποιεί και άλλα εγκλήματα κατά της φύσης, χρησιμοποιώντας μια παράλογη λογική που τον κάνει να πιστεύει λανθασμένα, πως δρα με δικαιοσύνη, ισότητα, παντογνωσία κ.λπ. Όμως μπροστά στους Θεϊκούς Νόμους και τα Αντικειμενικά Δικαστήρια των ανωτέρων κόσμων, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η αλήθεια είναι, πως όλα τα "νομιμοποιημένα" αλλά σοβαρά λάθη που κάνουν οι άνθρωποι στον φυσικό κόσμο, επάνω δεν περνάνε απαρατήρητα, με αποτέλεσμα αυτοί που τα κάνουν, να τα πληρώνουν.

Οι Εσωτεριστές Φιλόσοφοι Δάσκαλοι, Σαμαέλ Αούν Βεόρ και Ραβολού, γνώστες τον Θεϊκών Νόμων, χωρίς να μασάνε τα λόγια τους μας λένε όλη την αλήθεια πάνω στο θέμα, σε αποσπάσματα από στα βιβλία τους, «Ναι, υπάρχει Κόλαση. Ναι, υπάρχει Διάβολος. Ναι, υπάρχει Κάρμα», «1ο Παγκόσμιο Γνωστικό Συνέδριο 1987», και «Γνωστική Επιστήμη».

«Α.Δ. Σαμαέλ Αούν Βεόρ: Το να σωπαίνουμε όταν πρέπει να μιλάμε αποτελεί ένα έγκλημα.

Το να μιλάμε όταν πρέπει να σωπαίνουμε αποτελεί επίσης ένα έγκλημα.

Υπάρχουν εγκληματικές σιωπές και υπάρχουν λόγια κακίας.

Το να σωπαίνουμε περί το σεξουαλικό πρόβλημα είναι ένα έγκλημα. 

Το να μιλάμε με λάθος τρόπο για το σεξουαλικό πρόβλημα αποτελεί επίσης ένα έγκλημα.

ΕΡ. -Δάσκαλε θα μπορούσατε να μας εξηγήσετε πότε διαπράττουμε έγκλημα της βίας ενάντια στη φύση;

Με την μεγαλύτερη ευχαρίστηση σπεύδω να δώσω απάντηση στην κυρία που έκανε την ερώτηση. Υπάρχει βία ενάντια στη φύση όταν βιαιοπραγούμε στα σεξουαλικά όργανα. Υπάρχει τέτοιο έγκλημα όταν ο άνδρας υποχρεώνει τη γυναίκα του να διαπράξει τη σεξουαλική πράξη ενώ αυτή δεν είναι διατεθειμένη να το κάνει. Υπάρχει τέτοιο έγκλημα, όταν η γυναίκα υποχρεώνει τον άνδρα να διαπράξει τη σεξουαλική πράξη μη βρισκόμενος αυτός στη θέση να το κάνει.

Υπάρχει τέτοιο έγκλημα σε εκείνους που διαπράττουν το κακούργημα του σεξουαλικού βιασμού, κατοχή άλλου ατόμου παρά την θέλησή του. Υπάρχει βία ενάντια στη φύση στους αυνανιζόμενους, ή σε εκείνους που πραγματοποιούν τη χημική σεξουαλική πράξη, ενώ η γυναίκα βρίσκεται σε περίοδο.

Υπάρχει βία ενάντια στη φύση όταν οι σύζυγοι πραγματοποιούν την σεξουαλική ένωση όταν η γυναίκα βρίσκεται σε κατάσταση εγκυμοσύνης.

ΕΡ. -Δάσκαλε, όταν μιλάτε για βία ενάντια στη φύση, αναφέρεστε αποκλειστικά στην βία του ανθρώπινου οργανισμού;

Διακεκριμένε φίλε, θέλω να ξέρετε κατά τρόπο ξεκάθαρο και οριστικό, πως όταν μιλάμε για βία ενάντια στη φύση, αναφερόμαστε με εμφαντικό τρόπο σε κάθε τύπο σεξουαλικής βίας, εξειδικεύοντας σαφώς στα σεξουαλικά όργανα των ανθρωπίνων όντων. Δεν θέλω να πω με αυτό πως δεν υπάρχουν άλλοι τύποι βίας ενάντια στη φύση.

Εάν κάποιος υποχρέωνε παραδείγματος χάρη, τα κατώτερα πλάσματα στη φύση να πραγματοποιούν τεχνητές ενώσεις παραβιάζοντας την ελεύθερη βούληση, θα υπήρχε βία ενάντια στη φύση. Εάν κάποιος γονιμοποιούσε τεχνητά τα ζώα όπως συνηθίζεται σήμερα στις μέρες μας, θα υπήρχε βία ενάντια στη φύση.

Υπάρχει βία ενάντια στη φύση, όταν αλλοιώνουμε τα λαχανικά και τα φρούτα με τα φημισμένα μπολιάσματα που έχουν εφεύρει οι πολύξεροι αυτής της Μαύρης Εποχής.

Υπάρχει βία ενάντια στη φύση, όταν ευνουχίζουμε ή όταν βάζουμε να ευνουχίζουν τα κτήνη.

Είναι, λοιπόν, αναρίθμητα τα εγκλήματα που εισέρχονται σ΄ αυτή την κατηγορία βίας ενάντια στη φύση.

ΕΡ. -Δάσκαλε, τί θα μας λέτε για τους ομοφυλόφιλους και της λεσβίες, αυτοί διαπράττουν βία ενάντια στη φύση;

Διακεκριμένε κύριε, η ερώτησή σας μου φαίνεται αρκετά ενδιαφέρουσα. Είναι επείγον να κατανοήσετε, πως ομοφυλόφιλοι και λεσβίες, βυθίζονται αναπόφευκτα στον έβδομο Δαντικό κύκλο ή του Κρόνου, ακριβώς από το έγκλημα της βίας ενάντια στη φύση. Θέλω να κατανοήσετε, πως αυτή η κατηγορία των εκφυλισμένων, εχθρών του Τρίτου Λόγου, είναι πραγματικά περιπτώσεις χαμένες, σπόροι που δεν καρποφορούν.

                          

ΕΡ. -Δάσκαλε, οι λεσβίες και ομοφυλόφιλοι έρχονται έτσι από καρμικό νόμο, ή έχει κάποια σχέση η γέννηση αυτών των παιδιών με την κληρονομικότητα; Ποιος από τους δύο παράγοντες επικρατεί;

Κύριοι και κυρίες, ενδείκνυται να ξέρετε πως εκείνα τα ανθρωποειδή, που σε προηγούμενες ζωές κατακρημνίστηκαν με σφοδρότητα στην οδό του σεξουαλικού εκφυλισμού, εμφανώς εξελίσσονται καθοδικά από ύπαρξη σε ύπαρξη, μετατρέπονται τελικά σαν ομοφυλόφιλοι ή λεσβίες προτού εισέλθουν στους Κόσμους της Κόλασης.

