Όπως σας είχα πει στην προηγούμενη ανάρτηση με θέμα "ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ Ή ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ", η επαναλαμβανόμενη επιστροφή του ανθρώπου σε ένα νέο σώμα πρέπει να συνδυαστεί με το σημερινό θέμα, μιας και κάθε Αιτία που σπέρνει ο άνθρωπος, καλή ή κακή, δημιουργεί και ένα Αποτέλεσμα που είναι πολύ στενά συνδεδεμένο με την αντικειμενική Θεϊκή Δικαιοσύνη.
Κάρμα ονομάζονται το αποτέλεσμα των κακών πράξεων, και Ντάρμα τα αποτέλεσμα των καλών.
Ο Α.Δ. Σαμαέλ Αούν Βεόρ σαν Δάσκαλος της Δύναμης και ο Α.Δ. Ραβολού σαν δικαστής του Κάρμα και υπερασπιστής του Ντάρμα, είναι οι πλέον αρμόδιοι για να μιλήσουν γι' αυτό το θέμα.
Θα αναρτήσω δύο κείμενα, ένα από τον καθένα τους σήμερα και ένα αύριο, προσθέτοντας τα κυριότερα σημεία από διάφορες διαλέξεις τους, που είναι αυτά που μας ενδιαφέρουν.
Από τις διαλέξεις ο "Νόμος της υποτροπής" και "οι διαπραγματεύσεις με τον Θεϊκό Νόμο", του Α.Δ. Σαμαέλ Αούν Βεόρ.
Δεν υπάρχει ΑΙΤΙΑ χωρίς ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, ούτε ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ χωρίς ΑΙΤΙΑ.
Οποιαδήποτε πράξη της ζωής μας, καλή ή κακή, έχει τις συνέπειές της.
Σήμερα αναλογίστηκα την δυστυχία του κόσμου μας· πόσο ευτυχείς θα ήταν οι άνθρωποι, εάν ποτέ δεν είχαν αυτό που ονομάζεται εγώ, εμένα τον ίδιο, ο εαυτός μου.
Είναι αναμφίβολο πως το εγώ διαπράττει αναρίθμητα σφάλματα των οποίων το αποτέλεσμα είναι ο πόνος.
Εάν οι άνθρωποι ήταν απαλλαγμένοι από το εγώ, θα ήταν απλώς ωραιότατα φυσικά στοιχειώδη, αθώα, αγνά, απεριόριστα, μακάρια.
Το μοναδικό που απαιτείται για να έχει κανείς δικαίωμα στην πραγματική ευτυχία είναι πριν απ' όλα να μην έχει εγώ.
Βεβαίως όταν δεν υπάρχουν μέσα σ' εμάς τα απάνθρωπα στοιχεία, τα εγώ που μας μετατρέπουν σε τόσο τρομακτικούς και μοχθηρούς, δεν υπάρχει Κάρμα για να πληρώσουμε και το αποτέλεσμα είναι η ευτυχία.
Η δικαιοσύνη χωρίς ευσπλαχνία είναι τυραννία· ή ευσπλαχνία χωρίς δικαιοσύνη είναι επιείκεια, αρέσκεια προς το έγκλημα.
Οι πολυμαθείς πιστεύουν πως δεν είναι δυνατόν να μεταβάλουμε τον Νόμο· λυπούμαι πολύ ειλικρινά, γιατί πρέπει να διαφωνήσω μ' αυτόν τον τρόπο σκέψης.
Εάν ο νόμος της δράσης και της συνέπειας, εάν η νέμεση της ύπαρξης δεν ήταν διαπραγματεύσιμη, τότε πού θα ήταν η Θεία ευσπλαχνία; Ειλικρινά, εγώ δεν μπορώ να δεχθώ σκληρότητα στην Θεϊκότητα. Το πραγματικό, εκείνο που είναι όλο τελειότητα, με κανένα τρόπο δεν θα μπορούσε να είναι κάτι χωρίς ευσπλαχνία, σκληρό, τυραννικό κλπ. Για όλα αυτά επαναλαμβάνω με εμφατικό τρόπο, πως το Κάρμα είναι διαπραγματεύσιμο.