Είναι λοιπόν ο λεσβιασμός και η ομοφυλοφιλία, το αποτέλεσμα του εκφυλισμού σε προηγούμενες ζωές· μοιραία καρμική συνέπεια... αυτό είναι όλο.

ΕΡ. -Δάσκαλε, εάν μία λεσβία ή ένας ομοφυλόφιλος κατόρθωναν για μια στιγμή να έχουν γνώση της τιμωρίας του εκφυλισμού τους από το Κάρμα, και ζητούσαν από τον νόμο μια βοήθεια, αυτός θα μπορούσε να τους παραχωρήσει την χάρη να επιστρέψουν στην φυσιολογική τους κατάσταση ή δεν έχει την επαρκή δύναμη για να ζητήσουν αυτή την ευεργεσία;

Κύριοι και κυρίες, υπάρχει μια παροιμία που λέει: «Στο Θεό ζητώντας και το γουδοχέρι χτυπώντας»*. Η Θεϊκή ευσπλαχνία βρίσκεται στο πλάι της δικαιοσύνης, όμως «έργα είναι αγάπες και όχι καλές προθέσεις».

Εάν κάποιος από αυτούς τους εκφυλισμένους του παρασεξουαλισμού μετάνιωνε αληθινά, να το αποδείξει με συγκεκριμένα γεγονότα, ξεκάθαρα και οριστικά. Να παντρευτεί αμέσως με ένα άτομο του αντίθετου φύλου και αληθινά να μπει στον δρόμο της αυθεντικής και θεμιτής σεξουαλικής αναγέννησης.

Αυτού του τύπου οι εγκληματίες να ικετεύουν, να προσεύχονται και να θρηνούν, είναι σωστό, όμως να πραγματοποιούν, να αποδεικνύουν με γεγονότα την μετάνοιά τους. Μόνο έτσι είναι δυνατή η σωτηρία για αυτή την τάξη πλασμάτων.

Ωστόσο, είναι πολύ δύσκολο για τους ομοφυλόφιλους και για τις λεσβίες να έχουν πλέον κουράγιο, πραγματική επιθυμία για υπέρβαση.

Αναμφισβήτητα, πρόκειται για ανθρώπους ολοκληρωτικά εκφυλισμένους, στους οποίους κάποιες περιοχές του εγκεφάλου πλέον δεν λειτουργούν. Σάπιοι σπόροι, όπου είναι σχεδόν απίθανο να συναντήσει κανείς μια επιθυμία αναγέννησης.

Κάποια υποκείμενα αυτού του τύπου έχουν φτιάξει από το έγκλημά τους ένα καμουφλαρισμένο μυστικισμό με αμφίεση αγιότητας. Αυτοί οι τελευταίοι εκφραστές της ανθρώπινης αποσύνθεσης, είναι ακόμα χειρότεροι και περισσότερο επικίνδυνοι.

Δεν πρέπει λοιπόν, να ενισχύουμε ψευδαισθήσεις για αυτά τα άτομα. Είναι χαμένες περιπτώσεις, εκτρώσεις, της Φύσης, πλήρεις αποτυχίες.

ΕΡ. -Δάσκαλε, σύμφωνα με αυτό, όποιοι απωθούν το αντίθετο φύλο έχουν χάσει κάθε ελπίδα πραγμάτωσης, ή μένει κάποια πόρτα ανοιχτή;

Διακεκριμένε φίλε, ακούστε. Ο παρασεξουαλισμός συμβολίζεται στην αρχαία Καβάλα από τις δύο γυναίκες του Αδάμ: Lilith και Nahemah. Η Lilith αυτή καθαυτή, αλληγορεί στην πραγματικότητα το πλέον τερατώδες του σεξουαλικού εκφυλισμού.

Στην σφαίρα της Lilith βρίσκουμε πολλούς ερημίτες αναχωρητές, εσώκλειστους μοναχούς και μοναχές, που μισούν θανάσιμα το σεξ.

Επίσης βρίσκουμε στην αναφερόμενη σφαίρα όλες εκείνες τις γυναίκες που παίρνουν αντισυλληπτικά και δολοφονούν τα πλάσματά τους, πραγματικές ύαινες της διαστροφής.

Άλλη άποψη της σφαίρας της Lilith, αντιστοιχεί στους παιδεραστές, ομοφυλόφιλους και λεσβίες.

Ασυζητητί, τόσο αυτοί που απωθούν βίαια το σεξ, όσο και αυτοί που το καταχρώνται πέφτοντας στην ομοφυλοφιλία και στην λεσβιασμό, είναι χαμένες περιπτώσεις πλάσματα τρομερά κακοήθη. Γι' αυτό το είδος των ανθρώπων, όλες οι πόρτες είναι κλειστές εκτός από μία, αυτή της μετάνοιας.

Η σφαίρα της Nahemah αντιπροσωπεύεται από άλλο τύπο βιαστών ενάντια στη φύση, των αμετανόητων πορνευόντων, των πορνευόντων της απέχθειας, κ.λπ.. Πρόσωπα που βρίσκονται πολύ καλά καθορισμένα στον τύπο του Δον Ζουάν Τενόριο ή του Καζανόβα και μέχρι του Διαβολικού τύπου, που είναι το χειρότερο από το χειρότερο».

«ΕΡ. -Δάσκαλε Ραβολού, τι είναι το AIDS;

Σχετικά με το AIDS δεν θα υπάρξει για όλη αυτή την εποχή, κανένα φάρμακο που να μπορεί να το θεραπεύσει, γιατί αυτό είναι μια τιμωρία που πηγάζει από το Νόμο εξ αιτίας της κατάχρησης και της διαφθοράς μας.

Η ομοφυλοφιλία είναι μια αναδρομικής και καθοδικής εξέλιξης αρρώστια προς τους κόσμους των κολάσεων. Δηλαδή, εμείς στη Γνωστική Κίνηση δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την είσοδο σε αυτό το είδος ανθρώπων, γιατί ήδη ξέρουμε ότι δεν έχουν θεραπεία, δεν υπάρχει τρόπος αναγέννησης γι' αυτά τα άτομα, γιατί πάνε καρφωτά προς τα κάτω στην εντροπία, είναι ο νόμος της καθοδικής εξέλιξης πια.

                       

Τότε το AIDS είναι περισσότερο και από μια τιμωρία γι' αυτό το είδος διεφθαρμένων ανθρώπων. Και οποιονδήποτε από μας που κάνει καταχρήσεις με το σεξ, θα τον τιμωρήσουν. Γιατί αυτή είναι μια τιμωρία για την μοιχεία, πορνεία κ.λπ., για όλους όσους κάνουν καταχρήσεις με το σεξ. Οπότε γι' αυτό το λόγο σήμερα, σε αυτή την εποχή δεν θα βρεθεί φάρμακο.

ΕΡ. -Δάσκαλε, στην περίπτωση μιας γυναίκας που ήταν πόρνη, που συναντά τη Γνωστική Διδασκαλία και της αρέσει, μπορεί να γίνει δεκτή στα μαθήματα;

Αυτό πια είναι μια περίπτωση εντελώς διαφορετική! Δεν θα μπορούσαμε να πάμε να κλείσουμε τις πόρτες σε ένα άτομο που θέλει να μετανοήσει για την κακία του. Σε αυτά τα άτομα οφείλουμε να παρέχουμε κάθε βοήθεια για να δούμε αν αναζωογονούνται και αν μπορούμε να βγάλουμε κάτι από εκεί.

Όλοι είμαστε ''δαιμόνια'', που αναζητούμε την μετάνοια και δεν θα μπορούσαμε με κανένα τρόπο να κλείσουμε τις πόρτες σε ένα άτομο από αυτά που έρχεται στα μαθήματά μας».

* Παροιμία σαν το: «Συν Αθηνά και χείρα κίνει».

Βικιλεξικό. Εκφυλισμός αρσενικό. 

1. Ηθική διαφθορά, ηθική κατάπτωση, εξαχρείωση. 

2. (μεταφορικά) η θεμελιώδης και αρνητική μεταβολή στη φύση, στο χαρακτήρα πράγματος, κατάστασης ή ενέργειας.

ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΜΗΤΕΡΑ. ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.

Σήμερα, που ο ρόλος του Πατέρα και ιδιαίτερα της Μητέρας απαξιώνεται από τους απατεώνες της διανόησης χωρίς πνευματικότητα, που παρουσιάζουν το μαύρο- άσπρο και το βαφτίζουν πρόοδο, αξίζει τον κόπο να διαβάσουμε κάποια μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο του εσωτεριστή φιλόσοφου Σαμαέλ Αούν Βεόρ, «Βασική Εκπαίδευση».

Η ΣΟΦΙΑ και η ΑΓΑΠΗ είναι οι δύο κολώνες όπου στηρίζουν κάθε αληθινό πολιτισμό.

Στον ένα δίσκο της ζυγαριάς της δικαιοσύνης θα πρέπει να βάλουμε τη ΣΟΦΙΑ, και στον άλλο δίσκο πρέπει να βάλουμε την ΑΓΑΠΗ.

Η ΣΟΦΙΑ και η ΑΓΑΠΗ πρέπει να ισορροπούν αμοιβαία. Η Σοφία χωρίς αγάπη είναι ένα καταστροφικό στοιχείο. Η Αγάπη χωρίς Σοφία μπορεί να μας οδηγήσει στο λάθος. «Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΣ ΑΛΛΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ».

ΕΚΕΙΝΟ που δεν έχει όνομα, ΑΥΤΟ που είναι Θεϊκό, ΑΥΤΟ που είναι το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ έχει τρεις μορφές: ΣΟΦΙΑ, ΑΓΑΠΗ, ΛΟΓΟ.

Το θεϊκό σαν Πατέρας είναι η ΚΟΣΜΙΚΗ ΣΟΦΙΑ, σαν ΜΗΤΕΡΑ είναι η ΑΠΕΙΡΗ ΑΓΑΠΗ, ΣΑΝ ΓΙΟΣ είναι ο ΛΟΓΟΣ. Στον πατέρα της οικογένειας υπάρχει το σύμβολο της σοφίας. Στη μητέρα του σπιτικού υπάρχει η ΑΓΑΠΗ. Τα παιδιά συμβολίζουν τον λόγο.

Ο γέροντας πατέρας αξίζει όλη τη συμπαράσταση των παιδιών. Ο γέρος πια πατέρας δεν μπορεί να εργαστεί και είναι δίκαιο να τον συντηρούν και σέβονται τα παιδιά.

Η λατρεμένη μάνα γριά πια, δεν μπορεί να εργαστεί και γι' αυτό είναι αναγκαίο οι γιοί και κόρες να τη φροντίζουν και να την αγαπούν, και να κάνουν αυτή την αγάπη θρησκεία.

Αυτός που δεν ξέρει να αγαπά τον πατέρα του, αυτός που δεν ξέρει να ΛΑΤΡΕΥΕΙ τη ΜΗΤΕΡΑ του, προχωρά στο δρόμο του αριστερού χεριού, από τον δρόμο του λάθους. Τα παιδιά δεν έχουν δικαίωμα να κρίνουν τους γονείς. Κανείς δεν είναι τέλειος σ' αυτόν τον κόσμο και αυτοί που δεν έχουν ορισμένα ελαττώματα προς μια κατεύθυνση, τα έχουν προς άλλη.  Όλοι έχουμε κοπεί από το ίδιο ψαλίδι. 

Μερικοί υποεκτιμούν την ΠΑΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ, άλλοι γελούν για την ΠΑΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ. Όσοι συμπεριφέρονται έτσι στη ζωή ούτε καν έχουν μπει στο δρόμο που οδηγεί σ' ΑΥΤΟ που δεν έχει όνομα. Ο αχάριστος γιός που περιφρονεί τον πατέρα του και ξεχνά τη μάνα του είναι πραγματικά ο αληθινός διεστραμμένος που περιφρονεί οτιδήποτε είναι θεϊκό.

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ δεν είναι ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ, να ξεχνάμε τον πατέρα να υποτιμάμε τη μητέρα τη λατρεμένη. Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ είναι ΣΟΦΙΑ, ΑΓΑΠΗ και ΤΕΛΕΙΑ ΔΥΝΑΜΗ.

Στον πατέρα υπάρχει το σύμβολο της σοφίας και στη μητέρα βρίσκεται η ζωντανή πηγή της ΑΓΑΠΗΣ που χωρίς αυτήν την αγνότατη ουσία είναι πραγματικά αδύνατον να κατορθώσεις τις πιο υψηλές ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΑΥΤΟΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ.

ΤΑ ΕΓΩ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΕΩΝ.

Υπάρχουν προσκολλήσεις σε πρόσωπα, στην οικογένεια, και σε υλικά αγαθά.

Ένα παράδειγμα προσκόλλησης στην οικογένεια είναι τα Νοσοκομεία, που όταν τα επισκεπτόμαστε, το πρώτο πράγμα που αντικρίζουμε είναι η αγωνία, ο φόβος και ο πόνος ζωγραφισμένα στα πρόσωπα των συγγενών.

Πολλοί θα πουν πως αυτό είναι κάτι το φυσιολογικό να συμβαίνει, αλλά για έναν που θέλει να ελευθερώσει την ψυχή του από τα διάφορα ελαττώματα, δεν είναι φυσιολογικός ούτε ο πόνος ούτε η αγωνία, ο φόβος ή η προσκόλληση. 

Θυμάμαι πως όταν χρειάστηκε να συνοδέψω στο νοσοκομείο ένα άτομο από την οικογένειά μου, στο θάλαμο που το επισκεπτόμουν καθημερινά υπήρχαν άλλοι τρεις ασθενείς, όπου οι δύο ήταν ετοιμοθάνατοι και ο τρίτος πολύ σοβαρά άρρωστος.

Αυτό που με σόκαρε κυριολεκτικά και που ειλικρινά δεν το περίμενα, ήταν πως κάθε φορά που επισκεπτόμουν τον θάλαμο του νοσοκομείου αντικρίζοντας το δικό μου άτομο που υπέφερε, μου έβγαινε φόβος για το τι θα γίνει, μαζί με πολύ πόνο· αλλά ήμουν εντελώς ήρεμος, νιώθοντας μόνο μια φυσιολογική λύπη αντικρίζοντας τους άλλους ασθενείς που η ζωή έφευγε από μέσα τους. 