Όταν ένας κατώτερος νόμος υπερβαίνεται από έναν ανώτερο νόμο, ο ανώτερος νόμος καθαρίζει τον κατώτερο νόμο.
Πράξε καλά έργα για να πληρώσεις τις οφειλές σου. Το λέοντα του Νόμου τον πολεμάμε με τη ζυγαριά.
Όποιος έχει με τι να πληρώσει, πληρώνει και διεκπεραιώνει τις διαπραγματεύσεις του, όποιος δεν έχει με τι να πληρώσει, θα πληρώσει με τον πόνο.
Εάν στον ένα δίσκο της κοσμικής ζυγαριάς θέσουμε τα καλά έργα και στον άλλο τα κακά, είναι φανερό πως το Κάρμα θα εξαρτηθεί από το βάρος στη ζυγαριά.
Εάν βαρύνει περισσότερο ο δίσκος των κακών πράξεων, το αποτέλεσμα θα είναι οι πίκρες· δίχως άλλο, είναι δυνατόν ν' αυξήσουμε το βάρος των καλών πράξεων στον δίσκο της βελόνας της ζυγαριάς, και με αυτόν τον τρόπο ακυρώνουμε Κάρμα χωρίς την ανάγκη να υποφέρουμε.
Όλα όσα χρειαζόμαστε είναι να κάνουμε καλά έργα για να αυξήσουμε το βάρος στον δίσκο των καλών πράξεων.
Τώρα θα κατανοήσετε εσείς καλοί μου φίλοι, το πόσο υπέροχο είναι να κάνει κανείς το καλό. Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως η ορθή σκέψη, η ορθή αίσθηση, και η ορθή δράση είναι το καλύτερο από τις διαπραγματεύσεις.
Ποτέ δεν πρέπει να παραπονούμαστε ενάντια στο Κάρμα. Το σημαντικότερο είναι να ξέρουμε να το διαπραγματευόμαστε.
Δυστυχώς το μόνο που σκέπτονται οι άνθρωποι όταν βρίσκονται σε μια μεγάλη πίκρα είναι να πλένουν τα χέρια τους όπως ο Πιλάτος, να λένε πως δεν έχουν κάνει τίποτε το κακό, πως δεν είναι ένοχοι, πως είναι δίκαιες ψυχές κλπ κλπ...
Εάν αυτοί που βρίσκονται χωρίς εργασία, μεταβάλλονταν σε αγνούς, απεριόριστα φιλάνθρωπους, ήρεμους, εξυπηρετικούς εκατό τοις εκατό, είναι φανερό πως θα μετέβαλαν ριζικά την αιτία που το προκάλεσε, γιατί όπως ήδη είπαμε, δεν υπάρχει αποτέλεσμα χωρίς αιτία ούτε αιτία χωρίς αποτέλεσμα.
Δεν είναι δυνατόν να μεταβάλουμε ένα αποτέλεσμα εάν προηγουμένως δεν έχει αλλαχθεί ριζικά η αιτία που το προκάλεσε.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η αθλιότητα έχει τις αιτίες της στα μεθύσια, στη σιχαμερή λαγνεία, στη βία, στις μοιχείες, στην ασωτία στη φιλαργυρία κλπ κλπ.
Δεν είναι δυνατόν κάποιος να βρίσκεται στην αθλιότητα όταν ο Πατέρας που είναι στο κρυφό βρίσκεται παρών εδώ και τώρα.
Όταν το παιδί βαδίζει άσχημα, ο Πατέρας απομακρύνεται και τότε εκείνο πέφτει σε δυστυχία, υποφέρει από έλλειψη χρήματος, περνάει τρομερές ανάγκες, δεν εξηγείται από μόνη της η αιτία της δυστυχίας του.
Είναι φανερό πως αυτά τα άτομα πιστεύουν ότι δεν έχουν κάνει κακό σε κανένα· εάν αυτοί θυμόντουσαν τις περασμένες τους ζωές θα μπορούσαν να διαπιστώσουν από μόνοι τους, το συγκεκριμένο γεγονός πως περπάτησαν από τα μονοπάτια της απώλειας· πιθανόν να παραδόθηκαν στα οινοπνευματώδη, στην λαγνεία, στην μοιχεία κλπ...