Αυτή η παράδοξη αντίφαση με έκανε να αναρωτηθώ, γιατί στη μια περίπτωση πονάω τόσο και στην άλλη δεν νιώθω σχεδόν τίποτα; 

Η αιτία ήταν ένα Εγώ προσκόλλησης στην οικογένεια.

Aρρωσταίνει, τραυματίζεται βαριά ή και πεθαίνει ακόμα το παιδί του γείτονα, και εμείς λυπόμαστε για κάποιες μέρες και μετά συνεχίζουμε φυσιολογικά την ζωή μας χωρίς να πονάμε μέσα μας· αλλά όταν αυτό το γεγονός συμβεί στη δική μας οικογένεια, τότε παραλύουμε από την αγωνία, τον φόβο και τον απερίγραπτο πόνο.

Σιγά σιγά με τα χρόνια και χωρίς να το καταλαβαίνουμε, προσκολλάμε επάνω στα παιδιά μας, στους συζύγους, στους γονείς, κλπ., τα όνειρά μας, τις προσδοκίες μας, τις φιλοδοξίες μας, τα σχέδιά μας, το μέλλον μας, τις γοητείες μας, τις χαρές μας κ.λπ. Όμως η ζωή δεν μας επιφυλάσσει μόνο χαρές αλλά και λύπες, σοβαρές χρόνιες αρρώστιες, αναπηρίες, δράματα ακόμα και τραγωδίες που αν χτυπήσουν την πόρτα μας, κλονίζουν ή και κόβουν τους δεσμούς με τις προσκολλήσεις μας, και τότε καταρρέουμε από τον απερίγραπτο πόνο, χωρίς να ξέρουμε να τον διαχειριστούμε.

Η πολύ σοβαρή αρρώστια και ο θάνατος των δικών μας ανθρώπων, δεν πρόκειται να φύγει ποτέ από την μνήμη μας, αλλά ο πόνος αν το θέλουμε, ναι, μπορεί να φύγει. Είναι μέσα στις δυνατότητές μας να σταματήσουμε να πονάμε, αρκεί να το θέλουμε.

Χρειάζεται να ζητάμε, να παρακαλάμε και να ικετεύουμε με πολύ πίστη την Θεϊκή μας Μητέρα, να διαλύσει το συγκεκριμένο εγώ ή ελάττωμα που σχετίζεται με την προσκόλληση στην οικογένεια, που μας έχει μαγκώσει χωρίς να μας αφήνει. Να έχουμε πολύ επιμονή και Ιώβεια υπομονή μιας κι αυτά τα εγώ είναι τις περισσότερες φορές συνδεδεμένα με τον Νόμο του οικογενειακού Κάρμα. Να έχουμε Ιώβεια υπομονή και επιμονή στον ψυχολογικό θάνατο, και στο τέλος θα δούμε πως η Μητέρα μας θα διαλύσει αυτό το εγώ από μέσα μας, αφού πρώτα μας δώσει να κατανοήσουμε πως εμείς είμαστε που προβάλουμε στο νου μας τις εικόνες που σχετίζονται με το γεγονός· εμείς τις δίνουμε τροφή και συνεχίζει ο πόνος. Και τέλος θα μας δώσει να κατανοήσουμε πως εμείς οι ίδιοι είμαστε το εγώ της προσκόλλησης χωρίς την φάρσα του εαυτού μας που θέλει να το διαχωρίσει από μας.

Εγώ είμαι το εγώ!

Όταν το συγκεκριμένο ελάττωμα της προσκόλλησης προς την οικογένεια διαλυθεί από μέσα μας, νιώθουμε μια πρωτόγνωρη ελευθερία και ευαισθησία, που μας κάνει να εκτελούμε όλες τις υποχρεώσεις μας όχι μόνο προς τα μέλη της οικογένειας, αλλά και σε κάθε άλλο ανθρώπινο όν που θα βρεθεί στο δρόμο μας και χρειάζεται την βοήθειά μας· φροντίζοντας όλες τις ανάγκες τους με ηρεμία και αφοσίωση, χωρίς να πονάμε ή να μας στοιχίζει κάτι, ακόμα και αν αυτά υποφέρουν καθηλωμένα στο κρεβάτι του πόνου. 

Η προσκόλληση στην οικογένεια και τα υλικά αγαθά μετατρέπονται σε τροχοπέδη για τον διαβάτη του πνευματικού δρόμου. Είναι διαφορετικό να χρησιμοποιήσουμε την ύλη για να υπηρετήσουμε το πνεύμα, να προστατέψουμε και να ζήσουμε τα φυσικά μας σώματα, και άλλο να κολλήσουμε γοητευμένοι σ' αυτή. Αλήθεια, πως μπορεί να υπάρξει πνευματική άνοδος όταν έχουμε κολλήσει στην ύλη; Δεν μπορεί να υπάρχει καμία άνοδος.

Ο Θεϊκός μας Πατέρας είναι Πνεύμα και στο πνεύμα δεν μπορούμε να πάμε ούτε με τους γονείς μας, ούτε με τα παιδιά μας, ούτε με την την γυναίκα μας, τους φίλους μας, με τα εγώ μας, την περιουσία μας ή άλλα υλικά πράγματα. Πηγαίνουμε μόνοι και αγνοί, απαλλαγμένοι από κάθε Εγώ ή υλικό αγαθό.

Γι' αυτό και στο εσωτερικό μέρος, στις ανώτερες διαστάσεις η γήινη οικογένεια εξαφανίζεται, εκεί δεν υπάρχει ο μπαμπάς μου, η μαμά μου ο κολλητός μου, κ.λπ., κ.λπ., υπάρχει μόνο η ανθρωπότητα που όλοι είναι αδέλφια μεταξύ τους. 

Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου την έκφραση έκπληξης στο πρόσωπο ενός Δασκάλου στο αστρικό, όταν πήγα να τον ρωτήσω αν μπορώ να βοηθήσω ένα φίλο μου, που ο συγκεκριμένος Δάσκαλος τον γνώριζε. Όταν του είπα το όνομά του μου απάντησε. Ποιος είναι ο τάδε;  Να βοηθήσετε όλο τον κόσμο κύριε, όλο τον κόσμο, ήταν η απάντησή του, που κυριολεκτικά με άφησε άναυδο. Αυτό που ήθελε να μου πει ήταν, πως εμείς οφείλουμε να μάθουμε να αγαπάμε όλη την ανθρωπότητα, και όχι μόνο τον στενό οικογενειακό μας κύκλο, και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τον ψυχολογικό θάνατο.  

Η Καινή αλλά και η παλιά διαθήκη είναι γεμάτες από χαρακτηριστικά παραδείγματα προσκόλλησης στην οικογένεια αλλά και στα υλικά αγαθά. Ας θυμηθούμε τον Ιησού με τον πλούσιο νέο που ήθελε να κερδίσει την βασιλεία των ουρανών, αλλά συγχρόνως ήθελε και να κρατήσει την περιουσία του. Ο Ιησούς του απάντησε: δεν μπορείς να υπηρετείς δύο Κυρίους, το Θεό και το χρήμα, γιατί τον έναν από τους δύο θα μισήσεις και τον άλλο θα αγαπήσεις. 

Ας θυμηθούμε την δοκιμασία που πέρασε ο Αβραάμ, όταν ο Θεός του ζήτησε στην πραγματικότητα να θυσιάσει όχι το γιό του, αλλά την προσκόλληση που είχε σε αυτόν. 

Επίσης πόσες μαρτυρικές δοκιμασίες πέρασε ο Ιώβ όταν ο Θεός με παρέμβαση του Διαβόλου θέλησε να τον δοκιμάζει. Λέγετε πως έχασε τα κοπάδια του, τα κτήματά του και από πλούσιος κατάντησε να στερείται ακόμα και το ψωμί. Πέθαναν και τα δέκα παιδιά του, το σώμα του γέμισε πληγές, και μόνο όταν πέρασε τις δοκιμασίες χωρίς να χάσει την πίστη και την αφοσίωση του στο Θεό, Αυτός του έδωσε όλα όσα έχασε διπλά.

 

Στην πραγματικότητα, τίποτα δεν μας ανήκει, γι' αυτό και τίποτα δεν παίρνουμε μαζί μας. Φεύγοντας από αυτόν τον κόσμο όλοι οι δεσμοί που είχαμε σπάνε, κόβονται, και γι' αυτό όλα τα υπάρχοντά μας τα μεταβιβάζουμε ή τα δωρίζουμε στους άλλους πριν το τέλος. Μόνο η δουλειά με τον εαυτό μας μας ανήκει. Αυτήν την παίρνουμε μαζί μας, γιατί είναι αποκλειστικά δική μας, καθώς ούτε μεταβιβάζεται αλλά ούτε και δωρίζεται.

Στο βάθος αυτές οι δοκιμασίες μας δείχνουν με παραδειγματικό τρόπο, πως ο εσωτερικός Πατέρας μας, θέλει πάρα πολύ να ξεκολλήσουμε από όλους και από όλα, ενώ αντίθετα το χαρακτηριστικό του Εγώ είναι να θέλει την γοητεία, την προσκόλληση, και το δέσιμο με όλους και με όλα. 

Χρειάζεται να είμαστε πολύ αποφασισμένοι, να αγαπάμε τον ψυχολογικό θάνατο όπως και την Θεϊκή μας Μητέρα, για να ξεκολλήσουμε από την οικογένεια, τα πρόσωπα, την ύλη, και από τον πόνο που μας προκαλούν στη ζωή μας, αλλά κυρίως τον πόνο που προκαλούν όταν έρχεται η στιγμή να σπάσουμε τα δεσμά μαζί τους.

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ( ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ )

 

Αυτή είναι μια προφητεία που εκπληρώνεται κατά γράμμα. Ζούμε όπως λέω εγώ πάνω στο χρόνο, αλλά δεν θα υπάρξει διαφυγή στον πλανήτη γιατί το πιο φοβερό και συγκεχυμένο (αυτό που θα προκαλέσει σύγχυση) είναι το πλησίασμα του πλανήτη Ερκόλουμπους, που ούτε οι ίδιοι οι επιστήμονες μπορούν να υπολογίσουν τους κινδύνους που φέρνει για τον πλανήτη μας, γιατί αν ο Ερκόλουμπους περάσει πιο κοντά από ότι πιστεύεται από τη Γη, θα πετάξουμε σε κομμάτια. 

Το πλησίασμα του πλανήτη Ερκόλουμπους στο δικό μας φέρνει ως συνέπεια πολύ ζέστη, που θα κάψει τα φυτά, τα ζώα και όλοι την ανθρωπότητα. Πριν περάσει μπροστά (απέναντι) από τον πλανήτη μας, η φωτιά του Ερκόλουμπους θα κάψει το περισσότερο μέρος της ζωής.  Αυτό που λέω εδώ το υποστηρίζω (μπροστά) σε  οποιονδήποτε επιστήμονα, διότι έτσι θα γίνει.

Αυτό θα φέρει αναταραχές σε όλο τον πλανήτη, δεν θα υπάρξει πού να κρυφτεί κανείς. Ας χωθεί όπου θελήσει να χωθεί, εκεί δεν υπάρχει κρυψώνα. Έρχεται η νοητική ανισορροπία της ανθρωπότητας και θα μείνουμε χειρότερα από όσο είμαστε. 

Επομένως λοιπόν αυτό σας το γνωστοποιώ γιατί είναι καθήκον μου να σας προειδοποιώ. Μονάχα μας μένει ένας μόνο δρόμος: είναι να δουλεύουμε με τον ψυχολογικό θάνατο των ελαττωμάτων αλλά ριζικά. Τον κάθε ένα που δουλεύει σοβαρά θα τον βγάζουν σε ένα ασφαλές μέρος όπου θα μπορεί να συνεχίσει τη δουλειά του, γιατί έρχονται σεισμοί, θαλάσσιοι σεισμοί, τρεμουλιάσματα του πλανήτη, τέλος μια ολική καταστροφή· ώσπου να τελειώσει να φύγει ο άξονας της Γης, γιατί ήδη είναι κουνημένος και θα βυθιστεί στον ωκεανό. Αυτό είναι το τέλος μας. 

Επομένως λοιπόν, το καλύτερο είναι να δουλεύουμε πάνω στον Ψυχολογικό Θάνατο (των Εγώ μας), αλλά να αφιερώσουμε χρόνο στον Θάνατο· όποιος πεθαίνει, σε πράξεις, είναι σώος διότι οι Ιεραρχίες μπορούν να τον προστατέψουν όπου και αν βρεθεί.   Αυτή είναι η μόνη ελπίδα που έχουμε (για) να διαφύγουμε από την μεγάλη καταστροφή, που θα είναι τρομερά φοβερή για την φτωχή ανθρωπότητα.

Εγώ δεν σας συμβουλεύω να πάτε αλλού, διότι δεν θα υπάρξει κρυψώνα σε κανένα μέρος του πλανήτη· όλος ο πλανήτης  θα  ρημάξει  και  η  ανυπόφορη  ζέστη του άλλου πλανήτη θα κάψει μεγάλο μέρος του δικού μας. Ο κόσμος θα πεθάνει από την ζέστη και χωρίς τροφές.  Επομένως λοιπόν αφιερώστε χρόνο στον Ψυχολογικό Θάνατο των Εγώ.

Στέλνω αυτή την προειδοποίηση για να βαλθείτε στην δουλειά και να πάψετε να μιλάτε τόσο και ας πάμε στις πράξεις, οι πράξεις είναι αυτό που μας σώζει.