Ο Πατέρας που είναι στο κρυφό, το ίδιο μας το Θεϊκό Πνεύμα έχει αρκετή δύναμη για να μας δώσει και να μας στερήσει επίσης. Αυτός ξέρει πολύ καλά αυτό που μας αξίζει και εάν τωρινά δεν έχουμε χρήματα, είναι διότι Αυτός δεν θέλει να μας τα δώσει· μας τιμωρεί πάντα για το καλό μας.
"Μακάριος ο άνθρωπος τον οποίο τιμωρεί ο Θεός." Ο Πατέρας που αγαπάει το παιδί του το τιμωρεί για το καλό του.
Το Κάρμα είναι μια ιατρική που εφαρμόζεται για το ίδιο μας το καλό· δυστυχώς, οι άνθρωποι αντί να υποκλιθούν με σεβασμό μπρος τον αιώνιο ζωντανό Θεό, παραπονιούνται, βλαστημούν, δικαιολογούν τους εαυτούς τους, αυτοσυγχωρούνται βλακωδώς και πλένουν τα χέρια τους όπως ο Πιλάτος. Με τέτοια παράπονα δεν μεταβάλλεται το Κάρμα, αντιθέτως μετατρέπεται σε πιο σκληρό και αυστηρό.
Επικαλούμαστε την πίστη του συζύγου, όταν εμείς οι ίδιοι έχουμε μοιχεύσει σ' αυτή ή τις προηγούμενες ζωές.
Ζητούμε αγάπη, όταν εμείς ήμασταν άσπλαχνοι και σκληροί.
Εκλιπαρούμε κατανόηση, όταν ποτέ δεν ξέραμε να καταλάβουμε κανένα, όταν ποτέ δεν μάθαμε να βλέπουμε την ξένη άποψη.
Επιθυμούμε απέραντες ευτυχίες, όταν εμείς ήμασταν πάντα πηγή πολλών δυστυχιών.
Θα επιθυμούσαμε να γεννηθούμε σ' ένα ωραίο σπίτι και με πολλές ανέσεις, όταν δεν ξέραμε σε περασμένες μας υπάρξεις, να προσφέρουμε στα παιδιά μας σπίτι και ομορφιά.
Παραπονούμαστε εναντίων αυτών που μας προσβάλουν, όταν πάντα προσβάλαμε όλους όσους μας περιέβαλαν.
Θέλουμε από τα παιδιά μας να μας υπακούσουν, όταν ποτέ δεν μάθαμε να υπακούμε τους γονείς μας.
Μας ενοχλεί τρομερά οι δυσφήμιση, όταν εμείς υπήρξαμε πάντοτε δυσφημιστές και γεμίζαμε τον κόσμο με δυστυχία.
Μας ενοχλεί το κουτσομπολιό, δεν θέλουμε κανένας να μουρμουρίζει για μας και δίχως άλλο, πάντα προχωρούσαμε σε κουτσομπολιά και μουρμουρίσματα, μιλώντας άσχημα για τον πλησίον, κάνοντας δύσκολη την ζωή των υπολοίπων.
Δηλαδή, πάντα απαιτούμε αυτό που δεν έχουμε δώσει·
σ' όλες τις προηγούμενες ζωές μας υπήρξαμε μοχθηροί και μας αξίζει το χειρότερο, αλλά εμείς υποθέτουμε πως πρέπει να μας δοθεί το καλύτερο.
Οι άρρωστοι αντί να φροντίζουν τόσο για τον εαυτό τους, θα έπρεπε να εργάζονται για τους υπόλοιπους, να κάνουν φιλανθρωπικά έργα, να προσπαθούν να θεραπεύσουν τους άλλους, να παρηγορούν τους θλιμμένους, να πηγαίνουν στον γιατρό αυτούς που δεν έχουν να τον πληρώσουν, να δωρίζουν φάρμακα κλπ, και έτσι θα ακύρωναν το κάρμα τους και θα θεραπεύονταν ολοκληρωτικά.
Όποιοι υποφέρουν στα σπίτια τους, θα έπρεπε να πολλαπλασιάσουν την ταπεινότητά τους, την υπομονή και την γαλήνη τους. Να μην απαντούν με άσχημα λόγια· να μην τυραννούν τον πλησίον τους, να μην ενοχλούν αυτούς που τους ενοχλούν, να ξέρουν να συγχωρούν τα αλλότρια ελαττώματα με μια υπομονή πολλαπλασιασμένη ως το άπειρο. Έτσι θα ακύρωναν το Κάρμα τους και θα γίνονταν καλύτεροι.