Πρέπει να παλεύουμε γιατί με τον θάνατο καταφέρνουμε τη σεξουαλική αγνότητα και την αγάπη προς την ανθρωπότητα. Εάν δεν πεθαίνουμε ψυχολογικά δεν υπάρχει τίποτα από τα υπόλοιπα. Τότε αυτοί οι δύο παράγοντες μπορούν να εκπληρωθούν, με τον ψυχολογικό θάνατο είναι που εκπληρώνονται όλα.

Αυτές τις στιγμές αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να βαλθείτε (να εξασκείτε) τον ψυχολογικό θάνατο, για να μπορείτε αληθινά να αποκτήσετε μία προσωπική και άμεση γνώση, όχι από βιβλία αλλά πολύ προσωπική, για να βοηθάτε την ανθρωπότητα.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΣΤΟΝ Α.Δ. ΡΑΒΟΛΟΥ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΕΡΚΟΛΟΥΜΠΟΥΣ.

Α.Δ. Ραβολού: Τον ψυχολογικό θάνατο πρέπει να τον πάρετε αποφασιστικά. Με ένα πολύ μικρό ποσοστό συνείδησης που θα ελευθερώσετε, μπορείτε να γλιτώσετε την καταστροφή. Δεν θα πάτε στο Νησί της Εξόδου αλλά θα πάτε σε ένα σίγουρο μέρος, όπου δεν θα σας συμβεί τίποτα και θα μπορέσετε να συνεχίσετε τη δουλειά σας για να παρουσιάσετε το απαιτούμενο ποσοστό συνείδησης για να μπορέσετε να πάτε στο Νησί της Εξόδου. Όμως προς το παρόν, θα σας σώσουν και θα σας πάνε σε ένα μέρος όπου θα μπορεί να είστε ασφαλείς, αυτοί που θα δουλεύουν σοβαρά με τον θάνατο των εγώ ή των ελαττωμάτων τους.

Ερώτηση: Όταν εσείς λέτε ότι «όλοι αυτοί που δουλεύουν σοβαρά θα τους μαζέψουν σε ένα ασφαλές μέρος όπου θα μπορούν να συνεχίσουν τη δουλειά» αναφέρεστε σε εκείνους που έχουν αποκτήσει ένα 50% της συνείδησης; Ποιες απαιτήσεις είναι αναγκαίες στην αντίθετη περίπτωση;

Απάντηση: Δεν αναφέρομαι σε αυτό. Το σημαντικό είναι να αρχίσετε μία σοβαρή δουλειά, με τον θάνατο των διαφόρων εγώ, αυτό είναι η διαφυγή αν και κάποιος δεν έχει το 50%. Δεν είναι ότι θα πάει στο Νησί της Εξόδου, όμως θα τον πάνε σε άλλο μέρος, ασφαλές, όπου τίποτα δεν θα του συμβεί και θα μπορεί να συνεχίσει τη δουλειά του. Η δουλειά του Θανάτου είναι βασική και θεμελιώδης, όμως αυτό είναι συνεχές κάθε στιγμή κάποιος να δουλεύει μέσα του αυτό-παρατηρούμενος σε οποιαδήποτε αρνητική λεπτομέρεια που εκδηλώνεται μέσα από τα διάφορα Εγώ, ζητώντας από τη Θεϊκή του Μητέρα την εξάλειψή της.

Οποιαδήποτε αρνητική σκέψη έρχεται, πρέπει να ζητάτε από τη Θεϊκή σας Μητέρα τη διάλυσή της. Έτσι σιγά-σιγά κάποιος μετασχηματίζεται και μετασχηματίζει την καθημερινότητά του. Αυτοί είναι που πραγματικά θα κατορθώσουν την ΕΞΟΔΟ, αυτοί που θα αρχίσουν να δουλεύουν σε αυτές τις συνθήκες, όμως σοβαρά και κάθε στιγμή. 

Το να μάθει να βγαίνει κάποιος συνειδητά με αστρικό σώμα τις ώρες που πηγαίνει για ύπνο, είναι πολύ ζωτικό, για το λόγο ότι αυτός που αρχίζει να βγαίνει, αρχίζει να αυτό-καθοδηγείται από τον Πατέρα του και τους εκεί Δασκάλους, και γι' αυτό το λόγο να προετοιμάζεται για να οδηγεί τους άλλους. Γιατί αυτό είναι αυτό που χρειάζεται η ανθρωπότητα, οδηγούς.

Δεν είμαι κάποιος που βάζει φόβους, είμαι ένα ανθρώπινο ον που προειδοποιεί γι' αυτό που έρχεται και γι' αυτό που θα συμβεί. Αυτό που σας λέω είναι πολύ σοβαρό και αυτός που φοβάται τον Θεό στρώνεται στη δουλειά ενάντια στα ελαττώματά του, που είναι αυτά που μας απομονώνουν από τον Πατέρα.

Αδελφικά, Α.Δ. Ραβολού. 

Το παραπάνω κείμενο είναι από δύο επιστολές που στάλθηκαν τους μήνες Σεπτέμβριο και Οκτώβριο το 1998.

ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑ

 Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να διαχωρίζουν το Θεϊκό Λόγο από την σεξουαλική μαγεία. Αυτό είναι παράλογο. Κανένας δεν μπορεί να ενσαρκώσει το Λόγο αποκλείοντας την σεξουαλική μαγεία. Ο Ιησούς που είναι η ίδια η ενσάρκωση του Λόγου, ο Ιησούς, που είναι ο ίδιος ο Λόγος γινόμενος σάρκα, δίδαξε σεξουαλική μαγεία, συγκεκριμένα στο ίδιο το Ευαγγέλιο του Ιωάννη. Είναι αναγκαίο να μελετήσουμε τώρα το Ευαγγέλιο του Ιωάννη, Κεφάλαιο 3, από το στίχο 1 μέχρι 21. Να δούμε:

Ήταν κάποιος άνθρωπος από τους Φαρισαίους που ονομαζόταν Νικόδημος, άρχοντας των Ιουδαίων. Αυτός ήρθε τη νύχτα προς τον Ιησού, και του είπε: "Ραββί, ξέρουμε πως από τον Θεό ήρθες Δάσκαλος. Γιατί κανείς δεν μπορεί να κάνει αυτά τα σημεία τα οποία εσύ κάνεις, αν δεν είναι ο Θεός μαζί του". Αποκρίθηκε ο Ιησούς και του είπε: "Αλήθεια, αλήθεια σου λέω, αν κάποιος δεν γεννηθεί επάνω, δεν μπορεί να δει τη βασιλεία του Θεού".

Να αγαπητέ αναγνώστη ένα σεξουαλικό πρόβλημα.

Η ΓΕΝΝΗΣΗ πάντα ήταν και θα είναι σεξουαλική. Κανένας δεν μπορεί να γεννηθεί με θεωρίες. Δεν έχουμε γνωρίσει τον πρώτο γεννημένο από κάποια θεωρία ή από κάποια υπόθεση. Το να γεννιέσαι δεν είναι ζήτημα πεποιθήσεων.... Αν με το να πιστεύουμε μόνο στα Ευαγγέλια γεννιόμασταν, τότε γιατί δεν έχουν γεννηθεί όλοι οι μελετητές της Βίβλου; Αυτό το να γεννιέσαι δεν είναι ζήτημα του να πιστεύεις ή να μην πιστεύεις. Κανένα παιδί δεν γεννιέται από πεποιθήσεις. Γεννιέται από μια σεξουαλική πράξη. Αυτό είναι σεξουαλικό ζήτημα.

Ο Νικόδημος αγνοούσε το μεγάλο Αρκάνο και απάντησε στην άγνοιά του λέγοντας. "Πώς μπορεί να γεννηθεί ο άνθρωπος όταν είναι γέρος; Μπορεί να μπει ξανά στην κοιλιά της μητέρας του και να γεννηθεί; Και απάντησε ο Ιησούς: "Αλήθεια, αλήθεια σου λέω, όποιος δεν γεννιέται από το νερό και το πνεύμα , δεν μπορεί να μπει στο βασίλειο του Θεού".

Είναι αναγκαίο αναγνώστη να ξέρεις ότι το Νερό του Ευαγγελίου είναι το ίδιο το σπέρμα και το ΠΝΕΥΜΑ είναι η ΦΩΤΙΑ. Ο Γιος του ανθρώπου γεννιέται από το Νερό και τη Φωτιά. Αυτό είναι απολύτως σεξουαλικό.

"Αυτό που γεννιέται από σάρκα είναι σάρκα, και αυτό που γεννιέται από πνεύμα, είναι πνεύμα. Μην απορείς που σου είπα ότι πρέπει να γεννηθείτε επάνω".
Είναι αναγκαίο να γεννιέται ο Δάσκαλος μέσα σε μας τους ίδιους. "Ο άνεμος από όπου θέλει φυσά και ακούς τον ήχο του. Όμως δεν ξέρεις ούτε από που έρχεται ούτε προς τα πού πάει. Έτσι έχει γεννηθεί εκείνος που είναι γεννημένος από Πνεύμα". Πραγματικά εκείνος που γεννιέται από το Πνεύμα λάμπει για μια στιγμή και μετά εξαφανίζεται μέσα στα πλήθη. Τα πλήθη δεν μπορούν να δουν τον Υπεράνθρωπο. Ο Υπεράνθρωπος γίνεται αόρατος για τα πλήθη. Έτσι όπως η χρυσαλλίδα δεν μπορεί να δει την πεταλούδα όταν αυτή έχει πετάξει, έτσι ο κανονικός, κοινός και συνηθισμένος άνθρωπος χάνει από την θέα του τον Υπεράνθρωπο.

Ο Νικόδημος δεν κατάλαβε τίποτα από αυτό και απαντώντας είπε: "Πως μπορεί να γίνεται αυτό;" Απάντησε ο Ιησούς και του είπε: "Εσύ είσαι δάσκαλος του Ισραήλ και δεν το ξέρεις αυτό;" Πραγματικά, ο Νικόδημος ήξερε τις άγιες γραφές γιατί ήταν ένας Ραββί, όμως δεν ήξερε την σεξουαλική μαγεία, γιατί ο Νικόδημος δεν ήταν μυημένος. Ο Ιησούς συνεχίζει λέγοντας: "Αλήθεια, αλήθεια σου λέω ότι από αυτό που ξέρουμε μιλάμε και ότι αυτό που έχουμε δει βεβαιώνουμε. Και δεν λαμβάνεις την μαρτυρία μας". Ο Ιησούς έδωσε μαρτυρία για όσα ήξερε, από όσα είχε δει και από όσα είχε δοκιμάσει από τον εαυτό του. Ο Ιησούς άσκησε σεξουαλική μαγεία με μια Ιέρεια της πυραμίδας του Χεφρήνος. Έτσι Αυτός γεννήθηκε. Έτσι είναι πως αυτός ετοιμάστηκε για να ενσαρκώσει τον Χριστό. Έτσι ήταν πως μπόρεσε να ενσαρκώσει τον Χριστό στον Ιορδάνη.

Όλοι ξέρουμε ότι ο Ιησούς μετά αφότου έφυγε από την Αίγυπτο, ταξίδεψε στην Ινδία, Θιβέτ, Περσία, κλπ, και μετά γύρισε στην Άγια Γη και έλαβε τη Βενούστα (της Αφροδίτης) μύηση στον Ιορδάνη. Όταν ο Ιωάννης βάφτισε το Δάσκαλο Ιησού, τότε ο Χριστός μπήκε μέσα στην ψυχή του Δασκάλου.
Ο Χριστός ανθρωποποιήθηκε. Ο Ιησούς Θεϊκοποιήθηκε. Από αυτό το μείγμα του θεϊκού και του ανθρώπινου γίνεται αυτό που ονομάζεται ο Γιος του ανθρώπου ( ο Υπεράνθρωπος).

Αν ο Ιησούς δεν είχε ασκήσει σεξουαλική μαγεία στην Αίγυπτο δεν θα είχε σίγουρα ενσαρκώσει τον Χριστό. Θα είχε γίνει ένας καλός Δάσκαλος όχι όμως το ζωντανό μοντέλο του Υπερανθρώπου. "Αν σας έχω πει γήινα πράγματα και δεν πιστεύεται πώς θα πιστεύατε αν σας έλεγα τα ουράνια;" Με αυτό βεβαιώνει ο μεγάλος Δάσκαλος ότι μιλάει για γήινα πράγματα, για την πρακτική της σεξουαλικής μαγείας. Χωρίς αυτή δεν μπορούμε να γεννιόμαστε. Αν ο κόσμος δεν πιστεύει τα γήινα πράγματα, πώς θα μπορούσε να πιστεύει στα ουράνια;

"Και κανένας δεν ανέβηκε στον Ουρανό παρά εκείνος που κατέβηκε από τον Ουρανό, ο Γιος του Ανθρώπου που βρίσκεται στον Ουρανό".

Το εγώ δεν μπορεί να ανέβει στον Ουρανό, γιατί δεν κατέβηκε από τον Ουρανό.

Το εγώ είναι ο σατανάς και πρέπει να διαλυθεί αναπόφευκτα. ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ.

Μιλώντας για το Ιερό Φίδι είπε ο μεγάλος Δάσκαλος: "Και όπως ο Μωυσής σήκωσε το Φίδι στην έρημο, έτσι είναι αναγκαίο να σηκωθεί και ο Γιος του ανθρώπου". Χρειαζόμαστε να σηκώνουμε το Φίδι (την σεξουαλική ενέργεια), πάνω στη ράβδο (στην σπονδυλική στήλη) έτσι όπως το έκανε ο Μωυσής στην έρημο. Αυτό είναι θέμα σεξουαλικής μαγείας, γιατί η Κουνταλίνη (ονομασία της ενέργειας της Θεϊκής μας Μητέρας), ανεβαίνει μόνο με τη σεξουαλική μαγεία. Μόνο έτσι μπορούμε να σηκώνουμε τον Γιο του Ανθρώπου, τον Υπεράνθρωπο, μέσα από εμάς τους ίδιους. Είναι αναγκαίο να σηκώνεται ο Γιος του Ανθρώπου, "για να μην χαθεί όποιος σε Αυτόν πιστεύει, αλλά να έχει αιώνια ζωή". Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ήδη έχουν αιώνια ζωή και ότι έχουν σωθεί. Αυτή η αντίληψη είναι λανθασμένη. Η ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΛΟΙ. Μόνο με το να γεννιόμαστε μπορούμε να την κατακτήσουμε. Ο κανονικός κοινός θάνατος είναι μια αφαίρεση ακέραιων αριθμών. Έχοντας γίνει η πράξη μένουν μόνο οι αξίες Αυτό είναι το ΠΟΛΛΑΠΛΟ ΕΓΩ. Λεγεώνα φαντασμάτων που συνεχίζει. Κοιμισμένα φαντάσματα, ψυχρά φαντάσματα....