Δυστυχώς αγαπητοί μου φίλοι, το εγώ που ο καθένας φέρει μέσα του, κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που λέμε εδώ· γι' αυτόν τον λόγο θεωρώ επείγον, χωρίς αναβολή, χωρίς καθυστέρηση, να ελαττώσουμε το εγώ ο ίδιος σε κοσμική σκόνη.
Όλα αυτά τα ίδια γεγονότα των επανειλημμένων υπάρξεων, συνοδεύονται πάντα από τις καλές ή κακές συνέπειες, σύμφωνα με τον νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος.
Θα γυρίσει ο δολοφόνος να δει τον εαυτό του στην ανατριχιαστική ευκαιρία να δολοφονήσει, αλλά θα δολοφονηθεί· θα γυρίσει ο κλέφτης να δει τον εαυτό του με την ίδια ευκαιρία να κλέψει, αλλά θα μπει στην φυλακή· θα αισθανθεί ο ληστής την ίδια ευκαιρία να τρέξει, να χρησιμοποιήσει τα πόδια του για το έγκλημα, αλλά δεν θα έχει πόδια, θα γεννηθεί ανάπηρος ή θα τα χάσει σε κάποια τραγωδία. Θα θελήσει ο εκ γενετής τυφλός να δει τα πράγματα της ζωής, εκείνα που πιθανόν τον οδήγησαν στην σκληρότητα κλπ, αλλά δεν θα μπορέσει να δει· θ' αγαπήσει η γυναίκα τον ίδιο σύζυγο της περασμένης της ζωής, εκείνον που πιθανόν εγκατέλειψε στο κρεβάτι της αρρώστιας για να πάει με οποιοδήποτε άλλο υποκείμενο, αλλά τώρα το δράμα θα επαναληφθεί αντιστρόφως και το υποκείμενο των ερώτων της θα φύγει με άλλη γυναίκα, αφήνοντάς την εγκαταλελειμμένη· ο κλέφτης των δρόμων θα ξανανιώσει την επιθυμία να τρέξει, να φύγει, θα θρηνήσει πιθανόν σε κατάσταση παραληρήματος του νου, ξαναντυμένος μ' ένα νέο σώμα πιθανόν θηλυκής φύσης, θα έχει παράξενα παραληρήματα, δεν θα μπορεί να φύγει από τον ίδιο του τον εαυτό, θα τρελαθεί, θα είναι νοητικά άρρωστος, κλπ κλπ.
Έτσι φίλοι, έτσι δουλεύουν ασταμάτητα οι νόμοι της υποτροπής και του Κάρμα, που και οι δύο είναι το ίδιο με διαφορετικό όνομα.
Ερώτηση: Σχετικά με την Νέμεση ή Κάρμα. Είναι δυνατόν οποιαδήποτε θλίψη να μπορεί να είναι διαπραγματεύσιμη ενώπιον των Κυρίων του Κάρμα;
Απάντηση: Εκτιμητοί φίλοι, θέλω να καταλάβετε πως όταν αυτό ή εκείνο το Κάρμα βρίσκεται πια ολοκληρωτικά εκτυλισσόμενο ή αναπτυσσόμενο, πρέπει να φτάσει ως το τέλος του αναπόφευκτα.
Αυτό σημαίνει πως είναι δυνατόν να αλλάξουμε ριζικά το Κάρμα, μόνο όταν κάθε δυνατότητα να επαναλάβουμε το σφάλμα που το παρήγαγε, έχει εξαφανιστεί ριζικά.
Το σκληρό Κάρμα φτάνοντας στο τέλος του είναι πάντα καταστροφικό. Δεν είναι διαπραγματεύσιμα όλα τα Κάρμα.
Είναι καλό να ξέρετε επίσης πως όταν έχουμε εξαλείψει ριζικά το εγώ, ή δυνατότητα να παρανομήσουμε εκμηδενίζεται και κατά συνέπεια το Κάρμα μπορεί να συγχωρεθεί.