Όμως το πρόσωπο που αγαπάμε στη γη, πέθανε. Δεν ήταν αθάνατο, πέθανε. Το εγώ είναι ένα μάτσο αναμνήσεων. Αναμνήσεις του αγαπημένου όντος που πέθανε. Συνέχισαν μόνο οι αναμνήσεις. Το πρόσωπο πέθανε. Τα ονομαζόμενα σώματα αστρικό, διανοητικό και αιτιατό, πραγματικά δεν είναι μόνο φαντάσματα. Είναι αναγκαίο να εξασκούμε σεξουαλική μαγεία, να ζούμε το μονοπάτι του Τέλειου Γάμου για να δημιουργούμε το ηλιακό αστρικό, τον ηλιακό νου, και το ηλιακό αιτιατό. Εκείνος που ήδη έχει το ηλιακό αστρικό, συνεχίζει αιώνια δεν χάνεται, είναι αιώνιος, ξυπνάει στο αστρικό και συνεχίζει ξύπνιος και ζωντανός μετά το θάνατο του φυσικού του σώματος.

Τα ηλιακά οχήματα δημιουργούνται με την σεξουαλική μαγεία. Το ανθρώπινο ον έχει ενσαρκώσει μόνο ένα κλάσμα του αιτιατού (ανθρώπινη ψυχή). Το ανθρώπινο ον έχει ενσαρκώσει μόνο ένα έμβρυο της ψυχής. Όποιος δημιουργεί τα ηλιακά οχήματα, ενσαρκώνει τη θεϊκή ψυχή του. Ο καθένας που ενσαρκώνει την ψυχή του μπορεί να προετοιμαστεί να ενσαρκώσει το Λόγο. Κανένας δεν μπορεί να ενσαρκώσει το Λόγο χωρίς προηγουμένως να έχει ενσαρκώσει την ψυχή του. Κανένας δεν μπορεί να ενσαρκώσει την ψυχή του χωρίς να έχει δημιουργήσει τα ηλιακά οχήματα με την σεξουαλική μαγεία. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα αυτών των πραγμάτων. Εκείνος που δεν δημιουργεί τα ηλιακά οχήματά του, χάνεται αναπόφευκτα. Ευτυχισμένοι εκείνοι που έχουν σηκώσει τον Γιο του Ανθρώπου. Αυτοί δεν χάνονται. Αυτοί έχουν αιώνια ζωή.

"Γιατί αγάπησε ο Θεός τον κόσμο τόσο πολύ, που έδωσε το Γιο του το μονογενή για να μην χαθεί όποιος πιστεύει σε Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια. Επειδή δεν απέστειλε ο Θεός το Γιο του στον κόσμο παρά μόνο για να σωθεί ο κόσμος μέσω Αυτού. Όποιος πιστεύει σε Αυτόν δεν κρίνεται. Όποιος όμως δεν πιστεύει, έχει ήδη κριθεί, γιατί δεν πίστεψε στο όνομα του μονογενή Γιου του Θεού". 

Εμείς βεβαιώνουμε ότι την πραγματική πίστη και

πεποίθηση τη δείχνουμε με γεγονότα. Εκείνος που δεν πιστεύει στη σεξουαλική μαγεία, δεν μπορεί να γεννηθεί ακόμα κι αν λέει, πιστεύω στο Γιο του Θεού. Η ΠΙΣΤΗ χωρίς έργα είναι νεκρή. Όποιος δεν πιστεύει στη σεξουαλική μαγεία που δίδαξε ο Ιησούς στον Νικόδημο, δεν πιστεύει στο Γιο του Θεού. Αυτοί χάνονται. Το ΠΟΛΛΑΠΛΟ ΕΓΩ επιστρέφει πολλές φορές για να ικανοποιήσει επιθυμίες, όμως ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΤΡΟΠΗΣ, ο νόμος της επανάληψης των ζωών έχει ένα όριο. Πιο πέρα από αυτό το όριο, βυθίζεται το Εγώ οριστικά στην  άβυσσο και κει μετατρεμμένο σε επικίνδυνο δαίμονα, διαλύεται βαθμιαία, μέχρι να περάσει από το Δεύτερο Θάνατο. Όλο αυτό γίνεται επειδή δεν δημιούργησε τα ηλιακά οχήματα του. Όλο αυτό, επειδή δεν πίστεψε στη σεξουαλική μαγεία που δίδαξε ο Ιησούς.

"Και αυτή είναι η καταδίκη: Γιατί το φως ήρθε στον κόσμο και οι άνθρωποι αγάπησαν περισσότερο τα σκοτάδια από το φως, γιατί τα έργα τους ήταν κακά.
"Γιατί ο κάθε άνθρωπος που κάνει το κακό, μισεί το φως, (μισεί τη σεξουαλική μαγεία) και δεν έρχεται στο φως, για να μην αντικρούονται (συζητούνται) τα έργα του.
"Όμως εκείνος που εργάζεται αληθινά, έρχεται στο φως για να εκδηλώνονται τα έργα του ότι είναι φτιαγμένα από το Θεό".

Όλα αυτά είναι από το κείμενο του Ιερού Ευαγγελίου του Ιωάννη. Είναι αναγκαίο να γεννιόμαστε σε όλα τα επίπεδα. Τι κάνει ένας φτωχός άντρας ή μια φτωχή γυναίκα γεμάτοι από θεωρίες, κάνοντας ασκήσεις κ.λπ, κ.λπ, χωρίς να έχουν γεννηθεί στο αστρικό; Σε τι χρησιμεύει να δουλεύουμε με το ΝΟΥ, αν δεν έχουμε ακόμα το διανοητικό σώμα; Το ανθρώπινο ον πρέπει να δημιουργήσει πρώτα τα εσωτερικά οχήματά του, και μετά μπορεί να εξασκήσει αυτό που θέλει, να μελετήσει αυτό που θέλει. Όμως πρώτα, πρέπει να δημιουργούμε τα εσωτερικά οχήματα για να έχουμε το δικαίωμα να ενσαρκώσουμε την ψυχή μας και αργότερα το Λόγο.

Αν θέλετε μπορείτε να δείτε το βίντεο της συνομιλίας του Ιησού με τον Νικόδημο πατώντας εδώ.

Σαμαέλ Αούν Βεόρ ο Τέλειος Γάμος